Alle inzendingen over borderline OR medicijn OR ziekte

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

ik ben gek maar heb alles in de hand weer klant in de snelle trein van borderline heb geen haast maar ik wil sneller dan licht verdwijnen in het zwarte gat van jouw gezicht in je lijf rondspoken ziel en zaligheden bij opbod verkopen een spiegel duikt plotseling op wij breken ik stop mijn ogen schichten verschrikt…

Een arm om je heen is het beste medicijn, zei ze omhelzend…

Mevrouw, helaas, het zat al in uw genen, daarom kunt u weinig meer met uw benen. helaas doen ook uw armen niet zo veel, maar dat hoort bij dit geheel. Houd de moed er in, want uw leven heeft echt zin. Mevrouw, uw longen krijgen ook wat minder inhoud, maar u moet weten, misschien zijn wij nog wel wat vergeten, houd de moed erin, want uw…

Tegen elke lichamelijke pijn is er wel een medicijn. Ben je ziek, gewond of naar staat bezoek met bloemen klaar. Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee? met een bloemetje welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond.…

Maar wij hebben daar wel goede medicijnen voor. En ik dacht: Nog meer medicijnen? Ik neem nu al iets voor mijn hoge bloeddruk, voor mijn hoge cholesterol en voor mijn breekbare botten. En vitamines. En ik antwoordde: Nee, liever niet. Want een dag misbruikt is een zwaar verlies.…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Als een nergens op passende sleutel Als een deel dat nergens van uitmaakt Mijn waarneming duister en zwart Het lijkt alsof het hele leven staakt Tegen mij, mijn zijn, mijn hart Mensen willen de clown, het lachende gezicht Ik kan het niet, ik ben uw geld niet waard Mensen blij maken behoorde tot mijn plicht Ik ben het omhulsel dat mijn moeder…

Dat noemt men ook wel borderline. Of simpelweg intens verdriet om de gedoemde eenzaamheid.…

Zij moet iedere dag een berg beklimmen om niet te verzuipen in ‘t zilte water wandelt zij eerzaam dwalend over zee en ook de vogels weten van haar falen in zang reeds voor een droevig later haar rugzak torst zij moedig mee in zielenstormen van eenvoud overal rond haar hoofd zwemt er een zoute wereld en klimmen er mensen uit de put.…

Al wat ze kende was dood en verdriet en ze was bang al had ze medicijnen Deze ziekte zou nooit meer verdwijnen…Ze stond op toen ze Mamma hoorde roepen Met een teveel aan gewicht op haar smalle schouders liep het kleine meisje weer naar binnen. Dit was haar bestaan. leven met aids….ze had helemaal niets slecht gedaan, heus niet !…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?!…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

Onrustig en zoekend ijsbeer ik Op zoek naar kalmte en rust Een alles hatende blik Wat zal het zijn dat mijn woede blust? Mijn vuisten strak gespannen en alert Mijn gedachten die malen Hoe kwam het toch dat ik deze persoon werd? Ik heb geen zin meer dit te achterhalen! Ik kots van mijn gevoel, mijn zijn! Ik kots op eenieder die mij wil wreken…

Geen medicijn Om alleen met Carnaval jezelf te zijn…

Maar dit medicijn Kon een begin zijn Van nieuw welzijn. De arts zei, als steun in de strijd Uw recept, tegen receptiviteit.…

Goed om kosten en baten af te wegen op 't vlak van peperdure medicijnen die de kans op sterven niet echt verkleinen. Toch bloos ik in moreel opzicht verlegen, want wint vulgair bezuinigingsgewin het hier niet van ware gemeenschapszin?…

Die ziekte die haar nu getroffen heeft… Onmogelijk kan zij daarvan herstellen. De toekomst laat zich makkelijk voorspellen, Zij moet het ermee doen zolang zij leeft. De ziekte is, zo zegt men, progressief, Waarom, godsamme, treft dat nu mijn lief?…

Ik heb de ziekte van rosseel dus kun je mij geen flikker maken als ik mijn gal bij je kom braken je overstelp met foetermail ik ben je viswijf virtueel en zal het stalken enkel staken tussen mijn slapen en ontwaken ik heb de ziekte van rosseel hier staat het zwartwit officieel zo blèr ik lukraak van de daken met jou ben ik nog lang niet…