Alle inzendingen over christendom OR wicca OR esoterie

ach, de lamp legt weer haar licht op mijn doorgeleefde tafel en daaronder rusten slechts m’n voeten, warm in luchtdoorlatend wol er liggen zwarte dagen rond wat oude tijd waar vogels zwijgen, als de wind weer kille tonen fluit reten -vol met stof- vergeten dat het helder was en dat rauwe korrels zand een schurend ritme maakten overal…

. overdonderend verstikte zoveel kou het oude blauw van doorgaan dagen tot de zon verdwenen was, verdiepte de avond zich tot warme woorden, kaarslicht en de zachte klank van kleine windgeluiden, buiten in de tuin negenmaal verliep de lamp in blanke traankristallen -negenmaal kleurde er een regenboog van laag naar hoog kroop violet…

zoals het was en is het worden mocht of misschien wel mag: zo zal het gaan ik tast af langs doorzichtig spiegelen waar gefilterd licht subtiele beelden weeft leeft mijn eendagsbloem in witte uren tegen muren uit de tijd…

ik was even weg geweest, maar toen ik terug kwam liep de wereld mee en alles was gewoon lakens wit - voetstap zwart, een indruk in wat zachte ondergrond buiten velden en een strakke maan; geen wind maar ook geen nevel waar mijn kussen liggen rust mijn hoofd waar mijn dekbed zwelt weeft warmte rond een volle buik langs de vastgevormde…

ze voelt zich naakt en koud de ongebroken duisternis vertrekt geen spier waar scheuren in het hout wat hars laten geuren druipt deemoedig nog een laatste zucht de lucht is stil haar lichaam kromt kortzichtig rond haar oude kleuren…

in de kracht van het zijn zweeft de naakte uitgave van wie ik ben... de wereld is hard hij vergaart ijs in bonte vormen groengepluimde bomen en een woud vol gevaar waar ben ik dan? vraag ik me af verborgen binnen prisma’s licht omgebogen kracht de macht van een illusie buigt daar mee tot onder zee en waterweg waar hun vorstkap…

rondom zon, maan en sterren blik dwaalt gevoel achterna het reiken buiten langs binnendoor achterom… terugkijken draagt de jas van warm herinneren een hart klopt tweemaal in dezelfde slag en ooit- ooit op een dag zijn jij en ik…

niets veegt zichzelf weg onder de mantel der liefde ligt een lichtend voorbeeld bijééngeraapt ben ik de uitkomst van mezelf…

ze staan er nog, de rijen oude wilgen stekelig en koud oneindigheid in stam en schors zet wachters van de tijd in elk geplooid gezicht naar buiten gericht zo boud, maar in hun hart groeit traag de zonnewende even nog dan voelt mijn voet het naken van de weelde, uitgestrekt tot overal een lentegroet, een levenswens het water geeft…

ik herinner me een nacht, gewikkeld in de dodenwacht van zeven maal plus één keer werkelijk een dag geleefd de lakens werden nat, het klamme zweet betrad al lopend oude ruggen in het overbruggen van ‘t armzalig schietgebed in de weggezette kast daar achter, in de la versta ik geen gekerm of honderduit ik wankel slechts, waarna…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…

ik mag niet spreken over een getal er zijn er veel ze zweven rond mijn aura, binnen purperen dimensies, in de terugkeer van het stuk heelal dat rond mijn vrouw-zijn beeft er zweeft nog meer het heeft de schitteringen van kristal de ogen van de nacht het glimlachende kind en negen aureolen daarom heb ik deze dag bevolen er te zijn…

ik deed een kleine stap naar links, opdat de duif mij niet zou zien zijn lichte buikje stootte zacht tegen het glas ik- beschermvrouwe der duif, zoek vrede in een mooi moment mijn tuin bloeit roze nog zolang het zomer is een kleine bel luidt onmiskenbaar aan de buitenlamp de schijn bedriegt, en wendbaar vliegt een witte vlinder boven…

daar te staan tegen een bakstenen muur lucht in te zuigen, met getuite lippen langzaam uitblazen, rust vinden in wijdte rondom benen gekruisigd door zichzelf wederhelft gevangen in schaduw de terugblik naar jezelf…

Ik geloof in de Hemelse Moedergodin In Egypte als Isis geëerd Geïncarneerd in Maria, de Moeder Die Liefde en wijsheden leert Ik geloof in Haar Zoon, de Zonnegod Horus In Yeshua kwam hij tot leven Die ons als Christus het voorbeeld geeft Hoe Liefde en Licht te geven Ik geloof in de Grote Godin van de Maan Magdalena aan Yeshua's…

Felix Salten, een Oostenrijkse schrijver, verhaalt hoe Bambi's en Falines jongen vrienden zijn met neef en nicht, wat verdrongen wordt door geschil, gezeten naijver. Dochter Goeri's spraak is mild, spits en nijver, doet eveneens moeders en broers tongen nadenkend roeren. Wat wordt bedongen? Nieuwe vrede voor reeën is aandrijver. De dierenliefhebber…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Uitgesproken met een stalen gezicht Onwaarheden; op de strijder gericht Al is de leugen nog zo snel De waarheid achterhaalt ze wel Uitspraak toen sloeg in als bom Een geestesstroming ouder dan het christendom Gnostiek: ziet geen tegenstelling tussen goed en kwaad Strijd verloren, door trouweloosheid, verraad…

Hallo…, wat is er met dat promoveren?! Het christen zijn bleek toen niet zo gezond? Die onderzoekster is wel heel hoogblond om dit als opzienbarend te poneren! Natúúrlijk is gezondheid godvergeten als je als voer voor leeuwen wordt gesmeten!…

In mijn tuin zijn het wikke en klaproos die regeerden over klaver en dotterbloem en prominent naar de zon en al wat bloeien wil, zich keerden Zoals een bruid die, door haar bruidegom gekend, in zijn oor fluistert, gelukkig na de strijd Man, wacht nog tot morgen, pas dan is het je tijd Dat een vrouw bij een man hoort, alleen dat en anders niet…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Luister naar de woorden van de Oude Goden, al-omvattend, al-doordringend, al-bewegend en eeuwig, naamloos maar bekend als Gaya en Uranus, Isis en Osiris, Freya en Odin, Morrigan en Dagda, Ishtar en Tammoez, Sjri en Vishnoe, Yin en Jang. Ik ben de Grote Moeder, ontwaar mijn gelaat in de veranderlijke maan en de kringloop der seizoenen…

Wars van kerk en christendom verzorgde hij mijn wonden. Ik ben verheugd en blij dat er zoiets buiten kerkmuren wordt gevonden. De les, die Jezus ons wilde leren, is nog steeds actueel. Dit is een oproep aan priesters en levieten want Sameritanen zijn er niet zo veel.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

het zwart waar je de grot van Heimdall de Witte verbergt de donkere geopende Oergrot waar ik eeuwig in en uit kan nu jaren later komt jouw mysterieuze geest ineens als een supervertrouwde dubbelgangster in mij wonen om naar Kundalinië te varen ik breek al jouw obstakels tegengif en hovaardij nu het Godenlicht ons verbindt en de Wicca-hogepriesteres…