Alle inzendingen over braken OR venijn OR jaloezie

om voor eeuwig te drijven op de golven van dromen die zich verbergen in elke ster en misschien had je moeten wachten was je droom reeds dichtbij maar je wou naar de schommel om te zweven door de hemel vrij om te gaan tot voorbij de regenboog je liep met glazen passen breekbaar als de papieren vleugels van je vlinder-zijn tot je brak…

misschien zien andere ogen het feest nog wel in mij de dansers die kwamen en namen wie ik ben geweest het leest hier als een grote leegte na een besloten bal masqué mijn lach werd in ‘t voorbijgaan afgerukt gelaten is de zucht geen mond meer die er mede zingt ik adem nu alleen vergeven lucht…

voor hen die binnen willen treden in de rijkdom van zijn geest verlangt hij goede wil afleggen van eigen ego vleiing tot brakens toe kritiekloze aanbidding pas dan is toegang mogelijk tot de selectie van zijn uitverkorenen…

zover je kijken kunt geen zicht, de stoppels op het land in onveranderd licht vol kleurloos onvermogen onkreukbaar boven ruwe aarde richt onverrichter zake deze zon haar warmte tot bij mij, want nu het landschap niet meer verder kon begint de wake dichterbij het voorjaar leeft al in haar ingeschatte waarde…

De vrede is weer ver te zoeken Het Midden-Oosten laait en vlamt Dwingt ons een monster te vervloeken De mens die van een beest afstamt Het Midden-Oosten vlamt en laait Uit zicht door zware, zwarte wolken Dat waar het werkelijk om draait Verdraagzaamheid onder de volken Gevolgen van bepaald beleid Die vallen nimmer te voorspellen Een keuze…

De droogte die eindeloos verzand Het halstarrig verdorren van vechtend jong groen De eeuwige woede die verwoestend brand De vraag verzwijgend, wat te doen De leegte gevuld met de warmte van een zoen Het water sijpelt schaars over de rand Het leven schiet voorbij terwijl het water land De verlichting, de uitstraling van het regen seizoen…

als een windvlaag sloegen woorden in mijn gezicht gleden langs mijn hals omlaag beproefd raapte ik ze op en nam een beker mengde het venijn met wijn jij dronk wat ik schonk en viel voor mij…

gevoel van leed over al het goede dat de ander overkomt ook wel afgunst, kinnesinne vaak als “houden van” vermomd…

Maar straks terug ,als ik je zie, dan komt hij weer, DIE JALOEZIE…

Jaloezie, 't meest lastige woord in deze tegenwoordige tijd. Want waar men vroéger met áfgunst naar keek, píkt men het nu, uit pure nijd?…

Ik zie jullie nog lopen, je fluisterde wat in zijn oor, 't was zo'n liefdevolle aanblik, 'k ging er haast aan onderdoor. Ík wilde in zijn plaats staan, en zo liefdevol naar je kijken, en m'n dagen met jou vullen, m'n nachten met jou verrijken. Ík wilde met jou praten, je handen voelen op m'n huid, maar als ik maar even bij je ben…

ze zeggen dat ze het aan me kunnen zien en of ik asjeblieft niet zo wil kijken alsof ik kan drijven op een zoute zachte zee van welbehagen, klotsiklots om jou mijn liefste heen, die met kokosnoten gooit om me nog sneller in te lijven…

het plaatje is compleet niets ontbreekt de kroon op de schepping is haar lach die dreigt nu te worden afgepakt door streken jaloezie de eerste hints zijn genegeerd zonder boze sneer pas later wordt de puzzel gelegd als iemand afgunst zegt het meer beter best begint zijn tol te eisen wij zijn niet allemaal gelijk het…

ander lief zal hebben Een onzeker gevoel diep van binnen Een ander niet gunnen wat jij zult willen Een beetje hebben we het allemaal Te veel is echt abnormaal Een ziekte die mensen hebben Die het leven van anderen verpesten Een ander iets gunnen het mooiste wat we kunnen Als je geliefde van je zult houden Is die voor altijd te vertrouwen Jaloezie…

Als jaloezie zichtbaar wordt ’t lontje duidelijk waarneembaar te kort is de tijd aangebroken dat hetgeen eraan schort, wordt opgelost.…

De beker met het groen venijn staat al weer klaar en moet vandaag nog leeg zo kan ik met dit gallisch vocht misschien mijn kwaal nog enigszins bestrijden dit bitter vocht het knaagt en vreet zuigt aan mijn hart en schuimt totdat er niets meer overblijft van al mijn dromen je stralend uiterlijk dat maakt me ziek je lacht van oor tot…

diep doortrokken klankwoorden die naast elkaar bestaan totaal verschillend trekken zich los uit een wirwar van draden zonder jaloezie kleurend van wit naar hemelsblauw in het blanke licht uitgestrekt tot tevredenheid herken je meerdere signalen waar de meerwaarde zit van het leven overduidelijk……

Eerlijkheid duurt het langst dus gebied die me te zeggen, dat jaloezie mijn deur niet voorbijgaat, maar ook bij mij als zodanig blijft hangen. Helaas…

nu je bij me weg bent zit ik in zak en as al wat ooit mijn sterkte was ligt languit in het gras altijd was ik trots op wat ik kon en deed ik pronkte met mijn pluimen tot ik aan hoogmoedswaanzin leed ik koesterde mijn schoonheid de brille van mijn verstand de kunst van woord en wederwoord die iedereen zo bekoort nu lig je in de armen…

Weggelopen voor de zonden der wanhoop, zoek ik mijn grillen elders. Nimmer zal ik jou omhelzen en ik maal er niet om. Waren er van jou maar twee.…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

het fluistert aan de hoeken het gonst in de stilte het komt langs alle muren omlaag de wind krijgt vleermuisoren tot het wantrouwen een kop met zes ogen opsteekt en het valse vermoeden vat krijgt. dat puilt er uit, vreet alles op vreet zich van binnen naar buiten met de knagende vraag waar is wat doet de ander op dit uur van de dag de nacht…

Gehuld in strelend ochtendlicht komt mij jouw silhouet van korte afstand tegemoet uit ons gedeelde bed. Een zonnestraal beschijnt nu zacht de rand van je gelaat gewis dat hij de drang je te beroeren niet weerstaat. Heel even laat ik hem begaan dan kus ik je gezicht: ik wil je zelfs niet delen met een sprankje zonnelicht.…

ik kijk naar je je kijkt afwezig je denkt vast weer aan hem een steek flitst door mijn hart je praat niet meer met me zegt niet meer wat je dwars zit “ik wil er niet over praten” of “laat maar” dat is alles wat ik hoor ik zie het verdriet in je ogen je denkt dat hij je zal helpen maar ik weet het zeker hij breekt je weer toekijken…

woejwoej o zo fijn poederkool met rook op diezelfde wind verspreid (voor de spiegel dit ja-woord oefenen) dat vooral ja van vliegas kreeg hij borstgroei... gingen zijn borsten groeien helmpje mijn helm vraag het mijn handpop helmpje mijn helm de dood ook mooi die slaat hen met graagte - wat heet - die slaat hen met zwaarte voor de…

Laat mij de angel van 't venijn, door argwaan in uw hart gedreven uittrekken, en een felle pijn de aanvang zijn van het genezen.…

uit de categorie van 'alles van waarde is weerloos ' (lucebert) is 'wat blijft komt nooit terug ' (J.Eijkelboom) ook een hele mooie... ik ben nooit jaloers maar hier maak ik een uitzondering voor dit had ik namelijk zelf graag willen schrijven…

Jaloers op de zon Die door de jaloezieën schijnt Strepen maakt Op jouw naakte huid En de jaloezie Niets meer dan schaduw…

Hier zit ik dan achter mijn computer van Apple achter een fles Southern Comfort achter blokjes cheddar en paprikachips terwijl mijn libido aan gort is geschoten en ik overdag denk dat de Albert Heijn een louche bordeel is gewoon om mijn oude dag wat op te krikken de pittige dipsaus smeer ik van verveling in mijn lelijke zwerversbaard en…

Hij was zo zielig, zo alleen en sjofel gekleed Echt in alle steden kom je ze tegen 't Uitschot en de minderwaardigen, door vele zo gedacht Vaak mensen met verleden Zonder twijfel wekt dit geen jaloezie Zonder uitzondering wil Iedereen gelukkig zijn In/Op de beurs met Voldoende pecunia 't Absolute geluk De Swiebertjes vertegen- woordigd…