Alle inzendingen over dak- thuisloos

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

De winsten van de banken zijn gestegen Niet dat ze daar nou veel voor hebben gedaan Nee, de rentes zijn een eind omhoog gegaan Terwijl wij voor ons geld veel minder kregen Net als bij de supermarkten en bij Shell Betaald de klant de absurde winsten wel!…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Ik zou het van de daken willen schreeuwen. Maar ik durf het dak niet op.…

Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…

in tijden van depressie wordt zijn dak dun en hijzelf valt in een diepe slaap wilt het niet zien breken dat heeft hij al gezien in plaats daarvan maakt hij een reis naar onbekende werelden en komt ooit terug met de zon…

Samen kijken wij naar de sterren, zij aan zij, ik fluister je lieve woordjes toe, we zitten daar, op het dak, maar we zijn nog lang niet moe!…

Mijn schat, Wat was je apart klom over het dak keek uit in de goot over de straat en wachtte me op tot ik weer kwam Je was aan komen lopen in onze tuin zo klein was je nog een kitten kon je niet laten gaan kreeg bij ons je bestaan 'k heb van je gehouden zoveel! maar je bent er niet meer.. en dat doet zo zeer! Ik mis je!…

Het dak is hersteld, riolen zijn weer open, nu nog het contact.…

Er zijn er door Michelangelo beschilderd, met rozetten versierd, door zuilen gestut, maar ook gewone tijdens grote schoonmaak met ammoniak gewassen en gewit of : niets - crèmekleurige hoge plafonds van op een ziekenhuisbed op hoge poten, en oude plafonds bekeken door versleten mensen die liggen in oude kamers omdat lopen…

Onder een dak van vals licht plaveit de nacht haar sinistere adem over verregende paden en lacht grimmig naar een dronken maan die het bloed uit hals en armen schudt Hij ligt er te stil om het vacuüm van de dood nog te verlaten als vreemde handen hem wegdragen Nu kinderogen het daglicht schuwen, nu ‘ papa ’ slechts nog een roepnaam…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

het vuile smeltwater likt langs de ruiten vol heimwee zie ik een maagdelijk zicht verdwijnen sneeuwmassa’s gaan zich van de daken verschuiven Het dooit! het vuile smeltwater likt langs de ruiten en langzaam vertonen zich d ’ eerste aardekluiten de winterzon doet de laatste sneeuw wegkwijnen Het dooit!…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Te midden van geraas, getier, Getoeter, geklets en gekrakeel Vormt er zich in mijn brein Een aandachtige ruimte, Die uiting geeft aan mijn Schreeuwende behoefte Aan stilte…

dagboek gelezen, even later motregent het buiten en de wind komt uit het noorden, veegt de wolken langzaam naar je toe Te weten dat het goed met je gaat is vaak voldoende om weer een dag te overleven zonder heldendaden De strijd om het bestaan blijft maar doorgaan net als de markt op vrijdag en zaterdag in Leuven waar we eens op het ´Dak…

Angst is hem vreemd: hij ziet de rode daken.…

De vogels op de daken vertellen het ontwaken van weer een lente in 't verschiet. Hun stille silhouetten willen alvast hier zetten het beeld van "stop 't verdriet", dus zingt mijn ziel met luide tonen, ze wil alvast in vreugde wonen en wanhoopt zeker niet.…

toeval is een scheur in het krantje van de makelaar iemand kijkt door het gat in het dak naar de buitenwacht verwondering aan beide zijden van het gat... de verkoop van het huis laat vooralsnog even op zich wachten…

Soms als het regent in jouw nacht daken misnoegend schreien de wind strepen maakt op het veld dan zijn je wangen de uiterwaarden van al jouw verdriet al zou je willen vlieden voor instortende oevers, dan nog ben jij het waaiend riet dat buigzaam haar nest beschermt tegen de degens die jou voortijdig al hadden bekrast jij leeft voort in…

Schoonheid is een woord dat past. Nergens is de stilte zoals hier. Wat je ziet, vergeet je nooit meer. De rust die je hier vindt, doet je denken aan een droom. Het kabbelende water, de snel stromende rivier, het gevoel van vredeliefheid en het gevaar van wat je niet ziet. De stilte van het woud. Geen geluid dan dat van op de dieren na.…

hoe kan ik ooit wandelen in pen en inkt tegen mijn borsten naast jou benauwd het netvlies zout nog zoet aan de hartslag van morgen geef ik je het alfabet in de schelpen van oren aan mijn huis in de juiste richting als je wilt, huur ik mijn uren openend en sluitend knoopsgaats opwaarts naast jou……

De man die aan het kortste eind trok bleek ook een kort lontje te hebben...…

maar te weten, schrijf over wat ik niet omhelzen kon, verwennen of verwijten, schrijf over verwildering, betreuren van herinneringen, schrijf in dromen die nog zullen komen, schrijf in zwart en wit, beschrijf het zingen in het roepen van de nacht, de stilte van een euforie als ik ringen van planeten zie in het prisma van het glazen dak…

In deze tijd van surprises en gedichtjes In de tijd van oude kranten en pepernoten Ontbreekt het maar aan een ding en dat is: Dat ik Sint niet op het dak zal horen lopen Tja, we wonen in een flat en daar wordt een paard, beter niet neergezet!…

Dit jaar vertik ik het. Snotneuzen, plakvingers. Altijd bevreesd Voor een ruk aan mijn baard. Weg met die knellende Windvlaaggevoelige Mijter en eind'lijk Verlost van dat paard!…

berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar…

De lucht was van lood boven de daken, golfde grijs de kamer in en vrat broodmand confitures boter benen je stem en je handen. Weer niet gelukt. Ik sloot de deuren. Naar beneden, snel, een dag was begonnen. ------------------------------- uit: 'Gedichten 1991-2012'.…

Hoog in de bergen slapen de reuzen op de daken niemand die hen ziet we dromen hen wanneer we jong zijn en opgevouwen in onszelf grote plannen maken voor de wereld die we kennen we zijn al onderweg hier alleen maar even geland om te groeien op ons hemelbed tot we wakker worden als helden die recht zetten wat scheef gemaakt is door…

hoog boven in lucht Met planten, bloemen en zelfs boompjes Op vele, vele Jordaanse Daken En als de daken zouden kunnen spreken Zouden ze toch zwijgen als het graf Want in de Jordaan is het leven af!…