Alle inzendingen over de dialoog in mij

gespannen stilte innerlijke dialoog een binnenspiegel…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

koffie in de kerk smaakt naar dialoog zoals thee in de moskee…

Als ik èèn ben met mijn gedachten dan heb ik een dialoog die er niet om liegt maar er vooral toe doet en waarvan niets moet als ik èèn ben!!…

Maar bij de dialoog Acht men de ander hoog.…

Censuur regeert dit bange land van Balkenbrei en Lafbektand ‘we zoeken steeds de dialoog’ dicteert het geitje aan een krant.…

Een dialoog over nu en later is met de Kees een slag in 't water. Na ieder akkoord breekt hij weer zijn woord. Nu ja, het is en blijft een mooiprater.…

Het gladde monoliet vol vertier, beschermt hen van kwaad en geklier; een vieze geur, een boos oog, een voertuig of dialoog.…

Mijn therapeut, een klinisch psycholoog, Houdt meer van luchtfietsen en dialogen Terwijl mijn psychiater onvertogen Vertrouwt op zijn eenrichtingsmonoloog Nu mag u raden wie mij heeft genezen Hij die het best was in gedachtenlezen…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Een zware dialoog van aangezicht tot aangezicht. Hoor mijn broeders.…

De spanning wordt in Frankrijk opgevoerd De jongeren gaan nu tegen de stroom in En kunnen van de overheid de boom in Hen is al veel te lang de mond gesnoerd Geen mens kan nog een ander mens verdragen Wanneer de dialoog is-lam geslagen…

Agenten moeten naar Afghanistan Om daar politiemensen op te leiden Die leren om conflicten te vermijden Een dialoog in plaats van sterke man Ze moeten, op hun jacht naar de bandieten Heel goed met de Afghanen op gaan schieten…

Zijn we Mandela vergeten zijn geweldloosheid zijn voorbeeld zijn zijn als dialoog, antwoord op zijn overheersers zijn tegenstanders zijn bewakers zijn apartheidsland zijn echte gewelddadige witte pieten en zijn intrinsieke blijvende geweldloosheid!!! Zijn we dat vergeten, Nederland???…

Liefde voor wijsheid hartstocht naar weten jezelf kunnen vinden loslaten en dialoog beginnen Jezelf wortelen en bewegen tot de bladeren als vanzelf vallen delen van alles waar het om gaat het zelf met koesterende leegte vullen…

Hij draagt de wereld in zijn ogen woorden gevangen in zijn lied zonder reden ontnomen van de dialoog soms ritselen ze voorbij in een zonnestraal als vloeibaar koper dan weer in een trieste glimlach als voetstappen verloren in de nevel van het ochtendlicht…

nog heb ik de regie over alle stemmen in mijn hoofd controleer hun woorden in dialoog maar als zij vrij associëren grenzen van taal gaan uitproberen grijp ik in met harde hand geen tegenspraak in letterland dat is ontaard in babylonisch onbegrip en drammerij voor straf het alfabet in mantra’s die rust geven alleen stilte brengt het…

jij dicht de vergezichten ik kleur ze in met mes en fijn penseel in dialoog sla jij het laatste oordeel aan het kruis ik somber wolken voor het derde uur emoties worden aangescherpt in felle woordenstrijd het donkerrode tekent haat en nijd jouw poëtisch venster op de werkelijkheid heb ik met eigen kleuren ingelijst…

ik zie je daar nog zitten alleen, aan de keukentafel in een fluitende dialoog met de merel op het dak een magisch moment van rust in de chaos van een kroostrijk gezin iedereen werd stil en luisterde mee hoe jij dat deed pa is me nog steeds een raadsel…

Meetkundige precies spreekt het hart van het oog de boekdelen van een leven zonder dialoog Het kijkt en spreekt van non-verbaal de taal van tijd als een innerlijk signaal En soms fonkelt onder een warme zon de parel van toen zoals het begon.…

avondronde de dokter komt hij glimlacht en vlindert met zijn hand over haar brandende huid zij knikt, uitgeput, uitgedund door woorden die achtergebleven zijn zij zwijgen samen een dialoog net zolang totdat zij nog een paar keer wakker schrikt…

Je ogen dialogen regenbogen, in geboren open mededogen. Je mond kondigt onomwonden, volmondig jouw antwoord Ik heb je lief, kind-lief.…

de situatie uit de hand hopeloos in het nauw trachtend te vluchten verstuikt ze de enkel gillend als een vreemde smekend om trouw vinnig in dialogen doorweekt sensueel doortastend afkeurend trots als een pauw maar altijd aan het einde gewillig van hem de filmcliché vrouw…

in de tussenruimte van woorden celebreert bewustzijn in productielijnen tijd geen houvast in gelatenheid van boeken rugzijdes trots gespannen lezers ploeteren weetgraag in de aroma van dialoog elk volume in verhevenheid in deze positie stijgt het gewicht in gevoel…

(korte dialoog tijdens de vakantie) minzaam vraagt hij ons of wij ook Frans lezen wanneer we antwoorden dat wij het leuk vinden de koppen te snellen zegt meneer Gerard dat hij wel iets meer leest dan alleen de koppen…

ik heb stilte gewist maar lees op de gezichten geen woord als lichaamstaal faalt staat men naakt ongekend in het bestaand moment waar wij het medemenselijk aan elkaar ontlenen is de dood verdwenen leven heeft een eeuwige dialoog omdat zij deel is van en deelt zonder stervensnood…

soms zie ik luidsprekers die elkaar niet verstaan in een prangende naasthangende dialoog soms zijn ‘t schokbrekers die deinend slaan hangend hellen zacht zwichten door hun gewicht een boog spannen en puntig groeien meestal zie ik ze als reddingsboeien…

ik heb de hand gehad in deze wereld speelde poppenkast voor groot publiek het applaus ontging me niet herkenbaar kleine scenes met dialoog vol dramatiek natuurlijk vielen er ook klappen in passionele romantiek ik speel niet meer heb de poppenkast verlaten de wereld heeft mij in de gaten…

stilte is geen kunst als zij het podium eist voor enkel monologen de schaduw mist van in het volle licht gespeelde dialogen applaus ontbreekt de heerser op de planken in zijn megalomane janken stilte wordt tot kunst verheven als de mens vertrouwen aan zijn medemens kan geven…

Zijn eenzaamheid is vervlogen voortaan zijn al zijn eenzame monologen spraakzame dialogen.…