Alle inzendingen over dekbed

Jouw nacht wil ik zijn als het dekbed rond jouw prachtige contouren Jouw ochtend ben ik als in die fragmenten van een voorbije tijd 't Middaguur slaat twaalf hoewel de tijd slechts e- ven lijkt te haperen Start volgt voortvarend uren worden groter glijdend in de avond schrijdt de tijd voort tot in de nacht die roept dat mijn…

als je uiteindelijk spreekt krijgen letters ijle vleugeltjes en vliegen zinnen door de kamer langs bed en dekbed het raam spiegelt geen barst toont toen en ja het dekbed is gevuld gevuld met dons…

de herder warmt zich wollig tussen zijn schapen als dekbed tegen kou…

Dekbed vergeet, eettafel niet.…

je bent al lang gevlogen maar je donzen veertjes dwarrelen hier nog steeds de mooie herinneringen koester ik warm als een dekbed vol van jou…

In dekbed opgebold lig ik hier opgerold, alles is fijn, niets doet pijn, de maan schijnt door het gordijn. Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

op mijn dekbed bloeien prachtige oranje bloemen mijn blauwe negligeetje past daarbij wonderwel buiten is het bitterkoud binnen word ik verwarmd ik droom en ruik de geur van een zwoele zomeravond…

Verend uitgestrekt neder liggen oorsprong van het zalige lieven kussen het dubbelspel gerieven de muze zich niet laat verliggen neem het geheel tussen de flanken tot de baldakijn erboven schikt zuiver eenden dons een plaats inpikt dubbeldekse matrassen spranken vooral het hoog liggende hoofdeind kan tegen een flinke slag of stoot het hemelbed…

het is niet voor niets een slaap rechtvaardig maar voordat ik waardig onder een dekbed verdwijn heb ik de ochtend nodig en ik druk op een knop morgen sta ik weer op wekker wakker…

heb mijn dekbed uitgespreid op de bank, wil niet naar bed maar wel lekker slapen en morgen twee katten die mij in beweging beletten op te staan schoot en knieholte bezetten zo wil ik wakker worden…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

het dekbed opgevuld doorgestikt met pijnnaden en opgedroogde tranen je hangt het elke morgen uit het dakloze raam om door te luchten met frisse wind de beklemmende lucht hangt als een ijzige koude winternacht…

Een ponnetje is niet nodig en een hempje evenmin, het dekbed onder het bed gesmeten ik duik er in m'n blootje in. Ik zweet uit elke porie wist niet dat ik er zoveel had veel te warm om iets te doen wat zeg je ? ............. nee, vannacht niet schat.…

op je wachtte in de vensterbank en de straat in keek Ik kijk naar de honden en ik kijk naar mijn lege handen mijn wettelijk lege handen ongeschonden, niets aan te zien Alleen uit mijn blote hart heb je jezelf weggebeten Het is koud ik trek het dekbed over me heen…

je knuffelt vlinderkussens trekt het dekbed strak opzij kent de fladders en hun rusten weet ze landen steeds nabij ik zie hun kleuren in de warmte van je ogen kom laat ze maar voor even vrij…

Te warm was het voor mijn dekbed Te koel voor een zomers laken Het was na enen toen ik iets tevoorschijn smeet Een sterk en stevig tafelkleed Onder prettig fel gestreept Kreeg ik een leuke binnenpret Krijg ik morgen op dit tafellaken Dan ook ontbijt op bed?…

is het laat geworden de nacht naakt in slapen gaan een dekbed dekt mij toe ik geef mij niet bloot ik ga de nacht in speel ik nog een fps of patience reversi via internet uitdagend gvd, ik doe het, weer…

Warrig haar Naakt maar onder Het dekbed Ontblote borsten Je veel te witte huid Is precies goed zo Eén hand onder Je hoofdkussen Open voor alles En iedereen maar Wij zijn maar samen Ik stond net op en Jij kijkt mij aan maar Niet in mijn ogen Voor de zekerheid Wend ik me maar af.…

Onbeslapen blijft één kant in mijn bed, waar het dekbed meedogenloos toont: deze plek is door niemand meer bezet, dit bed wordt in eenzaamheid bewoond. Maar ik hou alle mogelijkheden open en kom jij wel in mijn bed gekropen.…

wanneer het leven te koud is geworden geen dekbed nog kan voldoen aan de wens van voortbestaan dan bestaat de mogelijkheid dat triestheid je te grazen neemt wanneer de trein van levenslust uit de rails dreigt te lopen en er van hersporing geen sprake meer kan zijn dan delf je het onderspit en wint de pijn...…

De jokers maken grappen bij het leven; 'Geblaat' en 'veel geschreeuw en weinig wol' De schapen hebben echt niet minder lol En kunnen hun produkt bestemming geven Een dekbed bovenop een superster Waar je naast mag liggen (dat gaat míj weer ver)…

en ik nog eenmaal je contouren in het dekbed zie Word het wel heel erg moeilijk om afscheid van je te nemen omdat de dag roept en de plicht en je zeggen: tot vanavond! Dan moet ik maar net doen alsof me de moed niet in de schoenen zinkt.…

Zodra men de schoonheid van de morgenstond niet meer ziet, Ook al regent het, dat het met bakken giet, blijve men beter de dag in bed, met het hoofd diep onder het dekbed! Zelfs een regenbui heeft charme, en jij die dat niet ziet, och arme, hou ook je gordijnen dicht! Des te eerder is het weer licht.…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

Dag malenka goeiemorgen misschien lig je nog als mariposa op één oor onder je thermodynamisch moerbeizijdezachte dekbed multicolor multilayer maar misschien ook niet en lig je diep gehuld in morpheus' armen nog in dromenland maar misschien ook niet en koester je je mijmeringen in naijlende nachtgedachten van je ontwakende…

er sloeg een paard op hol in het bos terwijl ik net aan het walsen was met een parasolzwam kwamen eikels en kastanjes aangevlogen als een gelegenheidsorkest met hoefgetrappel het bronzen tapijt werd opgeschud als een dekbed een hoed waaide verveeld langs de beek er hing een ruiter aan vast de zon scheen maar dat is een detail…

Vallend in mijn slaap sta ik op en lig ik wakker Het dekbed strak om mij als in een knoop steeds strakker Het donker van mijn kamer sluit mij op in mijn gedachte Ik kan de slaap niet vatten want ik lig op jou te wachten Het ruisen van de wind buiten in de bomen Laat mij hunkeren naar slaap zodat ik weer van jou kan dromen…

weids klonk haar lokroep rendieren ver daarachter ze zwaaide met een stok in haar korte spijkerbroek het rendiermos was zachter dan ons dekbed, sphagnum kneep ze uit op haar borsten het spartelen indachtig erna ik speel op de verlaten piano foto’s dichterbij, belevingen er is onweer op komst, het riet buigt dieper dan ervoor…

Ooit was jij mijn winterdroom ik kon mijn koude voeten warmen in de holte van jouw knieën heerlijk tegen je aan schurken samen aan de erwtensoep chocomelk met slagroom jouw warmte in ons hemelbed liet me blozen maar ja, nu zo zonder jou trek ik maar mijn bedsokjes aan kruip ik onder een extra winters dekbed van een wolliger schaap…

zo wakker worden overvallen met een lome bui haast ‘tik tik tik’ elegant ik draai eens om en krom me lui ban de wekker kijk door mijn vingers hoe laatste flarden droom vergaan… ban de wekker sluit snel mijn ogen trek het dekbed tot m’n kin en kruip de slaap weer in…