Alle inzendingen over deelbaarheid

Deelbare verlangens, strohalm en winterslaap, echoput van geluk? Uiterste balans, onvervangbaar wat je kiest, taal ondersteunt het evenwicht Naast rivieren bloed lang uit hun beding getreden in een woestijn geronnen. Gedachten zijn van klei, geschapen uit alles of niets alle modellen blijven vogelvrij.…

Deelbare dromen, strohalmen naar de morgen, echoput van geluk? Uiterste balans, onbetaalbaar wat je kiest, illusie teer als evenwicht. Werelden doorbloed aderen uit beddingen getreden door kloppende harten gevoed. Gedachten zijn van klei, gemodelleerd uit alles of niets toepasbaarheid blijft vrij.…

gedroomde ideeën pronken naar gehechtheid te lonken, wat bedoeld werd in deelbaarheid, proclamatie van verbeeldingen met de nog te werven dingen, in spijt te wissen en waarover maar te zwijgen, associaties mondiaal verspreid, werd misleid, in ontvlechting van een verkeken strijd een ontnuchterde visie van het beleid, kansen voor nieuwe…

*Voor een vriend* bij jou mag ik weifelen, twijfelen jij kent, bent het deelbare in een woord, een gebaar de bladzij uit een boek van vele levensvragen de kromme letters op regels die we samen dragen jij bent een geschenk kleurig als de omslag de band van vele delen gespeld door een lach de titel geponst met een laagje goud…

Wat deze dag betekent, hier en nu, is enkel het deelbare deel in deze kamer vol pagina’s. Ook jij kunt me niet bevrijden van vergankelijkheid of van de steen die geen echo’s wil herhalen. Niet zonder toeschouwers of minder schaduw. Dat weet ik, antwoordde je.…

verliezen achter het hart dat zich warm ontvouwt, de achternamiddag vult zich,, volledig aan de opstanding van marmeren pilaren om het geluk, de bekoring te kunnen dragen van alle beelden in jouw oogopslag, het geloof gebleven, doet alles veranderen van puur passie in veelvoud van tranen naar simpel geluk en verlangen samen, dat deelbare…

getal, een daad, een liefde iets dat zichzelf kent zonder noodzaak tot notie iets dat een buitenwacht uitzondert en lichtjaren overbrugt zonder benul mijn steen ontbeert een stem gelijkend op tederheid, trilling eerder nog dan adem bevat stilte afwezigheid is afbraak ook niet meer wat het geweest is een breukvlak, een zeurende pijn deelbaar…

Uit de delta’s van mijn bloedrivieren in mij ruizen, het maakt mij naamloos in de diepste slaap van wintertijd wat bij het verdorren en verandering hoort, vervelt het lijf in een eigen cocon, zodat ik nieuwste stormen kan doorstaan, deelbaar van welbehagen zonder pijn.…

ik woon in woorden die ik achterlaten zal zei je toen toen je wist dat je zou gaan in mijn woorden zei je kun je me vinden altijd het moeilijk deelbare woont daar mijn diepste binnenste het tomeloze verlangen woont daar en het vallen en opstaan mijn doodse stilte en mijn snerpende gekrijs in mijn woorden zei je kun je me vinden…

laten we flaneren over de toppen van werelds golven, op een wankel surfboard van de lusten en de lasten balans zonder werkelijk gevoel vanzelfsprekendheid ontstaat niet zonder reflectie van de eigenheid dus laten we hossen en uitbundig zijn, dat we uitverkoren zijn te hopen, omdat wat we hadden kunnen zijn maar soms niet kregen, deelbaarheid…

Jij en ik zijn als een puzzelstuk, elk deeltje een eigen vorm en structuur en kleur in een gezamenlijke deelbaarheid, ontstaat een onschendbaar geheel, som van talenten in meerwaarde in al denkbare modellen en posities van wat we zijn of denken te worden, al staan we daar nog ver vanaf verhult door een vernis van energie…

Die hulp bleek deelbaar dat wil zeggen: van toen af aan,- en saam, de zelfde weg gegaan en tellen gaandeweg, de jaren samen.…

gevolg waarin ongewild besluiteloosheid kiest kiezen vraagt moed zonder oordeel vooraf eerlijk oprecht en open van ideaal en haalbaar het voor en het tegen naast kosten en baten alles goed te wegen kiezen vraagt lef onzeker te durven zijn waar zekerheid mist met oog voor anderen eigen belang te delen door samen te zoeken wat het deelbaar…

voorjaarszonneweelde dan is iedere dag een nieuw begin, een fleurig festijn een ode aan de schoonheid die je altijd met mij deelde zie hoe ze pronken deftig en statig in het bedauwde gras glimlachend zichtbaar die vrolijke voorjaarsbloemen zo fris en fruitig blijf ik geloven in jouw liefdeskompas ik zou zo graag onze vriendschap willen benoemen lief deelbaar…

Liefde, Als oneindig deelbaar brood geeft zij zichzelf aan ons weg. Omgeeft ons met blijdschap In haar is het ware licht dat de mens omstraalt Ons opbouwt, inspireert en bemint. Licht wat iedere duisternis doorboort. Helder en krachtig. Geworteld in waarheid. Vrees niets. Liefde, Loflied van het leven.…

van de wereld met elkaar verbonden, soms opgehaald waar alleen de liefde kon overschrijden een krakkende huifkar met herinneringen die de toekomst heeft geplaveid, de tijd heeft ons ingepakt, verslonden in magere tinten, als de wind door de haren strijkt met littekens geschonden waarin ook gelijkheid is geijkt, we strooiden een deelbare…

In mijn wagon-lits, onderbreekt wat mij ontbreekt in mijn leven's stand; wat ik sluimerend verlang, deelbaar met een dame in de vroege ochtendgang, 'koffie,frisdrank,sprits'. In een wagon-lits, groeit een romance op snelheid door het weidse land.…

bruggen die de oevers van de wereld verbonden soms opgehaald waarover alleen de liefde kon overschrijden een verstilde huifkar met herinneringen die de toekomst heeft geplaveid de tijd heeft ons uitgepakt, ongebonden met z’n grijze tinten door de haren strijkt met littekens geschonden waarin ook gelijkheid is geijkt strooiden een deelbare…

Als een schaduw draag ik het met me mee herinneringen vlagen van mezelf delen uit de tijden die met het strijken, het meer wijken van de jaren minder deelbaar voor mij zijn Opgelost vervlogen uit mijn jeugd de buurt als vesting van mijn idealen mijn hoop, de eenvoud die zo kostbaar is, alles wat van toen tot later maakt als troonzalen…

Als we willen weten wat en wie we willen zijn laat het beuken in de koppen, in de zwaarste storm sinds tijden schreeuw de teruggang uit in stil geluid tot in het achterland tussen eb en vloed met alles wat daaraan werd verwant, onder restricties opzij en aan de kant dan krijgen de hoogste golven zelf een naam, blijven deelbaar in…

thermiek van twijfel, omhelst door pure paniek, tegenstelling van elke diagnostiek, terugblikkend door het matglas van verlaten schimmen, een ongeblust verlangen achterlaat onnodig donker wordt ingekleurd, in contouren van uitersten ten spijt, heeft die afdruk zich blijvend ingebed op een onzichtbare kussen neergevlijd en naast de deelbare…

Uit een tijd dat mijn horloge nog opgewonden werd net als mijn biologische klok die analoog wat achter liep en na iedere kus, waar een hele klus aan vooraf ging, discrepantie van beide weder helften, innerlijke psyche van man en vrouw, verbonden animus als buiten-categorie in vaardigheid van fysiek en tederheid, met of zonder deelbaarheid…

Maar is dat deelbaar door narcistisch zelf-gewin, blijft het moeilijk kiezen tussen goed en fout uit zelfbehoud? In de prilheid van de eeuwigheid, blijven we geketend aan de willekeur los van achtergrond en kleur?…

eenvoud tussen aarde en de zon, hoop lijkt zinvol maar geeft de honing soms de smaak van azijn, die naar de hemel rijkt maar niet verder aan tot de kruin, anderen vlochten ideeën uit de as om hun Fenix te laten herrijzen, een metafoor om toch weer op te staan in wat we delen, verzamelen we de nectar en ambrozijn in een adem van de deelbaarheid…

verschil op een zelfgekozen moment en plek, klinkt door in ieders wil blijft een uiting van de levenskracht gevoel komt voort uit obsessies, is wat je van elkaar verwacht leidt in vrijheid van gedane concessies daar kiemt de logica die het lichaam voedt een liefkozing van het individu versterkt verzacht het lijden door soberheid, deelbaar…

Toch zijn we op anderhalve meter nu nooit meer deelbaar door twee, want één voor wie de ware aanraking niet schuwt, waardoor de afstand tussen ons ontbloeit in onderling kwetsbaar durven zijn.…