Alle inzendingen over dichter zoekt kern

Hij zoekt naar zichzelf verborgen in klei hij vindt en hij vormt de uitkomst is zij hij zoekt naar de kern van naakte bestaan hij kneedt en hij drukt zo zal zij ontstaan.…

hoe vrij de beweging ook moge lijken van verre dichten staat bij mij te boek als ambachtelijk vak waarin ik volgens regels zoek naar de kern op een wit vlak bij volle maan onder tal van sterren bij kreuk vlek en punt kan ik er daarbij van op aan dat men eerst strijkt en gumt…

zelf ben ik een dichter van weinig woorden met een enkele zin tot de kern komen en juist daar dan voldoening uit putten dat is voor mij ultiem geluk...…

Een idee zoekt expressie. Expressie zoekt ervaring. Ervaringen zoeken vormen. Vormen vinden dichters. Zoekers zoals wij. Dichters zijn eenzame mensen, totdat een idee hen vindt. Zo leren dichters elkaar kennen. Maar, zeg nu eens mijn idee! Wie ben jij?…

’t Is wekelijks een hogedrukgebied, Om strak in vorm een nieuwsfeit te vertolken, Daarom vertrok ik even naar de wolken, Een nieuwe sonnettette komt er niet. Op deze hoogte waar ik nu verwijl, Kom ik niet verder dan dit zwak geijl.…

ik ben dichter dichter bij de kern verder van antiek en dichter bij modern modern past beter veel beter bij mij en ook veel beter bij deze maatschappij meegaan op de golven meezwemmen in de stroom maar niet afwijken van je eigen droom antiek is mooi mooi in je gedachten maar op antieke ideeen zit niemand echt te wachten…

Een voorlopige tekst, Heel relaxt, Enkel de kern van de zaak. Ja dacht de dichter, dat is dat, Magertjes, maar wel lekker plat.…

Weet je nog hoe jij mij ooit neerschreef zelfs voordat je me las en ik dacht dat jij een dichter was hij kijkt mij aan en leest me terwijl hij naar de woorden van een vergeten dichter zoekt…

er zijn dagdromers en dichters de eerste blijft dikwijls hangen aan een illusie de dichter zoekt naar de bruikbaarheid van woorden die gevoelens zullen vertolken van dat wat hij ervaart de combinatie dagdromer/dichter geeft echter een totaal andere dimensie aan de poëzie…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

ook dichters kunnen moe worden van woorden dan gaat de stilte met ze aan de haal een nieuwe lichting zoekt naar slotakkoorden als was het naar een tekstuele graal…

Licht lichter en lichter Dicht dichter en dichter het luwen traag en trager nog een paar laatste seconden die eeuwigheid worden de hersenen de uitval elektronen die in de kern vallen de waarnemingshorizon eeuwig vallend het massief zwart gat de genade die pijnloze dood wordt raakt nog aan de neuronen het laatste contact met de verzuchtingen…

(rijdier der dichters) het gevleugeld paard stijgt tot grote hoogte de dichter komt al snel superlatieven tekort waant zich in de zevende hemel zoekt zijn heil in hoogdravende woorden en komt er nog mee weg ook…

een jong dichter is een tramper zonder moederhaven hij west in het oosten hij noord in het zuiden een jong dichter zoekt zichzelf in de spiegel hij noemt de poolster het noordelijke zuiderkruis een jong dichter is een lege schildersezel die slechts de pijnletters vond van het tweede alfabet ------------------------------------ uit…

In dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de…

Het diepe ervaren maakt dichter mist ondoordringbaar de kern te raken Wat verborgen lijkt doordringt de sluier dwingt tot uiting van wat onzegbaar is Naamloze openbaring van intrinsieke inhoud half verloren in verzamelde letters…

zijn openheid was donkerder dan zij voor ogen had gehouden het begon vederlicht vol ruimte en respect naarmate hij dichter tot de kern kwam bleek hij toch niet zo ruimdenkend zoals hij in haar hoofd rond dartelde stoïcijns gekleurd zijn kijk bewolkt de toekomst was zij zo blind geweest…

Overrompeld zijn openheid was donkerder dan zij voor ogen had gehouden het begon vederlicht vol ruimte en respect naarmate hij dichter tot de kern kwam bleek hij toch niet zo ruimdenkend als hij in haar hoofd rond dartelde stoïcijns gekleurd zijn kijk bewolkt de toekomst was zij zo blind geweest…

De dichter is een kunstenaar een creatief persoon hij dicht uit zichzelf niet voor promotie of hoger loon de lezer zoekt herkenning in zijn of haar gedicht zo brengt de dichter niet alleen zijn eigen maar ook andermans gevoelens aan het licht het gaat er niet om hoe de dichter zijn kunstwerk beredeneert maar hoe de lezer hoogstpersoonlijk…

In dichters boomgaard is de nacht het vangnet voor fictieve woorden, in een morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, als de teksten geschreven zijn die al achterhaald of de inkt nog nat, lijkt de kern en daad te zijn vergeten, om waan en waarheid te scheiden, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin…

(filosofiemaand) zoals psychologen speuren naar andermans ziel zo zoekt de dichter naar juiste woorden om zijn gevoelens te vertolken... de filosoof echter peinst en denkt er het zijne van…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

Wat te doen als mijn meisie zoekt naar kleuren Als een fee zonder staf, haar niets meer kan opbeuren? Wat te doen als ze met regenboog en zonnestralen De grauwe sluier niet kan laten verdampen Om elkaar tot de diepste kern te verwarmen, te omarmen?…

ik loop daar in het bos mijn lichaam alleen om de kern die ik ben onvergankelijk en sereen…

duisternis Een lentebui Een zonnestraal Een lichte bries En dan brutaal … Een kleine scheur tussen de bladen van de kelk die doet verraden wat een schoonheid binnen huist die vol van lust en verlangens bruist De kroonbladen bezield met levenszin ontspruiten hun schild van bescherming en tonen de wereld in vol ornaat hun diepste kern…

Afleiding van de kern Van de vernietiging Afleiding van De vraag waarom wij er zijn Afleiding Het tot stand brengen Het bouwen Bewondering Voor het tot stand gebrachte De eeuwigheid zien Het universele De mens en de molen…

Verwoest door een storm dreigend met orkaankracht deceptie enorm Duinerotiek op een kruising van zand en schelpen In de kern van zich- zelf, lees ik haar gedachte concludeer allicht dat zij verwachtte…

m'n god alweer zo'n moeilijk stukje tekst waarmee men iets van poëzie wil duiden de dichter maakt in taal geluiden waarvoor hij naarstig woorden zoekt... men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

zoals de dichter soms vergeefs naar iets zoekt en louter leemte treft tóch moed houdt en de hoop op meer... verwondering is de vondst van het onverwachte met 't gedicht als ultiem geschreven bewijs…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…