Alle inzendingen over dauw OR ochtendstond OR zonneschijn

Zonneschijn buiten Vogeltjes fluiten Zonneschijn binnen Wat moet ik dan in Nederland beginnen??? Ik verlang naar de tropen om daar weer te zijn Kan alleen hopen en dromen van zoveel zonneschijn...…

In de zonneschijn fladdert vrolijk een vlinder op de zomerwind.…

een paar mooie stralen op de straat verlicht zoveel warmte en blijheid kun je zien op ieder mens gezicht…

Met een glimlach kijk ik je aan mijn zonneschijn en mijn hart is warm.…

De eerste april valt regen, schijnt de zon fel. Is het narrenweer? Uit grijze wolken hangen bundels zonlicht neer. Zie de lucht als lens. Omringd door schaduw glanzen lange graspluimen vol goudgele zon. Doffe harspegels gaan glanzen, zacht _ steeds feller: traag rijst de zon op. Het eerste zonlicht daalt langzaam op de vijver:…

Altijd zal de zon nog schijnen ook al is het boven het wolkengordijn zal donkere wolk met goud omlijnen 't hoort in 't leven, regen en zonneschijn. En aan het eind van levens baan zien wij het paradijs in hemels licht zal de zon eeuwig aan de hemel staan dan zien wij de horizon helder verlicht.…

Zonneschijn, jij brengt een nieuw uitzicht Zolang jij schijnt hier voor mij Zolang ben ik ied're dag weer blij (Als de Zon eindelijk schijnt En alle duisternis verdwijnt Zonneschijn, jij bent mijn levenslicht Zonneschijn, jij brengt een nieuw uitzicht) Zolang jij schijnt hier voor mij Zolang ben ik ied're dag Ja, ied're…

De wind waait, je ziet het aan de bomen. Gelukkig geeft de zon warmte in het daglicht.…

geen wolken hoeven te zijn enkel jij ik zonneschijn…

Al weer een dag waar moeheid licht niet kan verdragen en spierpijn om wat extra nacht komt vragen. Laat toch vandaag nog even gist'ren zijn met ogen dicht nog even niet door morgendauw ontsloten. De vogels roepen al tot nesten bouwen op zij denken dat de wereld alleen door werken maar kan draaien. Het liefst draaide ik zo'n…

het licht al op eerder dan de voorgaande dag even is er een zielenlach ik koester mij dan onder een warme deken, en hou dit moment zo mogelijk vast; het is ruiken aan rozengeur die zwaarte doet weken ook al is de geest gewillig de hemel wil het ontwaken een wijle verdagen dan speelt het geluk, kort zijn part ondanks dat het bewuste…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

’s Morgens bij het krieken van de dag, word ik op slag wakker, wanneer mijn voeten de koude grasmat raken. De dauwdruppels onder mijn voetzolen geven een prettig niet te evenaren gevoel. Met langzame tred, schuif ik mijn ene voet voor de andere tot aan het einde van de tuin. Zalig, ontspannend, vrij. Wanneer ik mij omdraai, is er al iemand…

als je bloemen plant is het windstil in je oor de lucht trilt maar je ziet het niet of toch als ik door het venster je gadesla smaak ik de aarde in je hand je maakt me loslippig zonder woorden ik wil je zoenen maar waar kom ik naar buiten of jij naar binnen kus me gauw morgen ligt er op de bloemen dauw.…

het licht gevlochten tussen wiegende takken vroege vogels in opperste staat lichtstruikelend in fladderkriebels in dauw van zonbeschenen druppels fluitend met volle teugen in landschap van deze dag…

het dauwt over mijn gesprokkeld hout het bos is kaal de ziel rouwt het zijn vaal…

Als op een glanzende huid na een nacht vol liefde glinsteren de druppels dauw, doorzichtig als een tule sluier, vederlicht in de vroege morgen. het mistige vocht streelt de droge aarde dat dorstig wacht om gewekt te worden, de nevellucht daalt in alle rust, en zorgt voor nieuw leven.…

de luchten heeft verspreid en zal ik mij hervinden in de rimpels van de tijd Kijkend op het water verglijdt mijn beeld in blauw stromend trekt mijn spiegelbeeld langs oevers die in dauw wachten in hun ongeduld op de veerman en zijn vrouw die mij brengen naar de overkant waar ik wachten zal op jou…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zonnestraal en water toveren een schitterend geheel van flonk'rende juwelen op zijzacht groen fluweel mijn vingers tasten naar de paarlen maar de zon gaat heen en druppels spatten op en in mijn hand uiteen…

ik boom mijn weg door gapend bos waar slapend mos ontwaakt door fluisterend blad en droom mij weg langs paddenpoel een paddenstoel verraadt mijn zwijgzaam pad…

ach dat arme gras bij het krieken van de dag al zo in tranen…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…

Ik heb de dag gekust er hangt nog dauw aan mijn lippen. Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal.…

De ochtend gloort, ik stap uit bed Omdat ik het wil voelen, doe ik het geboren worden over in het openbaar Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar Ik streel mijn kippenvel, het is gênant dat ik moet plassen aan de waterkant We staan stil om niet te vallen Schouder voor schouder met zijn allen We staan stil voor de foto als atleten…

buiten het dorp waar stilte het kenmerk van stil nog Stiller verstilt in de afwezigheid van rumoer zwoegt het opkomend gras zich door de poriën van dauw om voor het eerst het zonlicht te beschaduwen door in de luwte van het nog niet-weten het herstel van na de winter te zijn vergeten, kleine stroompjes water voeden de nerven die…

het is de lucht de geur en klank van wat uit takken barst op dit uur moet ik naar buiten laat mijn ziel uit als een jonge hond languit in bed mag de nacht zichzelf verdromen in de ochtendstond…

ongemerkt in de ochtendstond van het universum waarin ik verblijf weerspiegelt zacht in het vooruitzicht van mijn innerlijk jouw huid geworteld in mijn lichaam steeds dieper de stilte in de mij verleende tijd…