Alle inzendingen over cafeetje

Ardens cafeetje oude jukebox in hoek stilte verzekerd…

Een gewone vrijdagavond Een gewoon cafeetje Diner voor twee Een man en vrouw, maar weet je?…

Zo zitten in de berm, ik wacht tot we bij een cafeetje zijn... Een cafeetje kwam in zicht we waren allen blij Wie gaat er eerst? Vroeg ik aan Pa Ik eerst, zei pa met overwicht 't W.C.tje is voor mij... We stonden allen in het rijtje Wat duurde het toch lang...…

Wat van hem als schrijver overblijft Zijn wervelende, fonkelende zinnen Die komen als de zomer bij je binnen Zoals hij in één pennestreek beschrijft; De jonge vrouw die een cafeetje binnenschreed "Ze droeg een rokje waar de wind wel raad mee weet"…

Het schemerde al toen ik langs grauwe huizen liep en daar herinneringen zag van het huis waar ik als kindje sliep Ik proefde weer de sfeer van toen de stilte van de kleine straat waar op het hoekje nog steeds dat klein en oud cafeetje staat Ik wist ik heb hier niets te zoeken mijn ouders zijn er niet meer en ook mijn boers en zusje niet…

rondhangen en bemerken weigeren naar huis te gaan niet meer op je benen kunnen staan moe zijn van dat zo gezegde werken het beest kwam boven en blijft drijven zinloze gesprekken, verloren dromen moeilijk daar nog doorheen te komen de duivel heerst, laat onrust verschijnen een cafeetje hier of een taverne daar wat jenever en wat glazen bier…

Moedig spelen we thuis cafeetje.…

nog jong, juist vijftien jaar en verder een nogal eenzaam kind Online ontmoetten hij en zij elkaar de pedofiel en ‘t meisje tegenwind Zijn woorden klonken zo oprecht dat ze alles snel reeds ging geloven Hij leek innemend doch was slecht hij wou ‘t argwanend vuur doven ‘t Eerst treffen was al gek geweest ergens in een vuil achteraf cafeetje…