Alle inzendingen over bukken OR etalage

als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

je ademde zwoel en sensueel de lucht van sferen uit al wat passeerde nam iets intiems van binnenuit mee als jouw etalage in lichte vleugjes door de buitenlucht alleen herkenbaar door degene die dicht bij jou zijn omdat de vermenging snel en groot is waar ogen blikken en de hartslag versnelt zullen de zuchten donkerder klinken…

kakelnestje vol dromen kijkt haar ogen uit voor de etalage van: un jour ailleurs, waar kleurrijke modellen haar naar binnen lokken om zich om te toveren, tot het lenteprinsesje van de buurt en de schoonheidskoningin voor haar droomprins op het witte paard.…

Bij het pompstation bleken acht van de negen pompen super te leveren en maar één normaal Op m'n vraag of het geen tijd werd de bordjes te ver- hangen keek de pompbediende mij niet begrijpend aan Toen ik later in een etalage op een bord las dat men bij aanschaf van vijf batterijen één staaflantaarn cadeau gaf begreep ik dat ik in…

Als ze gezellig keuvelend plukken, gelijktijdig bukken, ziet ze op slag weer de jongen in hem, schuilgaand achter zacht getinte vlinderachtige bloemenpracht. Hij vroeg haar zijn Lathyrus te bekijken. Zijn stralende blik, dat nodigend gebaar, in zijn andere hand een vaasje, onweerstaanbaar.…

Zich vooral kleinmaken bukken en dan misschien! Kunnen ze dat kind bij Jezus zien.…

Echte mannen hebben het maar moeilijk Diep moeten zij bukken onder emancipatoire last Vrouwelijk zet de toon - gevraagd, gewild Zachte mannen rukken op - invoelend, huilend Vroeger waren zij ridders op witte paarden.…

Etalage pop haar wereldbeelden beziet, met lede ogen. Tastbaar op de huid. één hartslag voor ons beiden, geluid uitgediept. Vertaald in woorden, een ware levenscodicil, schelpdier van liefde. Tweeling uit één schoot, verkent de geboortegrond, tussen leven en de dood.…

Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt op wat ons bij het bukken uit de zakken glijdt. ------------------------- uit: 'Overval', 1997.…

Bukken, gaat nu moeilijk meer, knielen doet haar teveel zeer, vingers doen ’t ook niet meer, en dus, kijkt ze wat weemoedig op die bloempjes neer, die sierlijk staan in ’t groene gras.…

aanvankelijk dacht ik nog 'ze zijn de etalage aan 't herinrichten' u weet wel wanneer de nieuwe collectie voor het aanstormende seizoen is binnengekomen maar nee hoor het is een winkel met een variatie aan grote en kleine mode-en andere poppen...…

Er staat een taart in de etalage, een grote witte taart. Wat moet ik doen?…

kunnen slaan de ochtend van de blauwe plekken zal wel zakken of ik laat ze wel knagen onder mijn lange jas die is nog wat zwarter dan het dreunen van je stem of de blinddoek die ik letterloos moet dragen om de kleurloze stenen te stapelen tussen het nachtbraken ik leg me wel terug neer op de grond en verontschuldig mij voor het bukken…

en alweer was hij daar nooit meer fluitend en vaak uizichteloos gestaar het moeten beklemde hem steeds meer meer met zichzelf dan de rest in de weer ja het geld de poen dwong hem zijn gevoel te onderdrukken het huis eten en de rest dwong hem te bukken En nu ... nu is hij zijn eigen weg gegaan en heeft hij een ieder verbaasd laten staan uiteindelijk…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

Je ziet ze overal, het is een rage Van druipkaars, windlicht tot aan zeepbanket Bij Zeeman, Blokker in de etalage Een ieder lijkt met het bacil besmet Wat eens begon als aardige collage Als sier, voor bij je thuis, op het toilet Lijkt nu wel rijp voor sexshop-entourage Zie het daar staan! Mal torenkabinet! Nee! Nee!…

Met hun voorhoofden leunen zij tegen elkaar als tegen een ruit van een etalage gevuld met wensen en delen zij alle resterende tijd.…

Is het leven daar net zo als elders – vuil dat de lichamen van mens en dier verlaat, bestaan dat uitgezeten wordt – of treft je het bijzondere, een gevel als geen andere, een onverwisselbare wolkencombinatie of een individu – desnoods gespiegeld in een etalage. ---------------------------- uit: 'Hoogste zomer', 2015.…

Wakkre harten, trouwe zielen, Eerlijk dragen schot en lot, Niet te bukken, niet te knielen, Niet te buigen, dan voor God; Rap van leden, Vroom van zeden, Dàt was Hollands, lang verleden! Mannen-broeders! leer u tooien In de spiegel van die tijd, Vrouwtjes!…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

koop sfeer in dennengroen een boom om op te tuigen met slingers van herinnering de geur van vroeger weer te ruiken zie knusheid in het licht van kaarsen beloften wiegen in hun vlam sneeuw ontdooiend aan de laarzen krijg honger van een etalage vol met overvloed het schreeuwend duur verstilt het wild gevild de wijn is goed we spreken…

Rommelen in de marge heet mijn bestaan Ik weet het nodige maar doch vooral onnodig Waarom niet ontdoen van die veel te zware mantel, aangeschaft omdat koude leek Verkoop hem, zet hem in de etalage, te kijk voor de lichten van aard Zij zullen vinden wellicht een sprank mededogen, welk ze ontberen Een teveel aan last kan mij doen…

Vanmorgen nog Zweefde er een Veertje voor me neer Gewoon een veertje, Zo klein, zo puur, zo teer Dwarrelde zo maar Voor mijn voeten neer Bukken deed ik, En raapte het op Stak het in Mijn hemd Als wilde ik Het geluk omklemmen Na twee stappen alweer Zweefde het weg - Gedragen door de wind Op zoek naar een Ander gelukkig…

vandaag pers ik me in een korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf…

mijn hoofd stak strijdend boven het veld met rozen uit nieuwsgierigheid, haat-liefde prikkelbaarheid, was mij niet vreemd niet wetend van mijn goed bedoelde intenties, de vraag of ik wel het juiste had gekozen kwam door naïviteit niet in mij op mijn waarheid waar ik bang voor was kwam tot werkelijkheid voordat ik kon bukken voelde…

het museum is spiegeldicht ik zie niks dan alles te veel licht teveel spotlights ik sta in de witte ruimte een hoofd staart me aan, hij tweehonderd jaar oud, maar maakt een frisse indruk, ik wil bukken en bidden als de heilige die hij is, en slurp de beker met een rietje, alles is teveel, het koele overzicht vergeten, staar…

Ik dank dat ik de tuin, dat ik bukken mag, en dat ik plukken mag, mag snoeien, hoe alles opkomt me kan boeien, het trek en strekwerk, waardoor ik sterk Het zagen en het wagen iets zomaar zijn gang Het wingeren, 't zich slingeren om tak of boog, hoe hoog een boom, hoe vol met vrucht.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

kan even niemand velen duik in mijn winkel vol venijn dat delen wil ik niet in pijn ogen haken stekels weer ordenen in vakjes en ook de slakjes die ik veel te vaak op woorden leg verpak ik nu in zakjes berg ze in de kluis ik wil een schoner huis natuurlijk is venijn te koop maar voor ik naar de klanten loop is er mijn lach een etalage…

schrijfsels allang naast mij neergelegd ze raken mij niet meer ik ben er aan gewend het zijn de schaduwen op straat rond mijn bestaan zij volgen al jaren mijn passen de straten weten hun afdrukken het papier kent hun gezichten de winkels weten van hun komen alle klokken staan gelijk en mijn jas verbergt de last waaronder ik al die tijd buk…