Alle inzendingen over cynisme

de bomen op de weg geplant en altijd op de verkeerde plekken in de verkeerde tijd en aanwezig waar niet verwacht. Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies. Kortom te licht bevonden niet representatief…

Kon ik eens recht* bedwingen Mijn vliegend wild gezicht*, Maar ik misbruik deez’ dingen, Daarom is ’t hart zo licht*: ‘t Lust altijd naar wat vars*, Verandering is goed, ‘t Nieuw maakt mij ‘t oude wars*, ’t Veranderen is zo zoet voor een die ’t doet, dat werd ik vroed* door wankelbaar gemoed. * recht = goed * mijn vliegend wild gezicht…

Twee dagen terug speelde ik op de bank met K. een potje scrabble. Een gewone woensdagavond. Het eerste woord van K. was 'touw'. Ik volgde met 'tijdschrift'. Toen volgde K. met 'eenzaam', 'verlaten', 'dood', 'koud', 'angst'. Hij won. De dag daarop kwam ik zijn nieuwe aquarium bezichtigen. Hij stond in de gang met twee verschillende…

Een archeoloog beging onlangs een schromelijke vergissing. In de woestijn van Nevada haald hij vanonder het zand de radioactieve resten van een gokapparaat, waarmee hij het bewijs leverde dat Las Vegas inderdaad heeft bestaan. De arme man had blijkbaar in een verkeerde richting gegraven en was aldus op de laatste resten van onze toekomst…

'De wereld is zo fake geworden! Alle fut is eruit! Dwaze wegwerpmaatschappij!', orakelde hij als een batterijkip. 'Ach meneer...' zei ik, 'Mijn vrouw is een trein! Zo'n ouderwetse, zoals ze ze niet meer maken! Ze dendert en stoomt, raast met een verantwoordelijkheid aan honderdvijftig per uur, haar overtuigingskracht weegt zowat negentig…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

Kortademig wrijven Augurken interlude Witte pijn, gelukkig klein Trots op stank en krijsen Poging tot moraal Nieuw en glimmend modieus Het mag allemaal Prijs de infantiele reus Verwachtingen gespannen Kleine lettertjes paraat Uit moederschoot verbannen Volg de rode levensdraad Misschien vliegen zonder vleugels Culturele mimicry Liefde…

Soms ben ik breder dan het probleem 'zijn' mijn naam alleen al is lichtvaardig langer dan enige belichaming waarvan akte 'te zijn of niet te zijn' het futiele buigen het niet zijn is geen optie dan ben ik het werkwoord 'buigende' mijn voorhoofd zwellende en soms eet ik meer op dan het woord lang is maar nog eens kauwen want met…

al wat slaat is waanzin van wild om zich heen schoppen het leven en ik lig niet eens op de steen van hardvochtigheid ik wou er me duchtig de kop splijten maar tussen het oog en de lippen ligt de boutade die de ruggegraat abseilt het verwordt me tot een doorn in het oog van de tijd die ik nog heb had ik liever nog even het echte de adamsappel…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

We offreren gepeperde broden en schenken duister bitter de uren worden almaar witter de sauzen worden gehekeld met een zuur dat al eeuwen staat te rijpen slijt in karakters op den duur zo ook met dichters in valse toonregisters.…

Dat je er enkel met talent niet komt Ervoeren turnsters van de gouden lichting. Je maakt pas stappen in de goede richting Als er gescholden wordt en ook gestompt. En dat je pas het podium opstapt Na eerst flink in elkaar te zijn getrapt.…

vederlicht kan zijn het afwerpen van het loden juk de slingers en de staarten in de achterban van het woord het ongeboren kalf cynisme het geschiedde niet uit noodzaak en ook niet van de weeromstuit het lag te stuiptrekken om een reden van bestaan met het mes op de keel mijn mond spaarde ik uit aan mijn vijf paar handen het schaduwspel…

Ik zeg u, hoed u voor zijn tong scherper dan de schaar van een kleermaker die door loden stoffen glijdt snijden zijn woorden uw vers aan flarden en likt hij zijn lippen vast voor het volgend commentaar op het slipje van de meid of de dwerg in ’t boudoir.…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

Jullie doen niet écht je best. Eén welgemikte kogel van het dak, twee ballonnetjes met zenuwgas, drie gram C4 in de brievenbus, hoeveel moeite is dat helemaal? Ben ik niet zoals iedereen opblaasbaar tot een advertentie voor die heilige zaken van jullie? Mag ik niet even willekeurig worden afgeslacht als ieder ander? Laat ík soms geen ontroostbare…

met de macht der gewoonte rijg ik mijn tranen tot een parelsnoer en denk aan de mythische varkenshouder die parels aan zijn varkens voederde en stank voor dank oogstte…

vroeger gebruikten we het om ratten te verdelgen het maakte hun bloed te vloeibaar ze stierven aan interne bloedingen 'warfarine' kreeg een sjiekere namen en wordt nu voorgeschreven om de bloedstolling te vertragen die hart en bloedvaten bedreigt rattenvergif houdt me in leven denk ik cynisch…

Ik zocht jouw liefde je hart was leeg het mijne was zo overvol het viel op de vloer en knak voor je ogen gebeurde het het brak jij keerde je rug wist niet hoe vlug ik riep nog je kwam nooit meer terug.…

dat Adam zijn Eva met een suikerbiet op haar kont sloeg kan ik niet, nee wil ik niet geloven! een mattenklopper of met de vlakke hand ja dat kan wel kloppen…

De militair die voor Amerika Zijn doorgaans jonge leventje gaat geven Door kansloos op het veld van eer te sneven, Die krijgt nog voor hij dood is een trap na. Van Trump kan de familie alvast kiezen Een loser of een sukkel te verliezen.…

zó, zei de paljas ik ben gekozen zit ik voorlopig voor vier jaar op rozen…

Waarom toch altijd net nu het op punt staat, weer dat scheutje azijn…

Met de loop der jaren had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor rologend van tafel naar kast blievend naar houvast haar hondse blik plensde als zuilen van regen de klankkast zo klinkt het zo botst het falsetto als een kalebas met rotbui viel…

De Karlsbrücke. Een decembermorgen. Een klok. Het is op slag van tienen. Ik voel zijn jas van gaberdine, Zijn dunne lijf daarin verborgen. Ik denk aan sinaasappelbomen. Zijn bed vannacht rook naar seringen. Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen? We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren…

Of toch stiekem het cynisme? Ik weet het eerlijk gezegd niet Of ik het zou willen weten? Ik denk het niet Tranen van ongeluk…

te zijn waarin nauwelijks van gebaande paden werd afgeweken een schijnbaar ordentelijk leven tot ik jou ontmoette jij mij de schatten van het leven liet zien verborgen onder spinrag van jaren grijs in voorbijgaan wachtend op het eerste ultieme ervaren van zijn jij hebt me wakker gemaakt ontdaan van ontgoocheling en diepgaand cynisme…

ik was verbaasd, maar liet het hem niet merken onwennig staken handen uit de mouwen zijn blik verried gebrek aan zelfvertrouwen vandaag heb ik een manager zien werken cynisme kon ik tot een grijns beperken de stropdas los, Armani-pak vol vouwen verbeten bezig om iets zwaars te sjouwen ik bracht hem koffie om wat aan te sterken ik rook zijn…

In de top van echt alle lijsten 'Eltse grins foarby' Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij Haar vriend Van alles dat wij nu weten, staat als een paal boven water dat 'Sinne al ieuwen' Zonder ook maar een vorm van cynisme 'oer ús Lân skynt'…

Maar die zijn onveilig en beladen met cynisme. Kijk met al je gezeik vroeger was Patrice een slaaf later een koloniaal maar ze hebben onze orde verdreven vervangen door corrupte leiders Maar wij hebben toch Den Haag en maakten we hen niet corrupt met een medeplichtigheid zo abrupt Zwijg subversieveling!…