Alle inzendingen over dagelijks leven OR vanzelfsprekend OR bewegen

blijf bewegen! eens van negen tot vijf komt er, hopelijk ook voor jou een zee van tijd waarover je vrijuit kan beslissen: ga dan tuinieren, fietsen, dansen en zwieren misschien ook af en toe eens vissen.…

ze is er elke dag steeds met een andere naam hoe haal je het in je hoofd denk ik vaak maar ze is er dagelijks telkens in een andere gedaante als pijn, op plaatsen die er nooit waren tussen alle muren, zelfs op de plek waar ooit een huis stond op momenten van voortdurende afwezigheid bij vol verstand en steeds in dezelfde droom…

ik zag je met een lach naar de bloemen kijken in het hoge gras vingers streelden de tere kleuren alsof je de aarde ontmoette in haar dagelijks draaiende beweging ik smolt om bij je te zijn in dat intiem samen onder zomerluchten zonder namen in die stilte van het leven schoonheid te horen in het lieflijk kleuren wiegen…

Mijn schoonheid is mijn vriend en een slaaf in het dagelijks leven. In de tijd dat ik de spiegel haat is een puistje de schrik in mijn ogen. Ik kruip alle dagen voor de lens en ga van shoot naar shoot. Geen feestjes in mijn leven anders moet mijn uiterlijk het begeven. Eten doe ik om te leven zodat mijn benen kunnen blijven bewegen.…

voor jou is Allemaal zo vanzelfsprekend sta je eigenlijk niet bij stil Net als het voor mij voelt dat ik je voor altijd bij me wil…

kennen de theorie van passie maar de uitvoering is eveneens volmaakt ik ken de taal van je lichaam maar iets zegt me dat ik dit nog niet eerder heb meegemaakt Aan het opkomen van de zon ben ik gewend grazende kuddes in uitgestrekte velden zie ik allang niet meer staan elk moment met jou gedeeld is pas kostbaar en neem ik nooit als vanzelfsprekend…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

toen dansten we nog vanzelfsprekend door de muziek geleid naar hogere sferen waarin niets of niemand nog bestond alleen wij en de muziek het voortbewegen leek zo gewoon een eeuwigheid geleden dat we dansten we praatten toen vanzelfsprekend in woordeloze stiltes naar toekomst en verleden over alles en niets alleen wij en de stiltes…

Vanzelfsprekendheid is niet vanzelf, nog minder sprekend, maar de vanzelfsprekendheid waarmee je me claimt is zo sprekend dat ik zonder te spreken de deur uitloop, vanzelf…

Krakend in de warme zon, overhangend het houten bruggetje kabbelend beekwater... Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde…. ‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad…

Het is toch zo vertrouwd Jouw warmte in mijn bed die ik zo koester en bemin Het friemeltje aan het voeteind met jouw voet daar tussenin Onze eigen kussens strikt gescheiden op het matras Het vaste ritueel van ieders avondplas De strijd van het erin gaan in de winter haast een hel Jouw zachte ademhaling en de snurkjes die ik tel Gesprekken…

vanzelfsprekend je moet het niet alleen weten dat er leven in de bomen schuilt je kunt het zien zegt ze en zij kijkt al zo lang iedere dag opnieuw leren kijken en jezelf bestraffend toespreken als je overal net aan voorbij gaat als het gebeurt het alloude nieuwe niet triomfantelijk maar gewoon omdat het onvoorwaardelijk vertrouwt…

Zoals vlammen in open haarden, en golven die branding maken, schijnbaar op elkaar lijken, maar nooit vanzelfsprekend zijn. Zoals gedachten in ons brein, die als wolken binnendrijven, of jagen als verterend vuur. Soms maken ze ons leven mooi. Vaak maken ze ons leven zuur. Vanzelfsprekend?…

De wind fluistert geheimen, en spreekt vrijuit in alle talen. De storm loeit en blaast, waarheen de wind dat wil. Adem beweegt ons mensen, als bladeren aan de bomen. Als wolken die zomaar komen, en als gedachten verder gaan. Mensen ademen. Vragen waarom. De wind fluistert.…

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

Ze zei dat ze een vrouw is Ik vond dat knap…

Dagelijks plaats ik jouw hand op mijn hart. Je leidt mijn gevoel langs jouw beweging. Met mijn gedachten reis ik op jouw affectie. Door verder te leven op onze herinnering. Jouw warme tast bundelt krachten in één. Jij bent mijn energie uit mijn dagdromen. Elke aanraking opent mijn poriën. Om jouw energie door mij heen te laten stromen.…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ik trek morgens langzaam de wereld aan laat donker achter mij kleed me met nieuw licht dat wat ik heb biedt zich al aan in vroege aandachtspunten bedaard zet ik alles op een rij heb door frequent vergeten geleerd mijn tijd goed af te meten tegen de energie die ik beschikbaar heb lach terwijl ik koffie zet ook zonder hek is de dam…

op het ritme van de tijd vieren wij vandaag de jaardag van jouw leven niet vanzelfsprekend even maar nadrukkelijk dankbaar voor de gift en gaven die jij ons bent en gaf dagelijks genieten wij uit onze passie geboren de vruchten van jouw zijn die jij op eigen wijze doorgaf aan het leven dat zich baren liet uit de liefde die jij ringde…

Laten we dansen op de tonen, van het zoete leven met elkaar, in een eindeloos ritme, tussen onzekerheid en geborgenheid laten we flaneren over de toppen van werelds golven, op een wankel surfboard van de lusten en de lasten balans zonder werkelijk gevoel vanzelfsprekendheid ontstaat niet zonder reflectie van de eigenheid dus laten…

vooral geen uitvallend gebit haar dat grijswit niet doof, kaal, rollators, scooters mobiel alsjeblieft, hoef ik die allemaal niet geen krakkemikkig bewegen! Leven! laat me toch leven het verjongen beleven!…

jij wist mijn huid te raken met plooien en rimpels te praten over geboorte leven en dood in lichtjes bewegen kleurde tijd een warm onderscheid in diverse lagen door hun reacties op dagelijkse vragen nog is de souplesse groot maar vaste gewoonten en tradities hebben de plooien dieper gemaakt tot onoverbrugbare kloven waarvan…

Terwijl iedereen ligt te slapen doen wij onze dagelijkse ronde strompelend beweeg jij je voort pijn staat in je ogen geschreven ik wil niet voor god spelen maar wil ook niet dat je lijdt de regen spoelt mijn tranen weg nog een klein eindje dan mag je weer gaan slapen op je vertrouwde plek Laat mij nog even genieten van…

Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten Maar niemand ziet die god en wil er mij naar achten Ze willen dat ik pas in dagelijks bewegen Van hen die meten, wegen en verachten En honend roepen na mijn zegen Laat jij je vlug en zwaar verplegen. Maar niemand hier met al zijn macht Heeft een tehuis voor goden voortgebracht.…

Zij trekt het licht als een mantel aan zo gracieus en met een vanzelfsprekendheid van het ‘s morgens opstaan met een grandeur gevangen in verlegenheid onbekend met de glans van het ritueel laat ze niets van de verbeelding heel Elke stap straalt verstrooiend zicht op de gestolde beweging die haar deinen schalks verlicht vergeten of ze kwam…

Wees je gerust vooral niet bewust van de beperkingen van het leven Maar vooral wel van de beperkingen van je geest en vooral van je lichaam En ben je vastgelopen, voel je helse pijnen laat je dan losmaken door Fysio Amsterdam bij monde en handen van Maarten Peter (MP) Horlings van Kirchhoff Fysio, 1e Rozendwarsstraat Amsterdam Jordaan Dan wacht…