6676 resultaten.
De velden, bossen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 790 De velden, bossen, dorp en stad
Zijn achter mij: de zee
Is voor me en lokt en troost mij wat
Van wat mij 't land misdeê.
Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint,
Zij murmelt: mee, kom mee,
En als uw voet op 't land u pijnt
Wees dan een golf in zee.…
Noach's duif
poëzie
4.0 met 3 stemmen 811 Er was gedroppel dat zich op mij strooide,
Er was een hemel en een hemels weer,
En ik genoot en leefde in iedre veer,
Verheugd omdat zo schoon heelal mij kooide.
Toch wiekte ik traag en wendde en naar mijn ark
Richtte ik de koers: van boom op hoge heuvel
Plukte ik een twijg en gaf me aan 't venster in.…
HET MISDRIJF
poëzie
4.0 met 3 stemmen 683 Gij zijt mijn Heer, mijn Vader en mijn Vriend.
Als ik misdreef dan deed ik het door u.
Ik die misdreef, die van mijzelve gruw,
Ik heb misdrijvend u alleen gediend.
Ik die misdreef en die, uw straffen ziend,
Staan zal gelijk uw zoon, niet blind, niet schuw,
Straf mij en duld dat ik als eenmaal, nu
Vóór u zal staan, wel bevend, niet ontvliênd…
De Maat
poëzie
4.0 met 2 stemmen 488 Er is geen maat die ik in u niet vind.
Gij zijt de berg en gij zijt ook het grein,
Gij zijt de aardwoning en het hemelplein,
Gij zijt de vader en gij zijt het kind.
Ik heb mijn ogen die u zien, maar blind
Zie ik u ook: in mij het bloedgedein
Is zozeer u als de eindeloze trein
Van vormen, die nooit eindt en nooit begint.
En 't vormenloze…
Over een plan smeden.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 211 Hij zei er is maar een receptuur
Smeed het met inwendig vuur.…
EEN ONTDEKKING
poëzie
2.0 met 21 stemmen 3.573 Dit vroeg ik aan mijn Zangster,
En zij gaf mij ten antwoord:
'Er was in oude tijden,
Een bron, die aan de Dichters
En vuur, en geest kon geven;
Hier dronken ze uit, en zongen
Ter ere van hun Goden,
En dappere oorlogshelden.
De schoonheid der Nature,
Het lachen van de lente,
Het zoet gevoel der Liefde
Was 't, dat die Dichters zongen.…
Weleer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 94 Oh lieve laat mij u ontkleden
Om uw schoonheid te beminnen
Rozetten uwer borsten te kussen
Het vuur mijner lendenen blussen
En zo u het verkiest en zal gedogen
Zal ik al minnend uw passie verhogen
Tot een liefdesdroom in ongekende hoven
Uw ontvlamde bron kussen om teder te doven…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Onvoorspelbaar ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 200 Schoonheid overal,
drinkt van de eeuwige bron,
naakt en verwonderd.
Stemmen in het bloed,
schrijven namen in vonken vuur,
nu, morgen, voorgoed.
In huid, ziel en hart
werd alles me ontnomen,
geproefd haar vrije uur.
Lopen op water,
het maakt de dag weer open,
speel met lopend vuur.…
Willem Kloos
poëzie
2.0 met 10 stemmen 3.244 een stad in vuur,
die alles heeft geboet
waardoor òns leven
leven is geweest.
een donker vuur
dat eeuwig klagen moet,
een donker vuur
dat eeuwig klagen zal
tegen de zwarte
klaagmuur van't heelal.…
Koperdieven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 137 Wat is gemaakt met passie en met vuur,
De beelden bij de weg en aan de muur,
Die hebben allemaal een grote waarde.
Maar is een beeld gemaakt van louter brons,
Dan wordt de prijs ervan bepaald per ons.…
Gedachtegoed in december
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 169 De avond kwam en de houtskool
werd ontstoken en met een stuk
karton het vuur aangeblazen
Op de roosters lamsvlees gelegd
dichtgeschroeid en omgedraaid
er hing een geur van ketjap
Om het vuur werd naar elkaar
en naar een mot gekeken, die
in een flits van licht verdween
Ook deze huiskamer is onderdeel
van een uitdijend heelal,waarin
jij…
De Bron
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 462 toegeëigend, die van de vogels waren
eens in het begin, was het water van de vissen
ook daar grepen we in, en zonder compromissen
de bomen in het bos, we hebben ze vermoord
het evenwicht van groen en blauw, gaandeweg verstoord
op alles wat ons te pas komt, leggen we beslag
en niemand vraagt, wat wel of wat niet mag
soms zwijgt de mens, en zoekt de bron…
Een Bron
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 836 Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron,
Die in een schuimende sjaal aangekleed is.
Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt
Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis.
Lang geleden heeft zij haar begin verlaten
En de mist overschaduwt het eind.…
bron van mijn leven
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 837 Als een mug
Vlieg ik om je heen
Jou nooit met rust latend
Ik wil jou nooit kwijt
Jij bent de bron van mijn leven
Verlaat mij nooit
Zoemend zweef ik om je heen
Maar jij moet mij niet
Jij slaat mij dood…
bronsgieten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 346 ingesmeerd met was
een ademend vlies
je bent ingesponnen met ijzerdraad
daarrond stolt een mal in een kist
een mantel van gips en zand
die in gave brokken uiteenvalt
tot je in de ronde oven past
in een kuil van waterdicht beton
weeg en smelt ik jou
een kraan op rupsbanden
mikt de haken in de ogen
en tilt de kroes uit de oven
het kokend brons…
bron
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 326 en nog steeds
begreep ik niet
wat zij bedoelde
zoals zij
het water keerde
liep de zee recht omhoog
vielen torens
deinden paarse stranden
keerde zij
het binnenste naar buiten
aan een koord
trok zij hun oevers
om mij heen
en opeens
was daar die bron
het allerdiepste vinden
heel even
maar zo eenvoudig
glinsterend
in mijn eigen…
Van brons
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 411 Met een hart van brons
luiden klokken om ter schoonst
alle weer en wind…
toen je nog jong was
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 wat nu nog doolhof is
voert naar ik vurig hoop
tenslotte naar jouw bron
want alles wat nog buitenkant
of overwonnen slechts bevochten
meeslepend of mislukt
als tweede huid nog bij je hoort
ja, dat zou je dan achterlaten
om weer te keren naar je dromen
de passies van weleer
toen je nog jong was en zo onervaren
weer naar die bron
waaruit…
Hoe het begon
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 217 Toen besefte ik pas
hoe het begon:
het ontwaken
van vader en zoon
en de ijle schreeuw
boven de daken
kwamen
uit dezelfde bron
die er altijd al was…
bron
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 495 gestaag sijpelt pijn
door alle laagjes huid en
verschroeit mijn dromen…
Mijn Bron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Nog voor ik het kan spellen
stromen mijn woorden op papier
in een opwelling
van soms zo maar even
zoals een melodie
die de tonen
op de gevoelige snaar doen beven
zo volg ik mijn bron
de rest is mij om ’t even
omdat ik de poezie min
mijn hele hart klopt er in…
Roerloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 nog staat ze huiverend
in haar bronzen blootje
wachtend op ritselgroen
van omringende bomen
een zilveren baan van licht
spoelt rondom haar voeten
die koud zijn
na de lange winter
de stilte spreekt haar naam
zij luistert roerloos…
heelal
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.075 prozawoord heelal
zou heel 't al omsluiten?
kom nou toch dichter
-----------------------------
© Jan Bontje 1997 / 2003…
Het heelal
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.367 angsten doen het duister winnen
vallen de sterren bij nacht ter buit
schijnt de maan echt buiten zinnen
schreeuwt de zon het brandend uit
beweegt tussen de hemel en aarde
veroorzaakt springvloed in de zee
draait zo om normen en waarden
trekt iedere planeet met zich mee
de regenboog spant haar snaren
het wezen dat het nog niet bevat…
Heelal
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 605 Wanneer de zon
niet meer schijnen zou
de ondergang
verleden tijd
de maan me niet
meer bijlichten wou
de sterren
veel te zijd
als de ochtend
donker blijven moest
de dag steeds
eender verliep
het duister alleen
nog maar telde
de aarde zichzelf
als vernietiging telde
wanneer de zon
niet meer schijnen kan
er gebrek aan zuurstof…
heelal
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 358 waakhond op een boerenerf
met een bereik van één meter
in de vorm van een waaier
veilig in een met palen omgeven ruimte
ontdaan van zijn problemen
die optreden bij het verlaten van de biosfeer
en alles wat verband houdt
met een lichtblauwe kleur
in een geprojecteerd beeld
kan men licht verdwalen
vrijwillig verduister ik
mijn eigen verdwijnpunt…
Heelal
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 807 Tussen hemel en aarde
Schijnt de zon
De zon met haar schone stralen
De wind met haar schrille fluit
Het heelal is oneindig
Tot nergens, of overal
De tijd staat eeuwig stil
De hemel opent haar poorten
Zegevierend liefde en geluk
Het heelal is eeuwig…