58 resultaten.
Ik wilde met je lachen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 212 Nu ben ik al tevree als je
in stilte naast me loopt
en me de dingen wijst die
langs het bospad staan.
Er komt een tijd dat alles
moeilijker zal gaan. Dan sluipt
het grote zwijgen binnen.
Een enkel woord van jou zal mij
dan slaan, en met een enkele kus
zul je me minnen. Want elk gebaar
zal aan betekenis winnen.…
Zij zag mij en groette
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.596 Maar er kwam een oud vrouwtje
op een ezel met een deken over haar
benen over het bospad voorbij.
Zij zag mij en groette.…
Het groene woud
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 151 Het kronkelende bospad
zoekt een weg
in een rustieke natuur.
Gezang komt van daarginder.
De zoete lucht is geel.
Voetstappen nauwelijks zichtbaar
het sporadische water grauw,
geknakte takken gedoemd te sterven.
Het bedekte groen
als een fluwelen mantel,
en hier en daar een paddenstoel.
Gebarsten wind blaast
door opgeprikte bomen.…
Douglasspar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 zicht
Hoge kronen vaak gesloten
In de ondergroei wat jonge loten
Douglas sparrenhout
De geuren zijn je neus toevertrouwd
Boomstammen die 50 meter de lucht in rijzen
Menig houtvester zal het om z’n houtkwaliteit prijzen
Intieme sferen die het bos aan de wandelaar zal geven
Je kwam er weliswaar weinig vogels tegen
Het naaldenpakket van het bospad…
onmogelijke fietsen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 3.358 elke keer als ik aan je schrijven denk
schieten onmogelijke werelden door mijn hoofd
beelden beperken om toch te beginnen
moet ik me beperken tot eindeloos
een gevoel voor jou dat ik koester
zoals ik me in jouw uitstraling koester
zoals ik uren zou kunnen blijven staren
en een konijntje op een bospad baren
maar langzaam dringen dan echte…
Ammoniet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 dit duurt nog voort, deze lijn
de cyclus, de spiraal
van adem en herhaling
zolang het weke weefsel
zich haastig versteent
tot fossiel met vlakke facetten
de verse stilte moet nog verkalken
avondlicht moet nog doven
we moeten ons verliezen, onwrikbaar
vergruizen, langs bospaden en
melkwegen verdwalen, thuiskomen
bij nacht, roerloos verstillen…
Elke seconde van 2008
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.272 'k Ga met haar stappen
van schouwburg tot sauna
bospaden bewandelen en stranden afstruinen
hangen op terrassen en in tuinen
rond flora en fauna
'k Ga met haar knuffelen
en tutten op de bank
over wat de liefde is
met soms een glas fris
en dan weer sterke drank
'k Ga haar vasthouden
in voor- en tegenspoed
achtergebleven kreukels gladstrijken…
Mijmerend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 137 Zo zal het gaan en in mijn laatste gedachten
volg ik een bospad dat leidt naar een meer.
En dan komt het uur, waarom dan nog wachten
tussen gerieflijke varens leg ik mij neer.…
KREET VAN COR
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.047 Over het bospad
de absolute stilte
van de verwachting.
Als hemel daar is,
dan blijkt-ie ook hier te zijn,
want hoop doet leven.
Soms is de hemel
voelbaar in hele wereld,
als er geen wolken.
Als er een handje
in het voorbijgaan mij streelt
en glimlacht naar ons.
Apotheose,
vergoddelijking voel ik
in mij en ieder.…
RUST VOOR RONDDOLERS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 271 Een paaltje, beschilderd met aardbeienglans,
zendt over het bospad zijn lokkend woord:
"Ziet de wandelaar mij? Stapt hij haastig voort?
De Chaamse jeugdherberg aanschouwt hem thans!"…
Ons oude bankje
hartenkreet
1.0 met 21 stemmen 311 op het stille bospad
neergezeten op een verweerd bankje zonder leuning
denk ik aan het bankje in onze achtertuin
van steigerhout en ongeverfd
zelf getimmerd door mijn lief
met een bont kussen door mij getooid
melodieën die hij er speelde op zijn gitaar
en bijzondere verhalen vertelde
velen ben ik inmiddels vergeten
sommigen vergeet ik…
DE LENTE KOMT !
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 404 De winterse koude waait weg
glinsterende dooi drupt van
katjestakken, wollig glurend
uit opengebarsten bruine velletjes
een summiere geur van lente
vermengt met nog klampende
friskou ijs en sneeuwvermoeden
paalzittend de snelle slechtvalk
muisstaart bungelend uit zijn bekje
borstkast nahijgend van de jacht
ziet op het bospad fietser met…
Onvoorwaardelijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 413 Jij bent mijn zonsopkomst
het brein van mijn intieme gewoonte
boven diepe wateren met vrije vogels
op de golven van het meer
waar ons zomerkamp, zonder droomverlies
daar bij het bospad, droomvrijheid
achter een horizon plaatst
ons liefhebben is nu samen geworteld
jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen
de oeverlanden zijn het blikveld
het…
omhooggaan
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 121 omhooggaan
op een asfaltweg
op een steile asfaltweg
je gaat niet recht omhoog
je gaat schuin omhoog
schuin links
schuin rechts
schuin links
zodat je ademhaling gelijkmatig blijft
zodat je spieren zich spannen zonder pijn
omhooggaan
op een steil stenig pad
je gaat recht omhoog
je zet je voeten vast op uitstekende stenen
omhooggaan
op een bospad…
Dauwtrapper
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 377 route naar de bosrand; een bui overvalt me en
ik schuil in de boskapel, sta naast de zwijgende Maria,
de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg-
en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen;
de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw
de aarde gewassen en het land ligt erbij als herboren;
op het eind van het bospad…
Stilstaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 198 Langs het bospad in de lente,
kwaken kikkers in de sloot.
En ik daal met een stil ontwaken
in de moederschoot van het woord.
Een vogel bidt in de verte;
...zwevend op de wind
heeft stilstaan pas weer zin.
Wees een koning op die troon,
een meester in het dienen,
want er is geen wijsheid
dan te kijken
naar wat je ogen vinden...…
Op de hoge
gedicht
3.0 met 25 stemmen 24.106 In het Bospad op de hoge
zweet men het peentje bangverlang.
De zon stond even laag als ik en stond
op punt van zakken in de grond.
Wie mij naar boven had gebracht?
Ach mijn lief. En ik wist: morgen
word ik wakker maar ontkomen
kan ik niet. Uit de schoonspringdroom
ontwaakt men met de schoonspringdroom.…
Twee priemende bosuilogen in de nacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Meedogenloos is voor al
wat kruipend en krioelend zich
fluks over de bospaden verplaatsen
placht; en geen tijd geeft die wacht
aan al die grijze muizen redding te
vinden uit haar klauwen tijdens de nacht.…
MENSEN ZIJN ALS BOMEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 mensen zijn als bomen
ook zij hebben hun stille dromen
bij ons gaat de vervulling soms veel te snel
maar een boom heeft tijd
en gebruikt haar wonderwel
om daar waar ze wil te komen
en haar geduld raakt ze zelden kwijt
lopend over het brede bospad
zie ik hun takken naar elkaar reiken
o zo menselijk als wat
het proberen een overbrugging
van…
Ben ik een dwaas...
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 249 vele keren
ga ik vroeg uit de veren
om te wandelen langs
weelderige bospaden
daar ben ik kind
met een verborgen spel
ik leef dan in fantasie
ongelofelijk wat ik zie
een boom wordt mens
met ogen, neus en haren
in dit sprookjesparadijs
met zijn hemelse geuren
een specht oefent subiet
op een kloppend lied
het mos sprankelt sterretjes…
Winters boerenland.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 751 Een zonnestraal schittert
tussen kruinen van
kale bomen
schaduwen strekken zich
naar voren uit, werpen
grillige patronen op
de modderige grond van
een verlaten bospad dat
glimt in 't frisse
winters nat terwijl
een klein meisje er stil
loopt te dromen.…
Droombeelden verpoppen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 81 Zelfs met schraal weer de bospaden
met vaak een goudgloed over kruinen.
Als wij kinderen er wandelden
wat heel veel waard is en was
speelde ik onbevangen dagdromend
met cameraogen dat ze er waren
de echte struikrovers en de wolven
ringslangen tussen het gevallen blad.…
Het Stormt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 497 de koude noordwestenwind striemt mijn gezicht
geselt het land
en laat trotse bomen buigen
een eeuwenoude beuk heeft
na een lange strijd zich gewonnen gegeven
en ligt dwars over het bospad
nog imposanter dan voorheen
op mijn weg
door zijn val is een gat geslagen
in het hem omringende bos
brokstukken
liggen her en der verspreidt
beukentakken…
Driesprong
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 87 De wind krijgt altijd de schuld van de één of ander
van een Amerikaan of Hollander
zij waait door de bomen, loopt ruisend over een blad
en ik heb er nooit genoeg van gehad
Het is God Die Zijn adem aan mensen gaf
Hier is het bospad en ga ik rechts af
Daar ligt een blad van een eik en s-winters wordt die geel
Haar kleur is misschien gewoon God…
Streven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Toen ging het naar tram 1
die had vertraging
Dan naar 't pad in 't bos
voor nextstop,
daar aangekomen was die
vervallen,
terug naar 't bospad.
En bij die halte
was daar een veel te volle tram
Opnieuw naar 't wandelpad
En bij de nextstop
in tram en staand,
zei vriendin dit is ver gaand!…
Maannacht
poëzie
4.0 met 4 stemmen 781 En in het smallere bospad straalden
Bemoste stammen sneeuwgelijk,
Door kruinen zilvren schimmen daalden
En dwaalden door hun sprookjesrijk.
Hun sluiers wuifden... bleke haren...
Blanke gewaden... manegloed...
Was het de ritseling dier scharen,
Dat kilte rilde door ons bloed?…
Paddentrek*
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 In het ‘Blauwe Bos’, zag ik vele tientallen kleine kevertjes of torretjes een bospad oversteken. Ik ging diep door m’n knieën en toen zag ik pas dat ze vrij grote pootjes hadden en dat het dus heel kleine padjes waren.Vandaag opgezocht wanneer dit zou moeten zijn geweest – de eerste mooie dagen in februari.…
Stilte
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 611 een geschenk
Stilte is als water zo puur
Stilte is als regen
Stilte is als de zon
Stilte is als een regenboog vol kleur
Stilte omhult de wereld
Nergens beweegt er iets
De straat is leeg, geen geritsel
De straat is verlaten, geen geluid
Stilte omhult de wereld
Een blad dwarrelt naar beneden
Niemand die het opmerkt
Een vos schiet een bospad…