Alle inzendingen over dief in de nacht

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren wat ik eerder niet horen wilde voorbij de grens van het geluid vormen mijn gedachten beelden die mij zo weer inzicht geven in het verhaal van mijn leven het schijnbaar onveranderlijke danst zich in nieuw perspectief dat de essentie van gisteren…

in de eeuwige galm van stilte waar woorden verloren raken vind ik ruimte om te luisteren naar het onvergetelijke leven voorbij de grens van het geluid vormen gedachten de beelden van de mensen en de emoties die mij de dagen kleur geven zo bront in mij de herinnering een brug naar de eeuwigheid die wat mij gisteren betekende aan de…

rovers slopen 's nachts het pakhuis binnen dat tot de nok toe gevuld was met herinnerigen meedogenloos maakten ze het interieur met de grond gelijk een beroofde man zoekt in het puin vergeefs zijn verweesde zelf hij slaat met een hand op het onttakelde hoofd: help houd de dief het wankele gelijk aan ziijn…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

en dan zo-even en zo fictief dat god de namen niet eens wist sloop hij in de rode nacht als een dief door de sponningen van het duister…

nu mijn dief meer lief dan het perspectief van vrijheid door alle omgevallen muren…

Geen werk, ga stelen, niets te doen, ga uit verveling de boel vernielen. Geen cent te makken, kan jou het schelen, ga de eurootjes van oude dametjes stelen. Wat nou mentaliteit, die heb je nooit gehad, dus ben je die ook niet kwijt. Want om aan jouw behoefte te voldoen, jat je gewoon andermans poen.…

Van mijn belevingswereld ben jij de dief. Ik kan niets meer omschrijven. Jij probeert mij in te lijven. Maar ik heb je zo lief.…

allerkostbare en blijvends niet te verliezen, om jeugd en tijd terug te winnen en me uit de eindigheid te tillen, menig energie gemorst, wat de natuur geen moeite kost, opnieuw te kiezen, de enige maat te bepalen, niet verder af te dwalen tot de fictieve grens van wat ik achterlaat, een weg gekroond met onderscheid, blijft ik een dief…

vurige vingers glijden van de rand van de wereld gloeiend is de zon er bij lichtend op in onmacht en verdwijnt als een dief…

als ik drijf op de schaduw van heden en het mij voelbaar ontbreekt aan gerief maakt het ademen diepe sneden roept de rust en komt de nacht als een dief niet dat ik door het sterven ben aangeraakt of vast de wakken tel voor morgen, door deze of gene word gelaakt neen, de ziel is gedwongen verborgen toch bouw ik op oude stenen zij vormen…

bepalen dag en nacht het ademhalen van de dood het enige dat stroomt is rood…

de grafieken van opwarming en klimaat- verandering verdwijnen als de eerste vleugjes winter en kou verschijnen dan zijn sneeuw en vorst weer troef ook al is het jongste ijs nog stroef de garderobe wordt snel aangepast met wollen trui en dikke warme das donkere nachten somberen in weinig perspectief zo wordt de mens een dief…

hij leidt je om het groen wordt - bij gelegenheid- een dief en neemt vooral zichzelf in het ootje.…

onterecht... een dief genoemd in de volksmond, doch deze vogel neemt geen blad voor zijn snavel en krijst zelfzeker “pica pica”!…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Een scooterdief uit Utrecht trof het bij stelen erg slecht hij werd verraden door een hond die het wegrennen een leuk spelletje vond de dief werd in de kraag gevat omdat de hond blaffend naast hem zat.…

Bij nieuwe maan, die niet wou schijnen, ontbrak die nacht het stergeflonker. De dief wou ongemerkt verdwijnen met buit en dacht: ' 't Is pikkedonker.' Verlichting uit: zo reed-ie tegen een beuk op, die hij niet zag staan. Het kwam hem uiterst ongelegen; de rijkspolitie hield hem aan.…

Ik ben uw Dood, de dief der dieven die u in deze nacht niet verwachtte vlucht voor mij niet meer in gedachte mijn zeis zal zijden draden klieven Ik kom uw laatste adem roven geen levende ziel is mij ontvlucht voor de morgen kriekt heb ik uw zucht en zal het licht voor altijd doven Bedenkt, gij dwaze sterveling dat tijd meer waarde had dan…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Volmaakt ben je, nou ja bijna dan, want Soms dan twijfel ik aan ons, nee mijn lief Schrik maar niet, kom zitten, geef me je hand, Ik blijf heus wel, al maakt me dat een dief. Het ligt niet aan je ogen, die stralen Als de sterren in de duistere nacht, Want je blik, daar kan ik in verdwalen, Steeds opnieuw als je stiekem naar me lacht.…

Vergeten met een wetende blik is schuld mijn geroofde gedachte en weet ik dat jouw wegende blik mij weer zal veranderen in de dief die alleen zichzelf beroven kan…

Mijn vader, God heeft zijn ziel nog niet, verstart verward in zijn verdriet van het ontglippen van zijn lief die wegsluipt als een dief niet omdat zij weg wil sluipen maar omdat ze niet meer terug kan kruipen naar wie haar zo bemint zo lang al.…

Ik pak maar eens je hand, voordat op een dag een dief met je woorden aan de haal gaat.…

De nacht sluipt als 'n dief dichterbij Wil z'n honger naar donker sinister duister stillen Daglicht verbergt zich schielijk achter 'n rij hoge bomen Onheilspellend ...de vooravond worden weg en straat ruiten van huizen nat? Steekt wind op? gaat ie waaien uit veranderlijke richtingen gaat ie liggen?…