Alle inzendingen over de maan op overschot

diep, zeer diep buig ik over treurigheid grondloos in de troonzaal van tijd het is het oude liedje dat ik hoor schrapend langs de onbereikbaarheid van liefde, de dronken taal doordrongen in eigen huid de nacht aarzelt door de rauwe liefkozing die aan handen blijft kleven mijn vingers wijzen nog naar de maan maar de graver snakt…

Met de muis van je hand de poes strelen wijl een ratelend blikje kattenvoer de late honger stilt van een kind zich spinnend in je armen nestelt dankbaar wellicht vreedzamer dan gisteren wordt de verpakking voelbaar.…

Mijn missie voor het woord is nog niet kenbaar wel ergens beschreven maar nog niet voorgedragen op een verhoging of op toneel. Ik scheld mijn ideeen gesteund door dik en dun door de poorten van de hel omdat ik alles wil dat jij niet wilt ik wil jou maar dat is een wens te veel.…

Het is er teveel aan, soms het onzegbare (met klompen aan de vingers) hoe de jonge veulens alles liggen op te hopen in het verslijten op heuvels van morgen en hoe ik daar mijn tanden op gebroken heb ergens hier waart het in alledaagse gestaltes het herkennen in de vlakte van de poëzie hoe het trekt aan het panorama (het zich tot vleugels…

De maatschappij aanvaarden is kwestie van ontzag voor opgelegde waarden, zelfs als men je niet mag. Je bent voor leuks niet nodig, maar wordt correct bedankt. Je ziel lijkt overbodig, daar die geen heil ontvangt. Men zal je nergens weren, je wordt beleefd geduld, doch moet respect ontberen: `Dat is niet onze schuld.' Mijn molenwieken…

Kijkend naar de maan, in het duister van de nacht. Denk ik aan dit grote wonder. De maan, die trouwe wachter, houdt over mij de wacht.…

Vlinder danst in het morgenlicht zijn sprieten genietend naar de zon gericht hij fladdert en dartelt vrolijk en blij leve het leven, de wereld is van mij Dan steekt een storm op geheel onverwacht vlinder vecht uit alle macht maar wanhopig fladderend stort hij neer mooie vlinder is niet meer....…

Dozen vol vergeelde foto's in een stoffige zolderhoek vertellen zonder woorden meer verhalen als een boek. Beelden van een leven vol van blijdschap maar ook pijn nemen je mee naar het verleden tijdmachine in het klein.…

Volwassen worden en langzaam afstand doen van dromen omdat alles wat moet er steeds tussen lijkt te komen het gevoel hebben dat je word geleefd in plaats van leeft en dat je halfvol door de dagen heen zweeft Sommige dagen kan ik het even niet vinden die passie, dingen waarover je je als een kind kunt opwinden ik mis ergens naartoe werken, ergens…

Momenten waarop ik kan zwijmelen in verdriet Intens verdrietig zijn en ondertussen zo ontzettend gelukkig omdat ik iets voel Niets voelen Leeg en verdoofd zijn, geen kant op te kunnen en vastgeroest in je hoofd In zijn patronen Of die van haar Verdriet is prachtig Verdriet is genieten Huilen is fantastisch en pas wanneer mijn gezicht plakkerig…

Je ging op reis en ik ging niet mee Alleen op pad Niet langer met zijn twee Het meisje waar ik mijn leven mee deelde Het meisje dat ik streelde Tot de slaap jou in zijn armen sloot Want in de mijne Hoor jij niet Niet langer Ik hoor mezelf, ik fluister Dat ik zoveel van je hou Dat ik even later beseffen zou Dat je eigenlijk Een vreemde…

Ik kijk naar mij met andere ogen Niet die van mezelf Ik analyseer en overdenk Het gaat echt als vanzelf Wie zou ik zijn zonder jou En wie kan mij vertellen Wie ik zou zijn, was ik alleen En zou het me beknellen Als ik gedwongen worden zou Om naar mezelf te kijken Te kijken zonder oordeel, Zonder te hoeven lijken Op een ander en zijn of…

Associëren Associatie Wat is die van jou Als ik dit zeg of ik dat doe Wat doet dat dan met jou En als ik je dan opeens Met tekst een klap verkoop Of je misschien toch even In iets pijnlijks onder doop Dan is mijn antwoord Sorry, Weet dat het me spijt Mijn associatie was net even anders Nu ben ik je kwijt…

Ik wil naast je liggen, samen zijn Uren naar je kijken Ik wil je bloot en aangekleed maar vooral gewoon dicht bij me Ik wil je voelen, samen zijn en lekker samen zweven Ik wil de mooie en lelijke dingen samen gaan beleven…

Driest briesen de straalmotoren en zijzelf De uitverkoren matadoren van de Elf Rikketikkend tot de kritieke spurtrit Ontkluisterd wordt voor de afknal En na het "moment supreme" beslist Krijt in de cockpit tegen het drietal Doorheen de ether een radiostem vergewist: "Apollo,jullie hebben het gemist!" De hotemetoten op Nasa's gastenlijst…

Maar het overschot vangt nu een groot bod. Vraag is : wat moet er dan zijn verteerd ?…

Er was eens een man- netje op de maan en wij – gingen op bezoek.…

Door ongeremde groei Zitten ze nu in de knoei vervolgens groot overschot. Het productieverbod Is dan aan bod.…

Zonovergoten spookmaan boven horizon - onaanraakbaar licht…

Het feest in Kana was al haast voorbij Toen een der bruiloftsgasten sprak: “O Heer, Ik heb geloof ik geen benzine meer”, Waarop de Here Jezus tot hem zei: “Vooruit dan maar, ik maak om u te dienen Van water wijn en dan van wijn benzine.”…

(toen de lucht zich terugtrok in amber en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons uit uw overschot.…

Oh lieve help de maan wordt steeds maar kleiner Als dat maar goed gaat op de lange duur Als ie verdwijnt dan duurt een dag 6 uur Niet alles wat zo klein is is ook fijner Elk nadeel heeft zijn voordeel...voor een slok zit dan de vijf wel vaker in de klok…

Langs de A12 of in de grote steden vond men de laatste tijd al vele keren het stoffelijke overschot van heren die aan een schotwond waren overleden. Hoe kómt een mens er op dat dit betekent dat er weer crimineel is afgerekend?…

En daarom raken we door oververhitting en een overschot aan wapens onze dierbaren veel te vroeg kwijt!…

nog altijd die beelden op het netvlies van het dehumaniseren van de mensheid stoffelijke overschotten in gestreepte pyjama's schuifelden doelloos rond hun ogen dof nog nooit waren bevrijders zo in shock, of toch omdat men zoveel gruwel niet behappen kon…

ik ben niet meer in mij maak me los van mijn lichaam bevrijd me van mijn dromen niemand zal me nog raken in mij aan mij tenzij het stof, het overschot de slaap van het leven niet in jou niet naast jou maar in monoloog met de aarde vergaan zal ik in zomers voorbij ver zal ik gaan van mensenstromen…