Alle inzendingen over dag OR worstelen

het donkert deze dagen grijze nevels slingeren door de stad langs de gevels sluipen mensen ineen gedoken op weg naar het nieuwe jaar vluchtend voor het oude wat afgedaan is barrevoets door de sneeuw maar tintelend aangezet tot iets nieuws in de fletse straatverlichting worstelend in een drang om iets goeds te doen in slenterende voornemens…

vastgevroren in de levensdraad van eigen bestwil en met de blik opzij moet ik plots zingen onder hoog geboomte om dagen schoon te maken in marmeren zalen van gerechtigheid. de leugen werd jouw liefdesscène. - luctor et emergo - ik worstel en kom boven…

we wilden ineens het kind uit ons dromen vroegen elkaar wanneer het kon komen zijn lijfje groeide bolde jouw buik krijste de lucht en zijn longen eruit blauwkleurend worstelen op de grens van bestaan kiezen voor leven of dood verder gaand wie heeft gevraagd of jij wilde leven heeft je gewaakt uit een heel diep vergeten ben je…

misschien ziet hij haar worstelend falen of neemt hij - op afstand - er nota van de daadkracht in zijn bloed is broos net zo broos misschien als haar onvermogen om te leven in een te koude winter…

M'n vleugels uitslaan, een nieuwe dag Langzaam verdwijnt het ragfijne rag Het heldere licht, de warmte voelen Rustig liggen, niet meer woelen Ja heer, ik vertrouw op u Ik ben er weer, ik ben er nu!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Het was een huisartscrisis in acht delen Een worsteling met de moderne tijd Een psychiater en een jonge meid En echtelijke onmin-taferelen Voor kijkers was het leukste ongemak Dat eenheid in de tijd en plaats ontbrak…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

Metaforen zijn een hel voor de taal Ironie is een woord dat ik nooit gebruik Alliteratie is iets ingewikkelds En assonantie toch compleet onnodig Zo worstel ik met de taal en zij met mij Mijn docente lacht Terwijl ik me verlies in deze stoeipartij…

Weg is de romantiek Het verdriet en het kwaad worstelen met elkaar op de grens van liefde en haat tussen twee oren die niets meer te luisteren hebben een mond die niets meer te vertellen heeft want woorden bereiken enkel een bestemming waar geen antwoord leeft…

ieder mens pleegt de herinnering te koesteren aan het zoeken naar de eieren met pasen verbazingwekkend daarom te zien hoe wij allengs worstelen met de vraag van: waar kan ik nu mijn ei nog kwijt? Lejo van Kuijeren…

De moraal die ik zal uitdragen, is een diep ethisch verlangen om antwoorden op allerlei levensvragen, waar ik mee kamp, mee worstel mijn gevecht lever... een mens als ik.…

in cirkels almaar cirkels vechten gedachten kromme gedachten brein vertroebelt de waarheid waardoor het zicht oppoft wat het gobbelen vergoelijkt in cirkels almaar cirkels vecht de worsteling met de desperatie…

Waarom mogen Vrouwen slechts leven, maar beperkt Opgeslo- ten met geurige kruiden, boodschappen, pannen en vuur Tussen vaak vier Lemen muren Onbemiddeld, arm Of rijker worstelen zij zich door dagen Die geenszins vrolijk stemmen, daar De zon figuurlijk zelden Licht geeft Licht geeft Summier: te allen tijde Vrouw ondergeschikt De Iraanse…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

Wij worstelden met elkaar in eenzaam water, een poel, verloren in een zandverstuiving. Wij zonken samen, het andere lichaam hatend, niet loslatend. Wij beten in het vocht, op wakke treden trappend in verdronken land. Toen is een dijk gebroken. Wij lagen in het slijk, Twee padden sleepten zich nog parend, weg, buiten bereik van het koudvuur…

ik zag hoe de dichter zijn droom wilde vangen in heldere woorden hoe hij worstelde met een gebrek aan zinnen hoe zijn pen schipbreuk leed op klippen van onbegrip hoe hij zijn heil zocht en uiteindelijk vond in een aforisme…

Want God is licht en licht is niet te meten al denk je dat je dit misschien wel kan; het worstelt zich door alle kieren van de morgen en doet je zingen ondanks pijn en leed want God is licht en licht is niet te meten je kan het enkel in de nacht voor even soms vergeten.…

gisteren toen het schrijven van gedichten mij nog vrij gemakkelijk afging schreef ik dikwijls voor mijn gedachten uit vandaag echter pieker ik me te vaak suf en worstel met de woorden loop voor mijn gevoel amechtig achter de feiten aan maar toch als een vorm van 'Luctor et Emergo ' en met de wilskracht van ik zal boven komen…

Of blijft het nog een worsteling, verwoed, Wat nu ons dunkt een hoge vreê, begonnen? 12 Febr. 1910…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

Al worstelend en proestend probeer ik terug omhoog de werkelijkheid te bereiken.…

als de dichter om woorden verlegen zit is het verdriet nabij melancholie is de donkere inkt waarin hij zijn pen doopt natuurlijk komen er na worsteling de woorden maar weinigzeggende woorden zonder warmte die niet het ware verhaal vertellen…

Waar alle Zeeuwen heilig in geloven Geldt ook voor mij: ik worstel en kom boven.…

dwangmatig handelend werk ik seconden weg plan ik 90 minuten in een uur mijn coconerende ideeën zoeken worstelend een uitweg om vervolgens in één slag te verliegen nu deint mijn uitgeholde geest op zeeën van tijd…

je ooglid vleit dromen om te rijpen vol uithoudingsvermogen op rustige wegen onder die van het seizoen zonder te hoeven worstelen met het lot van pijn deze bohemien, dit is je alles wees wijs in het plezier van het voorjaar met je eigen wil en dromen alles begint en alles eindigt elders…

Zoveel strijd als we streden om elkaar niet te verslaan in de worsteling tot beminnen als ons geluk werd toegedekt door laagjes van verdriet. Zomaar voorbij als een dag als een leven zo ongemerkt vergleden. Alles wat wij deden spant samen in het heden.…

Links een zwarte man, rechts een k(l)eurige vrouw, worstelend met de vraag: “Hoe doen we het nou?”…