Alle inzendingen over bruikleen gebruikt v

portret gehaald uit Welsh land we zetten er de spot op dat is pas echt Rembrandt drijft de prijs lekker op het kost wat bruikleen verzekerd de port niemand heeft geknord bij het zien van de kunstschat het ware groots als gebaar wij juichen en klappen als zalm het nog even kan lappen in het voorbije rembrandtjaar poseerde in het Rijks…

hebben N.B.: Kunstwerk Oersoep V, Irmlinda de Vries…

Rudie Fuchs is slordig omgesprongen met kunst die hij in bruikleen had gekregen. Of heeft het aan de kunstenaar gelegen, dat dit nu tot de pers is doorgedrongen? Al heeft hij dan de boel niet echt geflest, Zijn afscheidsfeest is nu wel goed verpest.…

niet letterlijk te nemen maar de daden, mijn, Zijn (m/v) daden!…

Het was bijna een zonde te denken, dat jij de ware was of bent Ik had het kunnen weten! Op het eind van ons samen zijn absoluut geen geweten Jij, juist jij, die dit had verwacht van een vent! Omdat ik niet voldeed, aan jouw verwachtingspatroon Ik had het kunnen weten! Je zou me ruim drie jaar laten zweten Volledig voor jou te gaan…

voor een gesloten deur wanneer kon je niet liefdevol van mij op aan mooi weer speel je, maar voor mij is het nacht zonder sterrenpracht en maneschijn nu je mij rücksichtlos onverwacht harteloos de bons gegeven hebt zo lang gelukkig met elkaar opgetrokken zie ik je er nu met een Japanner vandoor gaan en laat je me opgepoetst, goedkoop, gebruikt…

herders in de nacht Omgeven door stralend licht Hadden zij hun blikken omhoog gericht geschrokken van vreugd Hij zei : "Wees verheugd heb geen angst later komt de scheidingsangst het is in de stad van David dit was een prestatierit nu is het de koning die hem achternazit verzamel je en ga heen hij is de bouwsteen wij hebben hem maar in bruikleen…

mooie woorden fraaie zinnen om een vers mee te beginnen dat zichzelf zou moeten schrijven en een eeuwigheid beklijven doch dit alles blijkt een droom en voor de dichter louter hoon niets blijft eeuwig in dit leven op alles wat ons is gegeven ook al is het maar voor even staat vooralsnog statiegeld…

Verstand, je gebruikt het of je gebruikt het niet. Je hebt het hart of een harteloos verdriet.…

er werd een kindje in mijn hand gelegd, zijn haren goud zijn lach verweven met de mijne schier beslecht, met al dat fijne van een pasgeboren dag alles mag opeens nu bruikleen in mijn vingers snijdt want straks als hij weer weg is, voel ik spijt en ongeduld wonderlijk, hoe liefde thans mijn lach verguldt gehuld nog, in zijn vroege…

Hoe betrekkelijk is ons leven We krijgen het even te leen Toch blijven we maar streven En haasten ons overal heen We zullen pas echt afremmen Aan het eind van ons bestaan Ons leven daarop afstemmen Zodat we zo door kunnen gaan En als een leven dan gestopt is Niet langer meer in bruikleen Voelen we langzaam het gemis En streven we nergens…

Alleen het vruchtgebruik werd in bruikleen gegeven, aan het ware fruit daar kwam ik niet aan. Wat beloofd werd in mijn jeugd wilde niet rijpen in mijn dromen. Loslaten werd een losser samengaan, berusten werd een deugd voor een bestendiger bestaan. Al wat is verwoord hervond z'n glans, een literair slotakkoord als laatste krans.…

De V van vogels in de lucht gingen op wintervleugels heen komen met zomervleugels terug klapwieken zich zo een brug tussen seizoenen. De V van vogels in de lucht met enkel één ding in hun kop willen wel heen, maar niet meer terug en in hun lijf de harteklop van nieuwe nesten.…

brandganzen vliegen in V-vorm naar de bliksem emmers doorgevend…

Vriesganzen trekken in V vorm verder naar hun uitverkoren Zwin.…

Van de ochtenddauw tot in de stilte van de schemering heb ik mijn denken in bruikleen ik tast langs het draad waarlangs mensen elkaar negeren de lange schaduwen beschermen mij tegen de terloopse waarheid van het licht dat mij hier vindt terug klim ik op het podium waarop elke dag een deur is jaren snaren zijn waar hoon en hosanna…

Vliegende V vorm Van verre vleugeldragers Vers luchtspoor actief…

[Haiku] in V-formatie trekken ganzen door de nacht als een witte wig…

(V)luchtig gefladder op golven van lentewind Tere flits in kleur.…

Vervelen, vervelen, vervelen, vervelen Verdelen, verdelen, verdelen, verdelen Vertalen, vertalen, vertalen, vertalen Vermannen, vermannen, vermannen, vermannen Verzorgen, verzorgen, verzorgen, verzorgen Vermoorden, vermoorden, vermoorden, vermoorden Verdorven, verdorven, verdorven, verdorven Verloren, verloren, verloren, verloren Verzopen, verzopen…

Daar gaat een ganzen-V. Ik fiets een stukje mee, denk ik, in grootheidswaan. Oké, ik laat ze gaan. ’t Is gek, maar van gegak ga’k altijd uit m’n dak. Hoog uit het wolkendek klinkt nog lang gak gegek.…

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

Zo zat om weer opnieuw te beginnen Zo zat om gebruikt te worden alles zo zat..…

Waar ben je gebleven, jij waar ik zo op viel onze liefde voelt niet meer stabiel een raar gevoel in mijn maag stekende pijn en irritant geknaag je was mijn maatje, mijn vriendje voor altijd maar jou ging het dus alleen maar om de seksualiteit ik voelde liefde, passie en genot door jou was mijn hart niet langer meer op slot met je mooie woorden…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

je hebt mij alles laten zien soms teveel misschien leerde mij kijken in samen reikten wij naar verbondenheid die in horen het begrijpen haalde uit gebruikte woorden ieder eigen taal en kleuren die karakters lokaal geurden langs de weg gezeten overspoelde ons het uiterst gastvrije leven juist voor de hekken van de ommuurde…

lag het verborgen in de weerstand tegen gas? men wist dat er bescherming was een masker met de naam van Vrede en de faam van een fabriek die door de dramatiek van angst geen vaandel had veiligheid aanbad het spel van immer zeker weten elders, in de kamers waar een Jood werd weggesmeten stierven duizenden –tegelijk dat is waar…

De oude avond kan niet wachten om mij het licht van de dag te ontnemen ik leef hier in den vreemde zonder liefde van ontheemden mijn ziel heeft een grijze huid mijn verstand beeft in eenzame stilte oudheid heeft in mij een kan gevonden ik kan niet leven, ik kan niet rusten zonder het bemoedigende vooruitzicht naar hemelse hereniging met…

Het gevoel gebruikt te worden is niet zo erg -- als ongebruikt zijn.…

Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…