Alle inzendingen over dichtbij OR herinnering

We boeken ons aan verre reizen arm We smijten om te reizen met miljarden Want wat hier wordt beschouwd als "niet te harden" Heet in een ver, vreemd land plots "lekker warm" We gaan naar hete oorden en ontlopen Daarmee de eigen Nederlandse Tropen…

van dichtbij is alles anders niet noodzakelijk mooier of beter lelijker of meer of minder interessant maar anders of dat op zich niet - man, wat kan jij zeuren - al meer dan voldoende is ------------------------------ uit: 'planeet jeugd', 2003.…

Maar zo blijf je toch dichtbij!…

Na het dichten vallen straks mijn ogen dicht en droom ik over dootjes waarvan sommige met een gezicht…

woorden komen niet over gesloten lippen alleen uit mijn pen…

als de dood dichtbij komt en liefde verder weg schuil ik, mijn vriend daar waar de schoonheid woont mijn hart een plek aangeeft waar kracht is terug te vinden brengt de muziek mij bij de bron ontroering bij het leven…

Er was eens een bij Geen zij maar een hij In werken had hij geen zin Wel in muze en min Hij dichtte mooie zinnen Dichtbij kwam ver Het volk vond hem een ster Uit alle hoeken en raten Ja, zelfs andere staten Vloog men binnen Ook de Koningin genoot Geroerd luisterde Zij en zei: ‘Een kunstenaar als jij Kan mij goed beminnen, Vlieg met…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein zo echt en het gebeurt zo vreselijk dichtbij het…

Ik weet dat achter de zee waar de horizon geboren wordt en de aarde kopje ondergaat dat daar werkelijk geluk bestaat. Ik weet dat verder dan de lucht waar sterren zwarte gaten zijn en alle zuurstof weggewaaid een vuur van eeuwge liefde laait. Ik weet van heel ver weg van buiten mijn bereik maar zover hoef ik niet te gaan als ik maar in…

Ik houd van dit landje en haar vrolijke brij: Saamhorig nabij en dichtbij is dichtbij.…

smeulend danst hij zich door elke regel elke strofe heen dat sprankje hem tussen mijn woorden laat zich niet verdringen letters blijven stoeien ik schrijf hem nog specialer dan hij is vormend tot mijn held dicht ik hem een beetje dichterbij…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

Een nieuwe liefde Oude haat Trouw aan een vrouw Die je weer verlaat Vriendschap en extase Veel geluk In de laatste fase Relatie stuk Dichter bij jou In zwarte inkt Een leefbaar recept Met een beetje instinct…

Heer U kent ons, U weet wie we zijn U kent onze gevoelens van eenzaamheid U ziet onze zorgen en onze onzekerheid Daarom vragen wij, wil dichtbij ons zijn. Wil dicht bij ons zijn in onze voorspoed Want dan o, Heer, vergeten wij U vaak Dat is niet goed en is een slechte zaak God, behoed ons dan voor alle overmoed.…

Je bent ver weg maar toch dichtbij Altijd al zo geweest Stiekem in mijn achterhoofd Je geloofde me niet toen ik dat zei...…

Verdriet zie je vaak niet het gaat vaak verscholen achter de deur verdriet heeft vaak geen naam het staat niet geschreven op het lichaam en zo blijft het dichtbij huis komt het niet buiten het wordt niet uitgeschreeuwd en staat niet geschreven op vuile ruiten verdriet blijft vaak binnen dichtbij het hart.…

De akker ligt doodstil in zichzelf te zijn. Licht herbergt schijn de horizon verliest zich in haar ogen. Ver voorbij verlangen neigt het riet naar de schittering van een rimpelloze breekbaarheid. De dag ontwaakt, raakt mijn huiverig geweten maakt mijn wereld klein en ongelogen.…

Mijn ogen volgen je waar je ook gaat waar je ook staat kom dichterbij me.…

Op onze wereld gebeuren voortdurend ellendige dingen die vooral mensen elkaar aandoen Af en toe sta je er dan bij stil denkt-wat erg wat daar gebeurde- blijf je overal lang bij stil staan kom je niet meer aan leven toe Maar soms komt waanzin erg dichtbij voorbij de grenzen van het veilig ik duurt het langer voor je weer verder kunt…

De schoonheid van iets valt soms pas op als je het van dichtbij bekijkt…

Liefde en vrede keer op keer raakmomenten samen voor elkaar. Hoe onverwacht en plots ik getuige ben van gewapende strijd tussen georganiseerde groepen van waar de schokkende beelden steeds meer in mijn geheugen staan gegrift waar ook geluiden van angsten en pijnen worden opgenomen. Verder voel ik me machteloos en niet in staat om invloed…

De Middeleeuwen zijn nog heel dichtbij met schilfers van een vroeger tij. We heffen nog graag een strijdlied aan en een omgang prudent en stil is aan ons nog welbesteed. Als we om voorspraak vragen slaan we graag een Kruisje of bidden tot de Maghed reine.…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

het was zo fijn jij ben mijn zeemeermin en ik bemin je meer dan ooit in mijn herinnering…

fijn jij ben mijn zeemeermin en ik bemin je meer dan ooit in mijn herinnering…

Maar, anders wordt het als een familielid is overleden, die je brengen gaat naar het graf waar zijn laatste rustplaats hier zal wezen dan kijk je niet meer van ver-af dan is het graf plots heel dichtbij en voel je je betrokken en ook al was mijn oom al oud ik ben toch erg geschrokken…

Met elke stap is dichtbij wie me niet meer aankijkt niet meer vraagt of ik besta en niet meer begrijpt zonder mijn schaduw en een gezicht dat ik niet herken in alle vragen die me blind en hopend achterlaten dat ik niet meer eenzaam ben…

dichtbij de roos verbind ik wat ongebonden is niet dat ik daarvoor zelf koos het bleek de adem van stil gemis dichtbij de roos komt vreugde binnen zuivere tinten van genade kleuren die als vanzelve echtheid beminnen de snaar raakt van een trillend doorgaand gebeuren dichtbij de roos word ik gezien zonder ogen word…

Weer heeft een bom ons in het hart geraakt Het is bijna met woorden niet te vatten Al zo dichtbij en amper in te schatten We worden stuk-bij-beetje bang gemaakt We hieven t hoofd en bluften toen men 't vroeg Maar is ‘wij zijn met meer’ nog wel genoeg?…

Al wat ouder, wat meer mankerend, niet alles meer, "zelf kunnen doen, helaas" zijn daar de toestekende handen, telkens weer bieden soelaas. Een bureau moet worden "afgebroken" om plaats te maken iets wat wij niet meer kunnen helaas, kleinkind en schoonzoon bieden uitkomst, staan klaar om te helpen, zonder relaas. Een bakkie koffie,…