Alle inzendingen over de laatste sterren

Waar slaap my liefde, my liefde vannag sterre wat wieg in die denne en winde sterre wat wieg en sterre wat wag waar slaap my liefde, my liefde vannag? Denneboom donker, rooipad en naglied, naglied van diere en duistere winde Waar slaap my liefde, wie stil sy verdriet en sal ek my liefde, my liefde weer vinde?…

liefde in de glans van stralen naast je liggend vertel ik mijn verhalen sterren dalen op ons neer ik kijk geboeid jouw ogen glanzen terwijl je met me stoeit gaan de sterren dansen het wordt een nachtelijk festijn ik dwaal verrukt op wolken terwijl wij keer op keer de liefde zo vertolken…

Maar toen U mij riep en zei : 'Mijn liefste, mijn liefste', wist ik : een regen van sterren zond mij Uw stem uit een nacht, zwart van stilte. en ik wilde, mijn Geliefde, ik wilde.…

als een firmament vol sterren mij niet meer kan bekoren of ik van verre de stilte niet kan horen dan sta ik stil en kijk omhoog en zoek ik mijlenver in de zwarte hemelboog naar die ene ster die mij kan vertellen dat eenvoud 't raadsel vindt maar niet kan voorspellen hoe het leven zich windt ach, als sterren konden spreken zou 't…

Ik heb iets met sterren Ze zijn mooi, opvallend en licht. Ze blinken aan de hemel. Dat vind ik een prachtig gezicht. Ik voel je aanwezigheid. Ook al ben je niet meer hier. Kijkend omhoog. Ben je bij me op een andere manier. Die ene felle ster. Straalt die daar voor mij? Je hebt het leven wel verlaten. Maar zo blijf je toch dichtbij!…

Van hier tot aan de sterren en terug, zoveel hou ik van jou. Van hier tot aan de sterren en terug, nu is er alleen nog de kou. Van hier tot aan de sterren en terug, mijn hart heb je meegenomen. Van hier tot aan de sterren en terug, nu zie ik je alleen nog in mijn dromen.…

de sterren zingen in alle nachten…

Ik wil praten met de maan Stalen met de sterren Ik wil met volle handen staan En mezelf niet hopeloos zien staan…

Allemaal hetzelfde sterretje, Zij denkt: het is de hond Hij denkt, het is mama Ik denk: er staan er te weinig Want we zien er maar één We laten haar in de waan Hem ook Ik denk, dat de onzichtbare sterren Mijn geliefden zijn!…

Meer dan duizend sterren in de donkere avond kou teveel om nog te tellen te verscheiden om indruk te maken op jou Ze schitteren en zweven zijn een geheel met de ruimte die hen draagt wat inleving en aandacht dat is alles waar het universum om vraagt Meer dan duizend kleuren daaruit ben ik gebouwd te divers om in een blik te vangen…

leef ik jou wandelde een paar maanden dwars door het heelal tussen alle namaak flonkerende sterren "'t is hoog hier, als ik maar niet val niet nog meer miserabele misère" dus liet ik mezélf maar vallen ´t voelde ongewoon tot ik de volle maan zag achter een koninklijke boom "moet je toch eens kijken, is dat nou niet mooi?…

gat waar al die mensen wonen zij hebben hun eigen sterren waardoor ze zijn verblind en echte sterren niet meer zien bewaar je licht maar voor elkaar dan doof je niet snel uit…

Kunnen wij de sterren ontleden tot hun naakte bestaan? De dichter mijmert uit het raam. De nacht rust en in het midden zwijgt de maan.…

Wie van de sterren de signalen leest verschaft zichzelf een eindeloos genoegen dat als een serum 't vege lijf geneest door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen Ons lichaam wordt verheven door de geest gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen, vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd. Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen.…

zeker is: niemand reist naar de sterren zonder de dood van een mens in zijn bagage…

Je was alles voor me, de zon, de sterren, de maan als ik nu naar boven kijk weet ik dat je erbij zal staan. Dag mijn lief, mijn alles, mijn schat.…

Met vleugels van licht zeilend op sterrenwind navigeren op hemellicht laverend scheren langs sterren en planeten, bij Centauri Alfa overstag laatste blik op thuis het stervende zonnestelsel aarde verzinkt in de zon die z’n kinderen opvreet…

ik vraag in een laatste bericht mijn wolgeverfde huiver te ledigen in het holst van de abyss, waar binnengewanden en geest versmelten in winternachten waar geen plek meer is voor kaarslicht, maan of sterren leg ik een versteend lijf te rusten aan de hardste rand van het einde…

opgevouwen in een handpalm van hagelwitte schaterlachen zie je hoe de sterren weggewassen zijn tussen de meisjesdagen die je met kartonnen vingers spelde op mijn arm wist jij echt dat de goudenregen zou buigen onder al die vlindervleugels kom, geef een laatste kus fotogedicht bij een meisje in een doos…

Hoog in de hemel huizen sterren en God. Er is geen eeuwigheid tussen oerknal en laatste oordeel. In de pan verdwijnen we, dat is ons lot.…

De vlechten van jouw haar golven zachtjes heen en weer als treurig riet en in de ogen van jouw lichaam lichten sterren van verdriet een bittere trek speelt om je lippen, en kreunend loopt je lijf haar laatste dag, geen ziel kan hier aan tippen, geen mens die iets vermag.…

En vanaf de vroege ochtend zingt een kleine vogel en maakt de dagen tot een feest vol muziek samen met jou wordt het leven een dans tussen de dromen als geurende bloemen vanaf de vroege ochtend tot het licht der maan en sterren. En het laatst van alles zingt nog steeds de nachtegaal.…

En dan ga ik De eeuwige nacht in Waar atomen dolen Het einde en het begin Het zachte zingen Van het vacuüm Op ontelbare snaren Het laatste stadium En zie, daar is hij De jager en de gejaagde Omwenteling en keerkring En het al zijn vertraagde Sterren vlieden De dageraad breekt aan Kom tot mij En laat mij gaan…

soms is het net alsof jij me een spiegel voorzet en me degene laat zien die ik niet ken die ik niet ben ach lief, we doen elkaar pijn boos en verdwaasd wanneer lachten we laatst? tot aan de sterren en de regenboog niemand weet hoe lang kindje, wat is er dan? waarvoor ben je bang?…

In het portaal van de laatste nacht doemt het lot dat onafwendbaar wacht. Het is als schaduw in het dal, of ginds het klare licht van sterren in het heelal dat blinkt in het verre zicht. Bij de gedachte die dwaalt smaakt bitter soms zout, dan weer zoet. Voor wie over lotgevallen verhaalt van glooiend gemoed.…

Maar de sterren verbleekten, bij het aanbreken van het licht. Als afscheid heb jij mij een laatste kus gegeven, en tot terugvinden opnieuw verplicht.…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…

Het maanlicht weerspiegeld door twinkelende sterren in mijn waterige ogen met herinneringen bedekt aan onze avondwandeling door glans van natte straten. In de sprankelende helderheid wegdromend met het beeld mijmer ik gestaag ingetogen om de kilte te doen weren zoals we gearmd aandachtig het laatste nieuws weer bijpraten.…

Donder op ik ben jouw inspiratie niet omdat jij je gedichten kan schrijven Wie denk je dat je bent Met humor de zaak te verbloemen rot op wie je bent Ik ken je niet en ik moet je niet denk daar over na Jij bent al lang te ver gegaan k... ..k…

De stress drukt op mijn ledematen Ik voel mijn tijd is gekomen Ik heb geprobeerd er het beste van te maken En ik knik Alles wordt zwart Alles wordt licht Mijn adem ligt op mijn lippen En kan er net uitrollen…