Alle inzendingen over bootjes

Je zit op de grond voor het meer kijkend naar het water en de bootjes die langs varen ik zit naast je en kijk naar jou naar je vrolijke gezicht en je dansende oogjes konden we maar voor altijd zo blijven zitten jij en ik samen bij het meer want nu pas weet ik wat missen is ik mis je zo erg dat ik er soms misselijk van word en de tranen…

Tijd is voor volwassenen een rivier wild stromend, vol met toekomstdromen waarop zij als bootjes van papier rusteloos worden meegenomen. Tijd is voor ouderen een beekje dat rustig maar gestaag blijft vloeien waarlangs aanvaarding en berusting als de mooiste bloemen bloeien.…

Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden. Ik kan er niet meer tegen, Maar ik zal het moeten overwegen... Ze komen nu toch niet meer bij elkaar, Ze zijn helaas niet meer een paar.…

wijs me minzaam op de ruisende bomen van toen de rubberen bootjes op de meren van Ossiach, bereikten wij ooit de overkant ? In de jaren zeventig werd de melancholie geboren, groezelig als een nageboorte die ons om de hals geworpen werd.…

De Oosterse zeeman staat stoer naast zijn zeil, verwelkomt een ieder, kind of volwassen: rondvaart in slingerbootjes mag verrassen; lampions geven de tocht bonte stijl. Vanaf menig strand loert een boze pijl. Bij reisgenot is het steeds oppassen. Maar zucht naar 't onbekende zal wassen: voor avontuur heeft men het leven veil. Aanleggen,…

De zachte schuierharen zijn het bij het wegvegen van kruimels evenals de kleine vingers die een toekomst van papieren bootjes vouwen op de vlakste zee.…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen.…

Er was geen schoner zicht over landerijen Dan onder blauwe koepel tot de horizon Bedekt met nevel beschenen door de zon Aan d’ einder staan de molens in lange rijen En op de rimpelloos spiegelende meren, Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet, Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren…

Ik lig te wachten aan de waterkant Genietend van de vroege lauwte Waterhoentjes schieten snel voorbij Gestoord door kinderen in bootjes Wat ik zie kan mij niet boeien Naar elders zweeft mijn blik Daar komt hij aan mijn felle vrijer Naar wie ik altijd smachten zal Mijn zwoele minnaar voor een seizoen Met wie ik uren lig te flirten Die met…

De bootjes aan strakke kabels die op geheimzinnige wijze de richting bepalen. Wat moeten mensen daar aan de overkant, waar niets te zien is dan een stil veerhuis, een kerktoren achter verre bomen. Andere dag: alleen grijze vrachtwagens op het dek. Mannen in grijze uniformen. Een wijd open mond die onhoorbaar iets roept.…

Is typisch mediterraan niet op strand in groen gras meer tussen kurkeiken lekker succulent met agaven bootjes die in de verte drijven broodbomen cactusvijgen Onder depressies van Azoren die in het voorbijgaan niet druipen en niet storen druiven olie van olijven bloeiende oleander en camelia maagdenpalmen rode japanse rozen mandarijnen…

Avondglans verspreidt zich langzaam, neemt bezit van het sprookjesland, dat op zijn luister wacht; bootjes maken hun verwazende rit. De westelijke zon heerst vol milde macht, vereent donker lover en golvend wit-blauw tot haar rijk van oranje schemerpracht.…

De wolken dobbren, bootjes zilverzeilig, Door 't broze blauw... En de éne bloem die weet Zal valle' in knop, een jonkvrouw wijs en heilig.…

zij wil blaadjes, beeldschoon tussen armen van gekroonde leliekransen vogels in bootjes horen zingen wanneer woorden vallen uit de mist in te lange dagen ze wil ergens halverwege thuiskomen in haar droom zoals de dichter in zijn verzen met een derde, nog te vervullen wens…

Ik denk aan de tuinen, de bootjes, de vrijheid, het uitzicht tot aan De Rijp. Ik denk aan de ringvaart, de molens, de sluizen, aan de krommingen in de dijk. Ik denk aan de nevels, de mist, de sluiers, de prachtige luchten boven het land.…

Hij vouwt bootjes van zijn dromen, blaast zachtjes om niemand wakker te maken hun papieren zeilen vol en kijkt ze zachtjes zachtjes na tot uit het raam hij houdt als de ochtend aan komt rollen de kozijnen en de lijsten rond de foto's op hun plaats en wacht tot alles bedaart en iedereen aan het ontbijten slaat hij houdt de hele dag de kleine…

Ik heb je op een plaats gebracht waar zomers oeverloos van groen en weelde bootjes varen laten op geluk dat in de poldervaarten drijft, een seizoen lang.…

Bootjes meren aan in straten en bomen. Auto’s parkeren op zee en stromen mee tussen huizen als Lego-blokken. Witte maskers, dichtgeknepen neuzen. Lijkzakken vol grauwe, naamloze buren ploffen in de grond, verteren in vuren. En dan die blik, die radeloze blik van grote kinderogen. De MENS gewikt en gewogen.…

Waar wolken zweven over verre polderland in alle rust het vee daar graast in vette weiden Het riet in golven wiegend langs de waterkant Daar zie ik bootjes zachtjes over water glijden. Dan denk ik Hendrik Marsman had echt groot gelijk Als ik zo rondom naar het kleine Holland kijk…

in onze bootjes hebben wij als piraat of als ontdekkingsreiziger de wereldzeeën bevaren overal waar we kwamen veroverden en ontdekten we vele schatten verre landen weerstonden vele gevaren onze schepen waren klein kwetsbaar met vast zeil afhankelijk van de wind en de soms te woelige baren als je pech had sloeg hij om met zeil en al…

, je kreeg moeite met het woordenspel, je verkrampte pijnlijk in nestgewoel, je had als duizenden geleden en de downmakende schimmen van weleer kwamen in veelvoud terug en keer op keer solden ze met je als een tere mug, die niet langer met zijn iele pootjes braaf en grappig heen en weer kon wrijven die de oceaan bevoer met papieren bootjes…

onmenselijkheid en polarisatie te doorbeken Waar communicatie niet meer mogelijk is schuilt 't gevaar Kunstlicht vloekt met daglicht - men zegt - ze zijn afgeweken Als bloemen treurig en slap die in dorre aarde vallen Gelijk een boom met kale takken waaraan geen twijgje Groeien openbloeien kan rondom kanonnen en knallen Schommelen de papieren bootjes…

Donker december duister en zwart ook goud van een kruis op de mijter goed en heilig buiten bootjes waarop spanje kinderen serieus voor de gek krijgen als ze hun best, dan geeft Sint en zij vragen nadien serieus aan elkaar of de ander gelooft nog Instorting van dat teder geloof en wij die ons schuldig hoe voor de gek wij een…

in hetzelfde schuitje zeggen wij zitten wij allemaal met elkaar al zijn er ook grote verschillen in de vele bootjes en jachten sommigen varen het comfort ontspannen op hun balkons een goedgevuld glas drinkend van luxe gemak stijlvol voorzien anderen varen een motorboot die host en klotst op de golven alsof er geen grote zorgen zijn…

Tijdenskanaal geheten nooit geweten dat het zo'n verschil maakte de streek raakte in welvaart en bloei geen wateroverlast zeker en vast Boelo Tijdens was bekend kreeg aan het kanaal zijn monument bij Veelerveen het dorp dat ontstond aan weerszijden men vond dat beide oevers elkaar niet moesten mijden over het kanaal kwam de Naobersbadde bootjes…

weg bent Maar je bent niet bij opa en oma Niet bij papa en mama Niet buiten waar ik je leerde fietsen Niet bij de kinderboerderij waar ik je elke week meenam Niet een spelletje aan het spelen dat we elke middag deden Niet op de schommel waar ik je altijd duwde Niet aan mijn handje als ik je naar school bracht Niet achterop de fiets als we bootjes…

Met bootjes zijn ze hier gekomen, varend over zee. De oorlog heeft hen opgejaagd, zo zeggen alle kranten. Ze hebben zo te zien niets meer; het zit hen echt niet mee. Die arme zielen, zei het schaap Veronica bewogen.…

Ik hou van de zulte lucht de geur die het zeewater zo eigen is, van het uitzicht de ruimte de bootjes op het water en aan het einde de lucht. De tinten zo mooi op elkaar afgestemd, een pracht van een plaatje van een geheel.…

krans van uw gestrengelde rondedans; als enkele bladen, sprenkelbladen aan kronen stil gerijpt, geglipt van kelken, door wier wanden heen het net en weefselwerk verscheen der aren en hoe het was geribd, nu dat het licht er toegang had; als het onschuldig bloesemblad de omgestulpte, uitgeschulpte kommetjes met een welig vocht, of bootjes…