29303 resultaten.
daarboven de wind
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 381 telkens opnieuw de zee
’s nachts, traag voorbij
mijn oog
alleen al dit woord
beweegt mijn armen
naar de horizon
gebouwd in schelpen;
purperrood
ik heb mijn huis
nooit geweten noch
het wentelen van de vlakte
ik weet slechts dat ik drijven moet
met de zee als wimpel
aan het roer
foto Robin ©…
Daarboven
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 705 Eigenlijk
kunnen ze ook
heel stil vliegen
zeg je
ze moeten niet
zo luid zijn
wie
vraag ik
daarboven
zeg je
kijk eens
wat mooie dingen
je daar kunt zien…
Plaza
gedicht
2.0 met 45 stemmen 38.222 Nergens wind. Toch hield een man een vrouw
stevig beet, een vrouw een kind. De beentjes
bewogen zelf. Daarboven aan touw een ballon
als een vis. Daarboven de zon, laaiend.
Het kind hield de vis niet meer. Keek hoe hij
steeg, zwaaide hem na. Wat is er? Wat is er?…
hemel
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.351 daarboven staan de sterren
kan ze alleen niet zien
maar als de wind nu draait
dan.... heel misschien
als de wolken zijn verdwenen
en de lichten zijn gedoofd
zie ik de hemel...
zoals jij me hebt beloofd…
Als die daarboven
poëzie
4.0 met 3 stemmen 730 Wij allen zijn als die daarboven:
Wij leven zelden hier beneên;
Wij zien de volle korenschoven,
Geblakerd bouwland om ons heen; -
De blauwe lichtpracht van rivieren,
De gele bloemen aan de kant,
De vlucht van reigers en plevieren
Langs drassig moer en zandig strand; -
De meeuwen op de brede wieken,
Boven de duinpan, verontrust,…
Daarboven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 316 Bij de Petrus aangekomen, boven bij de poort
sta ik even helemaal stil
alsof stoppen erbij hoort
‘k even niet weet of hij wel wil
Dat ik doorloop.
Hij vraagt me, wat ik er kom doen
of het beneden nog steeds: zo naar is
‘k zeg, het is een gekkenhuis
‘t is op de wereld helemaal mis!
Hij knikt
Er vliegen rare dingen, ze maken je ziek
mensen…
Herfst van mijn leven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 457 Zoals de bomenpracht
vol oranjerode kleuren
de frisse wind en ver
daarboven:
die strakke, blauwe lucht.
Zo voel ik mij soms in
de herfst van mijn leven.
Er is een schoonheid
die ondanks alles,
toch vreugd blijft geven.…
Avondrood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Nu avondrood jouw zonden kust
wiegen bomen almaar later
daar de wind in stilte rust
streelt het maanlicht
zacht het water
balancerend hoog daarboven
zijn dromen in de maak
waarin kinderen nog geloven…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 222 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 438 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
Of het... ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 469 vraag ik de wind,
of het een drang is, en wat hem drijft ?
En hoe hij het vallen beschrijft ?
Of het heerlijk schijnen is ?
vraag ik de zon,
of ze bang is voor het donker, het doven ?
En wat haar vasthoudt daarboven ?
Of bloeien niet het einde is ?…
Telefoontje
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.938 Ik wil een lijntje met daarboven,
waar iedereen waar ik om geef,
naar toe moet gaan.
Ik wil een belletje met daarboven
en wie wil dat eigenlijk niet,
want zij die ons zijn ontnomen
zijn daarboven en wij blijven achter met verdriet.…
Droomwens
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 te
dromen
en nu dan
zweefde ik
op de wind
een groot mens
tegelijkertijd
dat kind
zorgeloos
zwevend op de wind
Ik zou het zo weer
overdoen.…
Verbinding met de hemel?
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.768 Ze wil verbinding met daarboven en
wie wil dat eigenlijk niet,
want zij die ons zijn ontnomen,
zijn daarboven en wij
blijven achter met verdriet.…
Storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 De wind speelt een spel
een spel van " wie het wint"
De wind speelt met gevoel
en als je net buiten was:
Weet je wat ik bedoel!
De wind, waait met pure kracht
ik waaide temet om
toch is de wind mijn grote vriend
want weet je wat ie kon?
Mijn muizenissen laten verdwijnen!…
De finale
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 48 ik zag
het blad al
in onrustig
bewegen
kleine
voortekenen
die schrijvend
de wind al de
weg wezen
van licht tot
matig naar
krachtig en
stormachtig
daarboven
verliest de mens
zijn levensrecht
dan is het
spel gespeeld
worden fiches
ingewisseld voor
het laatste heel
zoekend in de
chaos blijkt
vrijwel alles
kapot maar
ergens…
sperwer ( klamper)
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 434 hier zijn we, samen en alleen
het blauw op de voeten
schaduwen vervelen
een jonge wind streelt
zijn haren
kopstukken van golven
vreten het veen
daarboven
gaat door strepen getekend
een koppige vlinder
in de hemel, de zevende?
transparant hangt moordend
aan klauwen
cirkels klimmen omhoog
beneden nerveuze ogen…
De vrouw die gepakt werd, door de wind
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 147 Eenmaal buiten rukte en trok
de wind aan haar kleding, jas en rok
zelfs onder haar kleding moest ie zijn
nee buiten lopen was bepaald geen gein!
Ineens schoot ze in de lach,
want als iemand haar nu zag:
haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel:
immers, foute aanrakingen vallen onder
Me too toch wel? Dus ook de wind!…
KLEINE STER DAARBOVEN
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 847 Lieve mooie ster daarboven
ben jij soms dat kind van mij
die de wereld nooit heeft gezien?
want voor je geboorte
was je leven al voorbij.
Lieve kleine ster daarboven
knipoog eens naar mij
'k moet zovaak nog aan je denken
maar nu ben je altijd vrij.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Vol speelse helden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 van de hemel daarboven…
Mistige morgen in april
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Het warme land dat in de nacht
verkoeling zoekt, grondmist
met daarboven paardenhoofden
zij hinniken zacht en snuiven
Er staat een man te kijken
een jachtgeweer gebogen
om zijn arm, een hond
afgericht spiedt zwijgend mee
Alsof iedereen wacht op de wind
die hen bijeen zal drijven, de man
de hond, de paardenhoofden en de mist…
On-vrede
gedicht
3.0 met 5 stemmen 6.344 Ik kan echt niet geloven
dat er, met de ellende hier,
nog sterren zijn daarboven.
--------------------
uit: 'Kerst 2016'.…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.645 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.100 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.220 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.697 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.647 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.730 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…