20004 resultaten.
de vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 375 maar helaas wanneer de bloemblaadjes
gaan verwelken en neer zullen
dalen op de koude grond
weet je het maar al te goed:
de vergankelijkheid zit je
'je korte leven lang'
op de hielen…
herrie in de herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 168 alles keurig schoon het beton is weer te zien
de vergankelijkheid van de herfst versneld
en nu maar wachten op de nachtelijke storm
die alles weer terugblaast waar het hoort…
herfstwandeling
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 735 louter mist en stilte
rond wazige bomen
het water oeverloos
ruisend
slechts de geur van
grond en dwarrelend
blad
van lichte weemoed
en vergankelijkheid…
Onechte waarheid
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 135 Waarheid
in vergankelijkheid
bestaat
onvervlochten als
een leugen die
onecht schijnt,
buiten het
recht omstreden
vervalsheid die ooit
het echt zijn
getrouw blijft
in
natuurlijke
zuiverheid.…
Oh... vrij!
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 167 Oh vrij
zo vergankelijk, even
bij het ochtendwaken.
Vluchtig ijl je voorbij
in het samen zijn,
in wij!
Och vrijheid
dans nog even
vrij nog zo heel even
met mij!…
bij een vraag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 131 ken jij de jaren
die verjaarden
vier jij
vergankelijkheid
met wijn
als het bestrijden
van een pijn
ben jij getekend
door de tijd
veins jij geluk
en houdbaarheid..?…
De weg terug en verder
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 698 *
uit de lotus
zucht de aarde
schoonheid
tot vergankelijkheid
terwijl schaduw
leven dicht
*
voor het laatst keer ik
dat wat komt de rug toe
wat zich nog zal aandienen
is reeds telkenmale geweest
sluit ik dan de ogen
of verblindt de verwachtende
werkelijkheid
het nog verder zien dan de kim
die de polsslag van het moment…
Ad Tempus
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.170 ik was even in ruste
toen gefluister langs
de oren blies en zeide:
ga je mee
met mij mee
zomaar
vliegend vlieden
*
wonderbaarlijk
dat het mij met
vergankelijkheid
suste
ik wist niet
dat het de geest was
die zichzelve vaarwel
kuste…
De fotograaf 2
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 209 Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid
maar oh zo vergankelijk is een portret
als het in as wordt bijgezet.…
Claus
snelsonnet
3.0 met 41 stemmen 2.043 Hij toonde door het afdoen van zijn das
Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…
dichters hoop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 144 mijn gedichten van gisteren
zullen de morgen
waarschijnlijk niet halen
zo vergankelijk als wij
zijn ook onze gedichten
het optekenen van woorden
en gevoelens als herinnering
voor een mogelijk later
tenminste dat hoop ik...…
Het klooster
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 211 Geurende appelbomen
en de jasmijn
door zonlicht
overgoten
vergankelijkheid.
Rust
en stilte,
het heden
en verleden
samen komen.…
Ouder worden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 340 Weer een jaartje wijzer
Of is het alleen maar
Het tikken van de wijzer
Pijnlijke ledematen spreken
Wijze woorden verzwegen
Ervaring weegt door als de buik
Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…
groot gemis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 213 verdriet is melancholie
het chronisch besef
van vergankelijkheid
hoe groot de faam
of roem mag zijn
het is de tijd
die krijgt je klein
wat rest is straks
het groot gemis
verpakt in pijn…
tijdloos
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 99 om de tijd op te vouwen als een vloerkleed
in een doos van vergankelijkheid
om de tijd te vouwen
in de rimpels van het voorbije
op te vouwen
in mijn handpalm te bewaren
kleine, kwetsbare seconden
om de tijd op te vouwen in mezelf…
Vergankelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 231 ik proef vergankelijkheid
op zachte wangen
en lees verwarring
in jouw ogen
onbesproken
dit onderwerp
't zal toch niet vermeden zijn
stilletjes absorberen we het nieuws
ineens voel ik hoe
mijn stoel wankelt
niet dat er aan de poten
wordt gezaagd, of toch..
geduld
beoefenen is nu
de grootste uitdaging
de tijd tikt anders…
tout casse, tout passe, tout lasse ...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.325 alles is vergankelijkheid
geliefden onder steen geborgen
of met de wind weer weggewaaid
bij elke visite
nog verder verloren
een foto een naam versleten verdriet
zo kil klinkt stilte
immer dwingend de roep
vergeefs want hier vind ik je niet…
Het is oké...
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.350 oké laat me nu maar los
en zal ik de weg met de dood inslaan
Vandaag kust mijn leven de dood wakker
Langzaam ervaar ik een serene rust
Het vergankelijke sterft in dit uur
en de dood is het die mijn koude wangen kust……
autumnal
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 423 bijna onopgemerkt sluipt
herfst in mijn gedichten
tussen gevallen bladeren
zoek ik pasklare woorden
om mijn gevoelens te vertolken
met in mijn neus de geur
van vergankelijkheid vang ik
melancholie in tegenlicht…
SIDDERING
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 373 In de herinnering
aan de overledenen
schuilt vaak de siddering
van je eigen vergankelijkheid:
zelf niet meer herinnerd te worden
Daar moet je ook uitermate
bij je leven je best voor doen
want eenmaal onder de zoden
kom je echt, nooit meer
boven het groene maaigras uit!…
Met Oudjaar klink ik even
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 171 De mens peilt met zijn knallen, opgetogen,
de omvang van zijn eigen onvermogen
om te ontsnappen aan vergankelijkheid.
In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even
op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 285 de vergankelijkheid wordt duidelijk zichtbaar
nu het ineens slecht met je gaat, eis je
ondanks alles toch een glas cola
als een engel met vleugels lig je tussen
de kussens van het te grote ziekenhuisbed
blijkt jouw wil sterker dan je lijf
dat moe is, happend naar adem
heb je je over te geven aan wat komen gaat
maar niet zonder slag of stoot…
vergankelijkheid 2
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 478 Opgenomen in de bloemlezing 'vergankelijkheid'…
Vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 126 zelden breekt sereniteit
pas als eeuwigheid
weer lange vingers krijgt
wordt onrust geboren
geen inbreuk
op de tijd
het aardse is begrensd
door haar vergankelijkheid
pijlsnel kiest een ziel
zijn mogelijkheid
om in aards stof
vorm te nemen
een nieuwe mens
betreedt het heden
net nog zonder verleden
nu al potentiële werkelijkheid…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 356 Mijn leven is vergankelijk
Elke dag een beetje sterven
Maar morgen leef ik nog
Om de stand bij te houden
Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem
Licht geworden door de barometer
Bezin ik helemaal te loor
Zak ik af naar de goudsbloem
Passeer de metafoor
Ik schat mijn kansen in
Haal ik deze lente
Of bak ik zo bruin
Dat men mij begraaft
Onder…
Eeuwige vergankelijkheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 In stilte ligt de roem besloten
Die ieder ten deel valt als hij zwijgt
In rust gevangen is de beweging
Die het leven voortdrijft in zijn gang
Uit woord wordt het gevaar geboren
Van onherroepelijk misverstand
Niets beklijft, niets is eeuwig
Niets kan meer bekoren dan de reis
Van eeuwige vergankelijkheid…
herfstpalet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 399 het pad een verzacht
mozaïek van rode
en gele tinten
glinsterend zonlicht
tussen kale, goud
omrande bomen
klanken en geuren
vol vergankelijkheid
weemoedig palet voor
dichters en dromers…
Spiegeling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 Wolken in water
Aarde raakt hemel
en heel even ziet
Vergankelijk later
Niet alleen beeltenis
Maar ook reflectie
werkelijkheid ziet
Wat mogelijk is
Een omgekeerde
realiteit
het beeld in
bestaan al kwijt…
herfstig Twente
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 270 het oude boerderijtje
benadrukt het gevoel
van behaaglijk samenzijn
zoals dat vroeger nog
gebruikelijk was in Twente
ach ja...Twente
en de vergankelijkheid
zegt de dichter met een zucht
en iets van spijt…