Netgedichten

netgedicht (nr. 19.386):

Luxuria

Luxuria ontbloot wandelgangen.
Verwildert de helse drang in mensen
God te evenaren. Zij draagt het vuur

in de geest van Zeus. Zo, onbevangen
in rood satijn, gaat zij over grenzen
van afkeer. Op het late aanvangsuur

triomfeert de lust. Haar lippen vragen
nooit, maar kussen passioneel. De schoot
draagt zwelgpartijen. Een climax bederft

de brave natuur. Heilige dagen
keren om. Nu, haar oppergezag dood
en verderf zwaait. Is het vulgus onterfd.

Jeremy