Alle inzendingen over breekbaar als glas

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

in de verdediging maar dan met een leger van glas o zó breekbaar en toch ook weerbaar als scherven kunnen zijn met deze fragiele woorden wil ik eigenlijk zeggen dat ik niets te zeggen heb wel veel te verliezen…

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

'k versier je graf met tranen van glas die zo breekbaar zijn als porselein. en ik hoop dat de sterren je naam al kennen zodat je veilig kan rusten in de armen van de maan.…

blaas zacht het glas in vormen verhit in rondingen jouw transparantie voorzichtig tot een breekbaar samenzijn nog heb ik adem over kleur licht in ons ultieme kristallijn…

nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong die aan jou toebehoren die ik telkens verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in mijn mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Woorden als glas, zo breekbaar, gebroken in mijn mond. Voor eeuwig onuitspreekbaar, omdat ik de moed niet vond...…

zij bloeit glas wiegt kristal op zonnewind kaatst stil het prille in ontluiken breekbaar opent zij fragiel naar buiten de eersteling doorzichtig in bestaan kondigt heel voorzichtig lente aan…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

Hart van geblazen glas…. Breekbaar van verlangen Zacht glanzend en poreus Door tederheid bevangen Waterval vol van emoties Helder gevuld tot de rand Dromen zo oprecht mooi Omgeven met zilverzand Hart van tomeloze liefde Vlinders met een roze jas Kwetsbaar en zo weerloos Jij hart van geblazen glas…

Een vonkenvuur bedreigde Scheveningen De Wadden vormen bijna piepschuimbaden Met oud en nieuw weer tig miljoenen schade Veel Groningers zijn nóg aan ‘t handenwringen Een breekbaar vaasje? Er is veel meer loos: De inhoud lijkt erg op Pandora’s doos…

hoe houden we elkaar heel daar waar we niet liefhebben het glas valt aan scherven verdwijnt de pijn als we weg lopen? koesteren we het breekbare vinden we perfectie in het onvolmaakte?…

zij had als opschik glas in alle variaties waarvan de vorm glanzende stilte uitstraalde de ontvangst was dan ook overweldigend in de fragiele breekbaarheid van het spiegelend effect juist het weglaten van de kleuren in de zwaarste stukken gaf de esoterie in vorm alle kans…

Breekbaar voelen minuten als een uur hoe liefdevol zachte aanrakingen verbindt bij knetterend haardvuur. Rook dat opstijgt bij smeulend as duidt Chet Baker met Alone together hoe abrupt haar afscheid mij verrast. Met het lege glas op mijn dressoir illustreren lippen breekbaar kristal van afdronk met een bitterzoet gebaar.…

ik heb de schittering van glas nooit zo gehad subtiel en breekbaar waren nooit mijn woorden wel transparant in zachte vormen zonder scherpe kant breuken zijn vermeden bloed heeft nooit gevloeid heb afstand genomen ben door het flitsend spel tot confronteren toe geboeid…

ik heb je gebeeldhouwd uit weerbarstig graniet je lichaam contourde maar verder kwam ik niet boetseerde je later in klei door zachtere lijnen kwam jij dichterbij pas met glas kon ik de vormen in volmaaktheid bepalen de breekbare transparantie van jouw ziel laten stralen…

schoonheid langs doorzichtig glas de voet een eerste lentepas…

Geluk is o zo kwetsbaar, zo breekbaar soms als glas. Maar zou het nimmer breken, als het ook sterker was? Geluk is o zo vluchtig, zo vluchtig soms als gas. Maar zou het eeuwig duren, als het niet vluchtig was? Geluk kan o zo fijn zijn, iets waar je van geniet. Maar zou het geen geluk zijn, als wij niet kenden verdriet?…

Ze deed het Tot ze een ons woog Het zoog haar leeg Het balanceren Het doorslaan van Haar schalen soms Twijfelen, weifelen Muggen, olifanten Zout, zoet, liefde Haat, leven, dood Ja, nee, vasthouden Loslaten, angst, moed Aanvaarden, versmaden Waarheid, leugen Lichaam, geest, engel Beest, hemel, aarde Oorlog, vrede, ziekte Gezondheid…

ik wist van glas dat het doorzichtig was fragiel en breekbaar in al zijn componenten heb je verwond met transparante scherpte die diepe sporen in jouw kristal kerfde er was geen schaduw in doekjes voor het bloeden voelde mijn onmacht jou daarvoor te behoeden dacht dat glans en glitter zouden binden maar de waarheid liet zich niet…

heb je de schoonheid van glas laten zien breekbaar fragiel blinkend en transparant als je ziel geleerd kleur en pigmenten te mengen in compositie warmte en hart tot leven te brengen mag ik je houwen uit het eeuwenoude graniet zal dit stuk rots jouw trotse leven ooit willen prijsgeven…

Zuiver in de meest kristalheldere beek Doorzichtig als pas geblazen breekbaar glas Beweegt ze met sierlijke tred door het water Alsof ze een echte zeemeermin was Lange haren nat glimmend in het ochtendlicht Haar huid prachtig mooi lichtbruin getint Ze droomt over later als ze een vrouw zal zijn Maar nu is ze nog…. een zeemeerminnen kind…

Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

bij een object van Katarzyna Karbownik sensuele kunst met de mond geblazen dus het moet wel waar zijn het tedere betasten van het fragiele werk wordt niet op prijs gesteld breekbaar glas streel je namelijk alleen met de ogen wellicht uit piëteit mooi is het wel en een beetje ondeugend maar juist dat maakt het object zo begeerlijk…

je bent van glas dat in zijn matheid nog maar vage beelden lacht waar het bewegen nog slechts een schaduw is van het echte leven je krachtige lijnen zijn broos en breekbaar door de tijd geraakt het kristal transparante heeft na vele jaren zijn vitale flonkering gestaakt nog ben je niet gebroken maar in de warme middagzon verstrooit…

Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

we bewegen hemel en aarde en treden de tijd met gehavend hoofd tegemoet sterk hoewel breekbaar smeken we Kronos niet noch treuren we bij de eeuwig rouwende cypres we leunen tegen een oude boom heffen het glas op de dingen die blijven en op vrede met onze vergankelijkheid…

de liefde rite de passage gemaakt voor de valkunstenaar van de bovenste plank getooid met vleugels van glas zweeft ze in breekbare smeltende tijd om hemel en aarde te bewegen geluidloos wekt ze transparante zielen voor de overtocht een trage reis die hen dalend vanaf Eros naar het eiland van het broze einde brengt…

het glas zong transparant in verfijnd kristallijn pas bij de hoogste toon kwam plots de barst leek vertraagd te breken uit de spanning van het vormgeven de dissonanten deden pijn in flonkerend vallen het duurde lang voordat scherven hun rustplaats konden vinden het laatste breekbaar nootje nog kristal kon zingen…

Weemoedig ziet ze op de kast het allerlaatste poppenbordje; haar vingers zoeken in haar schortje elkander voor een stil gebed, als tijd weer wordt teruggezet. Een boze hand die kopjes wast en breekt; haar grijze ogen sluiten; herinneringen die niet buiten, maar binnen bleven levenslang; dan sloft ze even naar de gang. Haar kleine schreden…