Alle inzendingen over die zachte kleur

Zachte kleuren, milde tijden, na het brute zomergeweld. Iets van rust, bijna symbolisch, wat bezadigd, melancholisch, nu het jaar flink overhelt. Nevelslierten, lucht aan flarden, dauwparels in een spinnenrag, stralenbundels door gebladerte van een koperen, omfloerste zon. Hoe glorieus begint deze dag!…

zacht kleuren de jaren die ik In je ogen zie de diepte van je lach een huid vol seizoenen waar zomer nog bloeit en oogst naar volrijp groeit geen spoor van winterse stramheid van leden door kou en gladheid van heden je straalt een vrolijk sportieve ambiance die nog tot in de late uurtjes kan dansen klaar voor een echte winter…

De horizon ontwaakt in vroege stilte Niets is zó mooi als een zonsopgang Stil genieten de natuur wakker te zien worden Zacht neemt de aarde je mee in vervoering De zachte kleuren van de ochtend Worden door de zonnestralen omarmd Nevels sluieren langzaam weg Al het zwart van de nacht lost op...…

Weemoedsklank in zachte kleuren, 't is zomers afscheids symfonie, herfst kan nu zijn troon bestijgen, regeren in het nieuwe jaargetij.…

ik zie leven in je haar het hangt vol dromen in zachte kleuren rond je hoofd in oliën geurt je verlangen en je borstelt het vaak langer door het klitten van vandaag natuurlijk zijn er altijd dode punten lengte eist zijn tol maar je haar is nog zo heerlijk vol met iedere streek ontwar je wat problemen in geven en soms nemen het glanst…

kleuren drenken ik ga zitten en kijk hoe schaduwen langzaam uit de aarde komen hoe stil de stilte wordt en denk was jij maar hier ik zou je de dromende heide schenken…

een cocon zit ik gevangen in een intens verlangen tot de vlinder diep in mij groeit op weg naar het nieuwe leven dat boeit Als een rups voorzichtig ontluiken De draden van zijde als houvast gebruiken Met de dauwdruppels om haar verspreid Is zij ontvankelijk en glanzend zoals altijd Als een kleurenpracht zijn haar vleugels in het licht Zachte…

Er groeit gewas langs elke oeverrand De mix van groen is hier een lust voor ’t oog Wat vroeger zompig land was is nu droog Bij ’t schippersdorpje Broek in Waterland De houten huizen lijken van fondant Hun zachte kleuren als pastel seringen Een fraai bewerkte deurkalf doet mij zingen Van ’t schippersdorpje Broek in Waterland Ooit schreed…

het beeld - jij bent van licht - breekt tijd open in eeuwige seconden waaraan een drenkeling zich vasthoudt in regen en storm zoals een witte lelie in onrustige dagen die de klaarheid van het water zoekt in deze vreemde wereld ik hoor nog steeds je stem, aarzelend bewegend toen ik de aarde wist dichtbij duisternis en zware…

Welk een overdaad aan geur en schoonheid, lieflijk zachte kleuren, maar ook uitbundig, rood en geel, zoveel, zoveel. In mijn hart wil ik alles omarmen, het uitschreeuwen van geluk. Maar ik houd me stil, luister en kijk. Hier zijn geen woorden nodig, dan alleen een stille grote … dankbaarheid.…

kleuren hier geen auto bloemen geuren kabbel beekje vredig klatter mijn geest kalm als het water lief klein dorpje nimmer druk zo genieten puur geluk…

Kussen is een troon van morgenlicht, waar men heersen leert en nederknielen; Kussen is een kostbaar evenwicht, tussen mensenhart en mensenziele. Kussen is een wonderlijk akkoord, waar de zielen in elkaar verglijen; Kussen is wel 't goddelijkste woord, dat uit mensenmonden kan gedijen. Kussen is een zomer-avondgaard, waar de vruchten tot…

Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt. Daar zoeft wat zonne-lichternis…

Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden. Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden Dragen op zijn eigen handen.…

Daar hing geen zucht, geen vrage; Daar was maar stilt' en duisternis En mystisch viel er groenig-vaal, Op heilgenbeeld een manestraal In de ouw' Maria-nis. Heel flauwkens monkel-lachend, Als of 't zijn leste lachsken was, Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond, Een blom, die zonder water stond In rood kristallen glas. Daar had ik geern…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

In Jeruzalem versmelt de lucht met bomen – in keppel keppels.…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

Aaibaar zijn de woorden hoe voelbaar is de taal nooit zullen letters sterven elk graf heeft haar verhaal doden zullen herrijzen stenen worden verplaatst donderend klinkt het dag wanneer men is uitgeraast de kiezels zullen knarsen het pad begaanbaar gemaakt sterke eiken verstouwen op dat wat is geraakt al zullen bladeren…

Zachte vingertoppen raken oprecht vertrouwen terwijl tederheid gedachten kust ogen tonen woordloos in zichtbare rust vriendschappelijk optimisme terwijl geheimzinnigheid de koestering van dromen glimlacht blozen wangen samenzijn de stilte maakt zichtbaar in rustig gebaar wat zuiver is nog steeds fluisterend waaien voetstappen…

Je had het zacht gezet, ons vuur, te zeulend. Het was muziek geweest zo, lang geleden, toch van alle tijden. Het lukt je wel om mij te mijden nu en sinds het smeulen van ons vinnig licht ken ik jouw stilste lijden.…

ik zeg het poezenkind en gezwind trekt zij haar nagels terug maar toch, heel vlug tikt ze m'n neus in het voorbijgaan alsof ze zeggen wil ik had je kunnen krabben…

Laat je zachtjes wiegen op het ritme van de wind Laat je zachtjes meeslepen op de melodie van de golven Laat je zachtjes wekken door de stroming van de zee En op het einde van de droomreis vinden we elkaar……

koester de zachtheid mijn klein kind zoals de lentewind de kersenbloesem streelt de roos zachtmoedig geur afgeeft en teer zich steeds laat plukken de broze bloemen fijn en zoet zich ruiken laten en voorzichtig tasten zoals voor jou mijn huid en haar opnieuw ontdekking zijn als het aaien van de poes het volgen van de vogel naar waar…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

helder is de nacht sterren geven kracht helder is het leven helder sterren geven sterren helder leven in kracht slaap zacht…

met stompe punt het potlood ongeslepen schrijf ik mijn zachtste woord voor jou mijn lief zoek het in de chaos die mijn dagen draagt dat ene woord zacht en warm als de vacht van het lam nooit zal het wijken verpakt in stralend zonlicht met zilveren maanlicht lint wacht het op jou ik zwijg bedeesd durf het niet luidop te noemen…

voor even was jij weer dicht op mijn huid je leek mijn hart zacht te bewegen zo zacht, het kloppen van een trage tijd dwars door het redeneren het rimpelloze spreken in dromen die weer snel verloren gaan als ik mijn hoofd omhaal…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

op haar roze jurkje droomt een mannenoog, een mannenlach hij geniet bij voorbaat van een tere huid in ruwe werkmanshanden die hij zacht, heel zacht laat landen rond haar buik ooit droeg ze daar zijn kind, een jongen die met grote sprongen door het leven danst haar liefde glanst in grote ogen tussen vrouwelijkheid en deugd in de oude…