Alle inzendingen over brieven OR Liefde OR hart

oh, wat was ik kortzichtig en onbereikbaar inmiddels weet ik, dat de liefde heel veel gezichten heeft het is eindeloos om hier over te dichten ik zal altijd weer voor de liefde zwichten…

Om jou huil ik al lang niet meer dat ben jij waarachtig niet waard Van jou kreeg ik een maagzweer dus liggen je brieven in de haard Mijn tranen zijn nu opgedroogd ik schrapte je naam uit mijn hart Verdriet dat zich had opgehoogd kleurde mijn dagen louter zwart In al je brieven leek je de schat die voor mij ‘t einde moest zijn Een mooi…

ik ben niet vergeten te weten van jou het verlaten om niets dompelde mij in rouw je foto werd bleker mijn herinnering onzeker mijn liefde voelde weker gevangen in trouw alleen in onze brieven wreed van tederheid kwam ik je tegen als oprechte vrouw 1969.…

Je zaait goudsbloemen in de badkamer voor later op de daktuin als het zomer is je schrijft me brieven bij een kopje thee zonnige zinnen die passen bij jouw humeur altijd vriendelijk in goede stemming ik heb niet veel geld te besteden maar jij strooit gratis dromen in mijn hart ik voel een bevreemdende waarheid het is net alsof ik je al heel…

precies op het moment dat hij besloot de beide brieven te gaan posten, werd er gebeld en overhandigde een postbode twee brieven die geheel gelijk waren aan de brieven die hij wilde posten, hij vroeg zich af wie de afzender was en hij zag in de spiegel acht brieven liggen allen door hemzelf verzonden terwijl hij er toch maar vier dacht te bezitten…

Toch lees ik steeds nog met veel liefde al die mooie brieven, die je schreef aan mij.…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik die dichter zijn achter deze zonnewind of blijft de zomer onbemind waar liefde in de einder bloeit het droomlot laat ons ongemoeid waar levensvragen groeien in brieven aan de toekomst…

dorstig drinken uit de oneindige woordenrivier in deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held waar de stilte van de avond gedachten eenzaam maakt jij verschijnt glorieus in nieuwe brieven uit Niemandsland waar de mannen zwijgen over jouw liefde de geheime liefde laat diepe indruk na je keert terug in het donker…

liefde, liefde geven.…

Soms, voel jij de diepten die je daalt met fouten en vergissingen die je vergeet in brieven die in woordenboeken zwemmen tussen jouw oren duikt mijn essentiële ik ik ben blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven.…

ver terug in de tijd liet jij je brieven na zijn het impressies van jouw binnenruimte een onverwachte diepte in wie je eigenlijk was lees ik je waanzin het diepe litteken verzonken in je huid jij schreef de brieven wie ben jij dan het onmiskenbare handschrift zet aarzelingen in draf voor lange tijd maak ik jouw brieven zoek…

maar weggelegd zodat ze opeens zinnen zag… Hij stuurde haar zichzelf zijn lijf, hart en ziel ze reageerde toen meteen zoals ze ooit voor hem viel en de twee werden één.…

onzichtbaar heb jij het papier zachtjes gekust ik proef liefde en warme lust heb ze allemaal bewaard de bloemen van jouw bestaan zij zijn een stukje hemel hier op aard…

eertijds schreef ik je nog brieven aan jouw lippen hangend van verlangen glipte onvrede onverhoopt ons leven binnen sporen nalatend kleurde al snel alle dagen grijs werden blikken al gauw bliksemschichten sijpelde wat eens liefde was dralend in een zee van kilte en vergetelheid…

toen je hart maatloos klopte je met je lippen alle brieven las jij de lege hemel vulde vlammen in zonnebloemen zag jouw vingers het licht konden vangen toen je een weiland maakte om te slapen je met een teveel aan verlangen achter de horizon wilde kijken toen je zag dat je daar al was…

op school hebben wij sinds kort geschiedenis de juf vertelt ons iedere week over alles wat geweest is over wat opa's en oma's en hun opa's en oma's vroeger deden en hoe zij soms onder oorlogen en aan besmettelijke ziektes leden overal heeft zij plaatjes bij en vaak ook filmpjes met geluiden zoals over de 80-jarige oorlog met het spaanse…

zij schrijft in haar gebeden hoe dicht zij bij de waarheid is en de leugen heeft gemeden en da's voorwaar geen kattenpis zij noemt in haar gedachten hoe licht zij bij zijn liefde was en dat hij zei te blijven wachten zolang zij maar zijn brieven las zij herinnert zich haar gelofte weer haar plicht en roeping, haar bestaan dus zijn laatste…

In jouw brieven zwijgen dromen taal der liefde, bij het raam in de keuken planten nieuwe buren, tulpenbollen, het huis hiernaast wordt ontruimd de straat ligt vol met gevallen herfstblad ik doe nog een poging jou terug te schrijven maar als de stilte blijft dromen zal ik verse tulpen kopen.…

brievenbesteller met pak en zak op je fiets post jij ook brieven?…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

Zangerig komen Je klanken naar Me toe, het Refrein is mooi En innemend, Promises from No man's land Kan ik woordelijk Verstaan - het doet Me denken aan De brieven die Ik kreeg, zonder Naam, zonder adres Van hem die ze Verzonden had - Brieven uit Niemandsland Kreeg ik, Met formidabele Ondertoon, ze Waren het…

Met zo'n grote afstand, hoe hou je de liefde dan in leven? Kun je je in brieven en telefoontjes voor de volle honderd procent geven? Elkaar niet kunnen zien, want je bent ieder in je eigen land. Elkaar niet kunnen aanraken, niet even wandelen, hand in hand. Een liefde die eigenlijk nog geen kans heeft gehad om te groeien.…

Uit: 'Brieven, motieven & Juffrouw Vonk', 1987.…

ik kijk naar al m'n boeken waar ik van hou Dostojewski ik heb het armoedige appartement gezien ik heb ook de brieven gelezen en ik schik nu romans en brieven in mijn bloedende boekenkast maar opeens schrik ik: zoveel jaren geleden is het al dat ik het las en heb het niet herlezen wie weet ben ik bijna alles vergeten en denk ik…

wanneer ik me verdoofd van mijn waardeloze hart ontdoe…

We schreven nog brieven hielden lang en langzaam van elkaar. Zochten naar woorden bloesemend licht soms of zwaar als een storm. Stuurden gevleugelde woorden hangend aan een zijden draad. Droegen onze brieven voor elkaar door het landschap. Bliezen adem in onze zielen en verlangden naar wat blijven zou.…

Alle brieven die je me zond, en waarin te lezen stond; mijn schat, ik heb je lief. Ze waren allemaal gelogen, je hebt me keer op keer bedrogen. Nu vraag je me,om je te vergeven, de liefde opnieuw te beleven. Maar ik zie in jou alleen nog maar; een vuile leugenaar. En ik wil dat je gaat, me voor altijd verlaat.…

Dan hoort men harten vaak als dichterboezems slaan, Want elk, vol vreugd, vol vrees, wacht van zijn verre lieven De levenstekenen, de lange, dierbre Brieven!…