Alle inzendingen over brief OR ontoegankelijk OR verzoek

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

Als iemand een kar moet trekken, laat mij dat dan maar zijn, heb slechts een verzoek, laat het niet een al te zware zijn!…

Luxuria ontbloot wandelgangen. Verwildert de helse drang in mensen God te evenaren. Zij draagt het vuur in de geest van Zeus. Zo, onbevangen in rood satijn, gaat zij over grenzen van afkeer. Op het late aanvangsuur triomfeert de lust. Haar lippen vragen nooit, maar kussen passioneel. De schoot draagt zwelgpartijen. Een climax bederft…

O lieve Heer, knip en knutsel nog één keer in mijn leven. Ach het moet voor U toch niet moeilijk zijn, het duurt echt maar even. Ik vraag U of U mij alstublieft mij mijn lieve Vriendin als vrouw zou willen geven. Ik hou namelijk van haar, echt waar. Dank U! Peter.…

Vroeg of laat kom je in de woestijn, plek van bezinning, na angst en pijn. Wat doet er nog toe, en wat dan niet. Hoe ga je om met leegte, verdriet. Denk na voor dat je die vlakte in gaat weet wat je mee neemt, of achter laat. Wat is ballast, en wat weegt te zwaar. Bedenk de verzoeker staat voor je klaar Uitééngeworpen en prooi van het kwaad…

Het moet gezegd. Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug. En kom ik niet als vroeger…

ik kreeg van daag een vreemde brief: 'ik mag je graag, heus, ik vind je best lief. maar houden van, dat gaat niet. maar echte liefde gaat niet' ik kreeg vandaag zo'n rare brief. zo'n brief. -------------------- Uit: Verzameld werk', 2004.…

Vandaag kreeg ik je brief. Ik heb hem niet geopend. Ik heb hem op mijn bed gelegd. Stilte, achter mijn raam in de lucht een vliegtuigje, hier in de kamer steeds meer schaduw - ik wil deze dag terug, mijzelf bewaren: meisje met brief. Daarom open ik je brief niet. ----------------------------- uit: 'Dakruiters', 2000.…

de zwarte tanden ratelden, de bus slikte de boodschap als gedane zaken bestempeld en bestemd, het zou haar smaken de brief was klaar, bezegeld met een kus de woorden had ik uitgeperst als pus ik wist niet dat het kant noch wal zou raken want niemand hielp over mijzelf te waken ik liep maar rond, gevangen in een lus van binnen huisden vuurspuwende…

Een brief aan jou, het witte blad kijkt me bijna vijandig aan. Ik weet niet hoe te beginnen, Toch zou ik je zoveel willen zeggen en vragen. Wil je luisteren en tracht me te begrijpen, Geef op mijn vraag van vandaag een antwoord van gisteren.…

Gij, scherp en krochtig krijt des schreienden contrapunts, wie zong de elegie "Ik heb geschreid, mijn handen zijn als droge bossen."? Bladen (als deze) hebben dwaze (en lede) ogen, vader, hebt gij mij gehoord? De weg was leidend, verbrijzel(en)d de muze en hoe ik vaak en vaker leed, niet iemand heeft mijn toegegroeide ogen van een…

Oh, Aphrodite, neergeslagen schuim, ontstaan uit het zaad van Uranus. Hoe heb ik U liefgehad; mijn liefde tot net gesponnen, waarin ik U gevangen heb! Oh, Aphrodite, mijn eeuwige rivaal Ares, bevlekte U met een zoon, Eros, die nu na jaren nog steeds een doorn is in mijn oog en onderhevig aan mijn toorn! Oh, Aphrodite, zelfs Anchises…

Ik schrijf jou brieven honderden brieven elke dag een stroom van woorden op het ritme van de golven witte letters op wit papier lege brieven geschreven met lucht in de wind duizenden gedachten in brieven onzichtbaar onontkoombaar voor jou…

In de la, een vergeelde envelop na al die jaren nog steeds dicht de inkt begint wat te verbleken soms wik en weeg ik die envelop in beide handen ….zal ik….maar nee deze brief die neem ik mee ongelezen op de dag dat ik voorgoed zal gaan vandaag lag die weer even in mijn hand de vergeelde envelop voorzichtig druk ik er mijn lippen op…

Stuur mij jouw brief. Zeg mij ben ik jou dierbaar. Zeg mij ben ik jou lief. Vertrouw mij door jouw woorden. Vertrouw mij door jouw respons. Zeg mij ben ik in jouw gedachten. Zeg mij is er iets meer tussen ons. Wacht niet met aan mij te openbaren. Wacht niet met aan mij gevoelens toe te zeggen.…

Mijn neef Roland was zo somber dat hij eruit stappen wou. Nachten tobde hij over de zin die tante Ans verscheuren zou tot: Eergister zijn hart plots stopte (en dat is echt waar). Eenmaal in de hemel, in dat milde licht, kijkt hij met de anderen neer op de ironie van zijn casus. Hij is pas twee- en dertig.…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

je zei altijd schat je miste zojuist wat ik zeg je dat ik zie en weet dat van je-weet-wel van je hoe en het waarom zodat jij jezelf niet goed ziet schat met onwijs veel eigen wijs in het vat maar ik heb mijn portie soebat wel gehad laat nu dat debat schat later stonden je ogen mat ik wist jij zei me dan wat maar drukte…

langs eindeloze wegen, vol onmacht en ontoegankelijkheid, voor eeuwig verzwegen... luister naar mijn adem, wees één met mijn geest, en ervaar in stilte, waar ik tot nu toe ben geweest...…

zo stil ben jij niet toch heb je diepe gronden je fladdert als een vlinder als door niets gebonden maar in de woorden door jou stil bedacht proef ik donkere diepten een ontoegankelijke kracht een sluimerende wereld die schijnbaar niemand kent zit eens stil m'n vlinder vertel me wie je bent…

na jaren van vergeefs verlangen heb ik tederheid verbannen in koele zinnen ver het zoete minnen bevroren dromen nooit uitgekomen verpakt in geur en kleur veilig achter de gesloten deur met staal en ijs bouw ik een paradijs verberg mijn spijt in ontoegankelijkheid…

had je spijt van je woorden van je brief.... bij mij gepost.…

mijn brief voor jou gaat in deze fles waarmee ik mijn dorst naar jou een beetje les ik werp hem ver ver weg in zee met tranen in mijn ogen neemt hij mijn liefde mee misschien dat de brief ooit bij jou eens belandt aan een zonovergoten parelwit strand drink dan van de liefde die je vindt in mijn brief en ik zal wachten op antwoord…

Donder op ik ben jouw inspiratie niet omdat jij je gedichten kan schrijven Wie denk je dat je bent Met humor de zaak te verbloemen rot op wie je bent Ik ken je niet en ik moet je niet denk daar over na Jij bent al lang te ver gegaan k... ..k…

Zeg God, ik wilde eens vragen, waarom gebeuren er alle dagen van die nare dingen? Ook wilde ik U vragen, waarom er alle dagen, mensen vergeten te lachen en te zingen! Dan nog de vraag, waarom God kwam er weer een vliegtuig donderend omlaag? Kunt U me uitleggen, of op zijn minst laten weten of zien, wat de zin is van zoveel…

Neergesabeld door Het eeuwige hier En nu, alleen Het moment dat Telt, dat een tel Later al weer Naaamloos vergaan Is in het universum Van vergankelijkheid - Zinloosheid die Muren bouwt van Ontoegankelijkheid - Mijn blik houd ik Gericht op wat komen Gaat, als alle Momenten van het Hier en nu zijn Samengesmolten…

Vandaag zou ik je een brief schrijven een brief waarin ik iets wilde begrijpen maar ik deed dat niet, het ging te langzaam ik schreef en keek naar mijn hand hoe die langzaam woorden tekende er ontstond in dat handschrift iets als een huis - ik wilde weten waarin we woonden om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven maar ik zag alleen…

Maar niet omdat zijn paden ontoegankelijk worden.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…