Alle inzendingen over dan alleen commercie

Trek een cameraman aan schreeuw zo hard je kan in de natte aarde splits je in een fractie van een tel van een fractie af of spring over de Blauwe Bergen in Wageningen heen en zorg voor de nodige journaille zo werd het een persmoment dat zijn weerga niet kende hij groef het graf om overheen te springen zo tartte hij de dood met de aanloop…

Wat billen willen is lekker zitten is schoonheid een lekker kontje een lekker broekie Maar wat billen echt willen is schoon zijn vooral heel schoon zijn Dagelijkse hygiëne waar jezelf voor mag zorgen je leven lang Maar als je dat niet meer kunt worden ze verzorgd aan huis, in verpleeg- en ziekenhuis zolang de voorraad strekt En…

Ab Klink rookt ook, maar enkel in zijn tuin Omdat hij dat niet binnenshuis wil doen, Maar door de rook verkleurt het frisse groen, Want kijk maar, alle blaadjes zijn al bruin. En ook de tuinman rookt gedwongen mee, Maar die vlucht als een haas naar het café.…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Je kent toch alleen zijn muziek, die muziek die je gebruikt als een soort onschadelijke drug een oppepper als je oren het nodig hebben? Je kent hem toch helemaal niet? Zijn muziek is toch niet dood? Waarom ben je dan rouwig? Omdat je meegaat in de menigte? Omdat je de commercie niet de baas kunt?…

Nou las ik in de krant toch net iets geks Wie veel emoticons pleegt te gebruiken In elke tekst zo'n plaatje op laat duiken Heeft, meldde laatst een onderzoek, meer seks Maar wie de liefde nog het meest bedrijven Zijn zij die heel veel snelsonnetjes schrijven.…

Wie alleen nog wolken ziet, terwijl de zon daarachter, altijd volop schijnt. Wie alleen nog kijken kan, maar bijna niets meer ziet. Wie nog van alles horen kan, maar niet meer luistert. Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt.…

Als je lang alleen bent kijk je minder in de spiegel spiegel je dus minder blijf je langer alleen!…

een echt homo ijverige poster uit eimuiden, stond dagelijks onze autisme te luiden. eens keek hij niet autistisch, verstrikte in het lompe touw. toen hoorde iedereen echt gekke geluiden.…

ik zie blokkendozen om me heen het grijs beton is hier en daar nog afgedekt met rood en gele steen het groen is kunst geplant op zand en aarde van het godvergeten puin dat doo de nieuwe generaties is vermalen om weer tuin te zijn waar is mijn hoekje in de zon waar planten groeien die niets weten en door mensen en commercie…

Ten leste gaat het treinkaartje verdwijnen De trend is al een tijd gelee gezet Het analoge toetredingsbiljet Rangeert nu uit op allerlei terreinen Voor de allerlaatste volgers: wees niet bang En knip je ov-chipkaart met een tang…

met iemand delen Plots een hand in de jouwe voelen Het ritme van twee harten als één Beseffen wat ze met ware liefde bedoelen Alleen en niet alleen…

Langs het spel dat allang niet meer is kruipen mijn rillingen een nieuwe berg en er is treurnis in het verzwegen meer en er drijven dromen langs dichtgeslibde randen en open is meer dicht zoals jij, hoop ik dichterbij een antwoord op een open vraag alleen is ook maar alleen wil jij met mij samen alleen zijn?…

Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig Moe, dan samen sterk Alleen, dan niet alleen…

op de grote roofvogelshow bewoog de bazin met haar vingers zwart in het kleed druk heen en weer naar de europese oehoe naar ze zei vier kilo om zich in haar handschoen betaald te laten hakken voor gasten die plaatjes schoten mooi dat die reus zich niet liet uitdagen hij gaf me een knipoog zij werd toen echt boos met blote hand…

vol verbazing Zie Ik hoe haar Ontdekkingen Eigenschappen die Anders onderbelicht Waren gebleven Nu het beeld Completeren uit Het gevoel van Gemis waar het Incomplete nog gist Pas in de totaal Versie springt het Persoonlijke er uit met lach en ogen de warme kleur van haar en huid in welgevallen poses waar op de voorgrond commercie…

de wereld klein er staan muren rond onneembaar zonder moker die geen mens meedraagt voelen wij ons veilig, wij zijn een eiland en jij ergens anders hier worden platen gedraaid grijs en wijs en versleten klinken hier de oude echo's van eigenzinnigheid, wij weten van het weten wat er te weten valt en als wij dan plat gaan voor de commercie…

opengelegd in zaaien en oogsten leek de planning verkeerd gods elementen wilden niet luisteren en drogende winden fluisterden geen regen als de natuur er om sprong willekeur dateert evenementen door onontkoombaarheid echte hypes en trends lijden gelukkig niet onder dat futiele onderscheid in de wildgroei dit jaar spant economische commercie…

een wereld die in arm en rijk werd verdeeld je kwam nooit achter de deuren waarmee het geloof je vaak kwetste leegte bleef stil, als een heilig waanbeeld breng ze weer terug, de droeve beelden van dood en verderf op weg naar de nacht ze zijn misschien van nut voor de minder bedeelden want werkelijkheid heeft de waarheid verkracht commercie…

Algauw verging… Verdampend als de Jenevernevel Die rond zijn stukjes Zo dikwijls hing Maar dat verandert ’t Is nu zijn eeuwfeest Met veel herdenking Opeengehoopt Met bovenal de Verzamelbundel Die door dat alles Vrij goed verkoopt De doorstart van een Gestorven schrijver Die nieuwe lezers Nog weinig zegt Gezien vanuit een Commercie-oogpunt…

Je bent ver weg de oceaan over gevlogen beide zijn we nu alleen en voelen ons eenzaam. We denken aan elkaar en de afstand wordt minder. Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

Voel als steen kan niet bewegen stil in koude regen in mijn hoofd storm verdriet enorm verdriet om jou voor iets dat ik zo graag wou…

Neem jij 't roer van mij over, nu ik niet meer kan. Dan kan ik springen, mijn mooiste duik en geen gemis. Vrees niet dat ik je zal roepen, wees niet bang dat ik me vergis. Neem 't roer nou even over, zie, ik ben niet bang. Ik zeg je, ik wil een sprong naar rust, ik vraag je, aarzel niet zo lang. Gun me dit geluk, 't is goed geweest…

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…

Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……

Helemaal alleen, aan het begin van de tijd, aan het einde van het leven, lag een meisje, helemaal alleen, op een rots te huilen...…

verlangen naar meer voornemens zijn weggevlogen Ik wil je negeren en vermijden nog 'n héél lange weg te gaan ik wil sterk zijn, zonder verlangen 't enige wat ik misschien wil is jou uit mijn leven vandaan Jouw warmte kan ik oproepen jouw lichaam geeft mij vleugels je geest is té ver bij mij vandaan 't een kan niet zonder 't ander ik zal alleen…

Iemand sloot de deur. Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

Ik vind onontdekte gebieden en reis er door heen niemand is er bij me en toch ben ik niet alleen.…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…