Alle inzendingen over december OR kaal OR blad

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

December maakt zich van de jaargang los, maar kwade trouw is niet aan de orde. De vraag wat geweest is of zal worden gloeit na als een rode blos. Er daalt een blad naar het afwachtend mos, omdat hier en daar het loof verdorde. Na december gaan de trossen los, op de vlucht gejaagd door de oude woeste horde.…

De vertaling van de Joodse tekst: Jeruzalem van goud En van koper en van licht Zie, ik ben een viool Voor al je liederen De heldere lucht boven de bergen De geur van cederhout Wordt door de zachte wind gedragen Daar rond die stad van goud De stenen liggen kaal te rusten Zij zien al eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim…

Ik ben het blad dat ritselt in de wind Ik ben de zoete glimlach van je kind Geloof me vrij , het is geen droom Ik ben de bloesem van de appelboom Ik ben de kleuren van september De eerste sneeuwvlok in december. Dus sta niet aan mijn graf met je verdriet Het is vergeefs. Ik ben daar niet ...…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Tussen de schuttingen berijpt je rust, je magerte die pronkt met een tweelingroos lachwekkend verfrommeld. Over je border zijn alleen maar winters gekomen, lijkt het. Schabbig lig je erbij. Een zootje stengels rest je, dat niets draagt, niets dan die ene margriet, in haar iele dans soms kwansuis kussend je platte gras. -------------…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Een snijdende kou Tot op het bot Iedere dag Uiteindelijk ben je bot Kaal Zonder huid Zoals een boom Tijdens de herfst Kaal Zonder blad Zoals een boom inslaapt Zich opmaakt voor de lentetijd Zoals hij dan in volle pracht zal bloeien Trots zijn bladeren gaat voeden Krachtiger dan ooit…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Kale takken tegen een duifgrijze lucht - sneeuw op komst. Winter - de kale tak herinnert zich het jonge blad. Hij voert het water met brood tot de eenden komen. Radiostilte - televisie geeft sneeuw de uil blijft thuis. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht.…

ik wandel over glimmend asfalt bruin blad op een hoop gegooid bomen waar de kruin van kaal valt in warmrode gloed getooid koude golf van striemen regen voorlopig heb ik windkracht tegen maar weet dat ik dit heerlijk vind ik houd nu eenmaal van de herfst en ben in vallend blad geboren ik ben een oktoberkind…

op de kortste dag zijn je dromen het langste over zomertijd bij kale takken werken piepkleine knoppen aan een nieuw begin de noordenwind raast, keukenramen klapperen, het laatste blad valt…

Schrijf op wat in je op komt er komt altijd wel wat wat eens leeg en kaal was wordt vanzelf een beschreven blad.…

Het afgelopen jaar was mij te kaal, Er was iets dat me al die tijd niet zinde, Geen foto’s die me wisten op te winden, Uit nood las ik het kwaliteitsverhaal. Maar nu koop ik het blad met goed fatsoen, Omdat de Playboy weer normaal gaat doen.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Een haardeskundige uit Japan breng redding voor de kalende man. Hij laat een paar cellen fors kweken en zwellen en bezaait uw sjofele schedelpan ...…

ik heb mezelf tot glas gedwongen om schijnbaar te zijn, transparant een kerend blad, onthecht, een boom in weerloos kale toestand in het portaal van spijt, vermagerd tot rafelige twijfel, om te keren, woorden te herroepen. Gewoon, om me tegen een geweten te verweren…

Naakte struiken Kale grassen Grauwe lucht Die zuigt en zuigt Zo spuit En spuit Het grauwe neer Natuur Natuurlijk, explodeer…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt.…

ik teken net het nieuwe jaar in prille lijnen weet dat lente zal verschijnen maar de takken zijn nog kaal somber is de lucht het licht is nog tekort om warme zon te schijnen maar waar ik stop knopt al een blad dat wacht op het winterse verdwijnen…

zoals klimmen naar licht van een blad aan een plant een struik de droom is een boom met uitzicht op zomer droeflottig is regen verdriet in de herfst onontkoombaar in rood want kaal is al dood het gaat over hopen de lente zal ooit deze winter gaan slopen…

zoals klimmen naar licht van een blad aan een plant een struik de droom is een boom met uitzicht op zomer droeflottig is regen verdriet in de herfst onontkoombaar in rood want kaal is dood het ging over hopen lente zal ooit winter gaan slopen en dan..…