Alle inzendingen over dichter zonder taal

Ik was enkel de dichter, De taal verlichter. Ik ben in dit licht Geestig vader van dit gedicht.…

Mensen willen worden verstaan, in alledaagse taal. Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

Strelende klanken stuk voor stuk meesterwerken taal van een dichter.…

dichter bij het vuur smeedt metalen taal aaneen laat woorden vonken de taalsmid verbeeldt blaast het leven in ijzer zijn witheet geheim de meestersmid gloeit hamert op zinnen van vuur neemt taal in de tang laat talen branden temt gloeiende taalijzers vuurvliegjes dansen boven een vuurzee zweven liefde en de dood dichter bij het…

niet de taal uitvinden maar naar woorden zoeken die als een puzzel passen op de juiste plek zoals zoeken het bewust kijken is naar een mogelijke vondst zo zal het altijd zijn de dichter maakt zich ondergeschikt aan de taal de taal staat het verwoorden toe van een gevoel...…

De dichter die zijn taal niet kent wordt door zijn pengeklad bekend…

De klinker en de medeklinker zijn De weke onderbuik en het korset Dichter is hij die, schijnbaar zonder pijn, Het vormeloze in de steigers zet. Zijn woorden, corpulent of slank van lijn, Verenigen zich vloeiend tot couplet. De moeiteloosheid, niet het rookgordijn, Is zijn geheim. Met taal gaat hij naar bed.…

Ik die geleerd heb dat de toekomst een motor is die nog nooit heeft gelopen dat alle talen hetzelfde verzwijgen en dat veel unieke dromen op film te zien zijn. Ik en ook dat niet lang meer. ---------------------------- Uit: 'Gedicht', jrg. 3, 1976.…

ik stap in stoute schoenen om woorden te vinden als cirkels om van het begin de warmte te dragen tot het eind en weer verder ze zouden het verborgene moeten vangen stil rollend draaiend, traag als kringen licht op huid mijn glimlach zijn in kleine letters als stille adem ongeschoeid…

het publiek keek naar de bühne maar het podium bleef leeg de dichter deed wat hij het beste kon in alle talen hij zweeg de dichter dicht dit tot verwondering van de zaal die dacht dat een dichter stamelt ------------------------------- deel 2 van 'De Podiumdichter', uit: Parmentier, 13 2004.…

De dichter vertelde niet 't ware gevoel wat hem bezighield. De dichter probeerde te verwoorden wat hem bezielde. Dat kan in een kort of lang verhaal, maar ach, who cares, de ziel vraagt niet naar taal!…

de taal gewoon zoals het moet leesbaar vooral geen hermetisch gesloten zinnen doch slechts de klare taal die het ontoegankelijke doet ontginnen... de dichter ploegt en trekt voren in een akker van taal de lezer echter neemt notitie en begrijpt het allemaal…

De Dichter des Vaderlands, woont ergens in ons land. De Dichter des Vaderlands, spreekt onze moedertaal, en weet wie kunnen dichten, en wat gedichten zijn. Dichters des Niemandslands, wonen nergens. Dichters des Niemandslands, schrijven in vreemde talen, weten niet wat dichten is, en wat gedichten zijn.…

je wilt het toch niet wagen een In Memoriam een dichter deelt royaal met taal geschreven zijn eigen wereld uit wordt dan gelukkig opgenomen in de eeuwigheid…

Ik was dichter van buiten naar binnen van taal en beminnen vannacht werd ik wakker op kussens vol prachtige zinnen. De dood was dichter bij mij dan ik zelf had gehoopt. Ik werd dichter van troost en genoopt in een doolhof vol woorden te wonen. Ik was poëet en douanier, bewaker van grenzen en mensen die eindeloos zijn.…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

dank zij de dichter las ik opnieuw de lezer sprak voor een enkeling de taal schrijven in dit zo woelig jaar verschilde niet zo veel maar wel het hart…

te veel en te vaak heeft de te jonge taal het voor 't zeggen de oude dichters ondergeschoffeld in een tuin van woorden de oogst totaal mislukt lijden wij straks weer aan hongerklap eten wij morgen alles wat er zoal voorhanden is in een soort van hongerwinter maar dan van taal...…

Dagen die vervlogen en overleden zijn. Herinneringen veranderen in leugens en bedrog. Dagen die wachten omdat ze ongeboren zijn. Verwachtingen veranderen in illusie en misleiding. Overmoedig grijze hersenen denken te weten wat denken is. Denken dat gisteren en morgen werkelijk bestaan. Zintuigen weten wel beter. Kennen alleen nu,…

de meeste dichters zijn altijd op zoek naar nieuwe woorden en die schudt je nu eenmaal niet zomaar uit de mouw zelf speur ik naar duidelijke taal waarmee ik simpel kan verwoorden hoeveel ik van je hou…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

Taal heeft iets van stilte de rillingen gaan over je lijf van kilte uit het woordenboek springen zinloos de woorden. Pas als de schrijver er mee aan de slag gaat worden volle zinnen geschreven. Plots wordt taal dan leven. Het is aan de dichter een tweede laag aan de zinnen te geven.…

Óp Broeders, trekt ten schrijve want anders komen wij te Laat gebruik naast Jordans' borstel ook slijpschijven laat aan het Ende fier bemerken waar u staat: uw Kruideren der taal laat zich niet missen een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen ik zeg: een vaderlandse dichter is niet uit te Wissen…

m'n god alweer zo'n moeilijk stukje tekst waarmee men iets van poëzie wil duiden de dichter maakt in taal geluiden waarvoor hij naarstig woorden zoekt... men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

En als ik lees wat tal van dichters schrijven, Dan zou ik daar ook depressief van blijven.…

Dichter Rutger Kopland, pseudoniem van Rudi van den Hoofdakker, is overleden. --------------------------------------- Opnieuw is er een dichter overleden. De Nederlandse taal laat weer een veer, Nu is het Rutger Kopland, deze keer, Dat Rudi ook maar rusten mag in vrede.…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…