Alle inzendingen over bootje OR papier OR geluk

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

een bootje dobbert stuurloos op de golven wolken pakken zich samen boomkruinen zwiepen heen en weer ze vangen veel wind terwijl het bootje op de golven voort dobbert staan de beste stuurlui aan wal zoals altijd…

Bootje van papier zeilend over troebel water geen man overboord. Lokroep van vogels van krielkip tot de voorste haan zet de muziek maar in. Ik tel de stilte in lengte van dagen maan in het water. Goud heerst in stilte zilver laat steken vallen brons wacht op een vonk.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

Als ik er straks niet meer ben Er niet zal zijn voor jou Lees dan wat ik met pen en wat papier jou hier toevertrouw Niet dat ik niet kon zeggen hoezeer ik om je geef Niet dat ik met dit schrijven een ander beeld hier geef Niet dat ik jou op momenten van puur geluk nooit aanbad Maar dat het op papier staat En je later terug kunt lezen Dat…

Wij vaarden in een bootje op de IJssel, er stonden grijze reigers in het riet, één heette echt Lodewijk van Deyssel, de rest, spotters, verklappen we niet. De kerktorens bogen voor ons houten bootje, dat deed ons, naakte bemanning, veel plezier, zelfs de boerinnen zwommen in hun blootje, lachend om de stijve paal van een stier.…

Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen.…

Het groene bootje glijdt traag door het meer tussen bergen purper Op de oever in 't gele huis schijnsel van vlammen rook geur van turf Het klotsen van water gerust smelt de tijd bergen bootje en huis in de stervende gloed van de Ierse schemer vergleden…

Dromen, wensen, ontgoocheling, laat ik ze te water in een papieren bootje? Zodat jouw onmacht mee verdwijnt? De fluwelen zachtheid van je kleine kinderziel heb ik je niet ontnomen. Het onoverzichtelijk slagveld van je jeugd heb ik niet doen ontstaan. Gestreden, gevochten... Niet genoeg!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Vijfenveertig jaar geleden ging ons bootje varen en op negentien zevenenzestig staken wij van wal Tussen enorm hoge golven door de woelige baren balanceerden wij tussen de bergen en ’t diep dal Eeuwig en altijd maar voor elkander open staan altijd en eeuwig het geluk van de ander op ’t oog Ons bootje dobberde onder de romantische maan en bij…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

Ik zal het lege gele bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte. De dode oevers zal ik dood en droevig laten, de weidse verte weids en ver, maar geen grashalm blijft nog over, en geen zon of maan of ster. Ik zal het gele lege bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte.…

Gevoel van geluk. Geluk van jou en van mij.…

Een wit vel papier nog onbeschreven ligt voor mij in een droom ik pak mijn pen begin te schrijven zonder te beseffen wat. Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat.…

Serieus verliefd op het achterland dromend over een vreemd soort geluk alleen de maan boven de velden aan de binnenkant papieren uit verleden krijgt het winderige eindelijk bestemming gelukkig dat vlinders geen dromen hebben.…

waardoor het bootje bijna zinkt Dan wordt hij kwaad en roept verdomme ik wil weg uit deze sloot Hij verlegt dus zijn koers naar IJsland met de halflekke huwelijksboot Kijk daar vaart een huwelijksbootje gelukkig vaart het nergens heen Het paar is overboord gesprongen dus vaart het bootje maar alleen…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

hij dobbert in het bootje van zachte armen haar warme borst is zijn mer à boire sluimerend in de wieg hoort hij het zoete zingen gekooid ijsbeert hij vijf stappen tot de muur evenveel stappen terug geen armen als een bootje waarin hij passen zou zij zingt zoet noch zacht nooit meer zijn mer à boire…

morgenstond ....ochtendzon een bootje dwalend op de golven en de wind... steeds zoekend.. naar jou.. naar jou mijn kind.…

We waren met ons bootje… Gevaren naar het meer. Het was zo heerlijk rustig, ik voel die rust nog weer. Je zat heel stil te kijken, zodat je stil genieten kon. Zoals je zo graag wilde, van het opgaan van de zon. Ik keek niet naar die zon, ‘k zag wel twee futen elkaar beminnen.…

Me laat voelen de herinnering aan toen van liefde, pijn en geluk. Net of ik wordt gedirigeerd en ze me op papier al deze woorden neer laat schrijven.…