Alle inzendingen over diep

Ze toont ons alleen oppervlakken, maar - ze is miljoenen meters diep…

Plotseling stromen de ontelbare tranen Van mijn intens ondragelijk verdriet Ze proberen zich een weg te banen Het stormt van binnen en niemand die het ziet Probeer altijd gezellig en vrolijk te zijn Want dat is toch wat men van mij verwacht Een stralend gezicht, maar een hart vol pijn Tranen komen pas in het holst van de nacht Is er een…

indrukwekkende stilte heerst een plek waar je een gevoel van leegte ervaart, waar hete tranen je de adem afsnijden een plek waar het in je binnenste woelt, waar je gedachten kunnen vluchten in een beven bang een plek waar een dof gesnik een rustplaats vindt, waar eenzame geheimen geheimen blijven een plek waar niemand is geweest… diep…

Verborgen herinneringen komen langzaam weer naar boven. De pijnlijke ervan vergeet ik dat heb ik mezelf moeten beloven. Als bewegende schimmen zie ik ze langzaam verschijnen en op dezelfde manier zullen ze ook weer verdwijnen. Ik wil mijn ogen ervoor sluiten en verbannen uit m'n hoofd. hopend dat het niet meer pijn doet maar dat…

Diep van binnen weet ik dat het niet kan, Jij hoort bij die andere man. Diep van binnen weet ik wat ik wil,ik wil jou, Omdat ik zo vreselijk veel van je hou.…

De rohypnol sust me in diepe slaap terwijl een zekere merrie veulent in de late nacht; zonder de droom van een belofte geen esculaap, zo de hengst het aanbreken dekt in remanente dracht.…

wie heeft jou lief als je het daglicht klauwt met ongetemde slagen als je knaagt aan blootgelegde schedels in het land van schaduwgras je misleidt de dood hoog in het zuiden verstilt de aarde naderbij grijpt breed de blauwe lucht wijd uitgestrekt in ‘t zweven volg de wind, volg je vleugels in het dalen van de dag vlieg, volg…

Hoge bomen vangen veel wind ze staan daar te dromen tot iemand ze vindt en bij ze zal komen met bijl en touw bewapend hakkend in het taaie vlees de mooie stam gehavend voor houthakkers een feest hoge bomen vallen diep eens trots verheven een plof en iemand riep hij kon niet tegenstreven diep teleurgesteld ligt hij neergeveld wie…

ademen in het eenpersoonsbed van de dood een gelaat zonder gezicht ter beschikking van gemis in de keuze besloten weet ik het antwoord van lichtgewicht en schemerzone hoe smal de lijn is in het eerste en laatste woord van ontvankelijkheid…

verraad mij niet zwevende kleine stemmen blijf zacht in het najaar het water en de dagen voorbij licht als verwachting of een groet in ieder oor zing boven zij die rouwen samengedrukt worden door een doornen heg wanneer de leegte over hen ademt eens stil, vol en vrij wacht boven het gewelf van de wind de halmen die beven en op hun…

Diep in de nacht maakte zij mij wakker onrustig, ongedurig, draaiend van links naar rechts, op zoek naar contact met mij, met zacht gepiep en gesnor verbleef zij - slechts per hoge uitzondering - in mijn bed.…

Hoofd dat zwaar en Loom is, niet meer In beweging te krijgen En zich met de minuut Meer van het lichaam Scheidt - bovenwerk Vol wol, wollen draden, Wollen spinsels die Het gevecht met het Leven aangaan en de Woorden die jij tegen Mij zegt die alleen nog Als klanken binnenkomen Die alle betekenis Hebben verloren…

waar zal ik nog te vinden zijn als uit de zee geen dromen komen woorden zich losweken niet anders meer kunnen dan sterven kromgebogen en altijd in de wind waarheen zal ik de meeuw nog dragen die een duinrug tot metafoor vervaagt onbegaanbaar, hoger dan het gehoor van het opgetilde water dat voorgoed zijn stem verliest mij…

Koud en toch vruchtbaar tussen beide polen wordt mijn glazen bol gevuld met polarisatie door het noorderlicht, kleuren van een werelds mozaïek zonder kunstsneeuw van de retoriek . die binnen drijven zijn het onbedoelde souvenirs van emoties van mijn openbaringen, door de tegengestelde draaiing van de zon dringen verwachtingen in de…

gedwee dansend en buigend in de zaal benee onder maskers en kronkeltongen ontevree O wee o wee de lucht is buiten blauw en binnen zonder rookverstoorder grauw met grijze ogen gelijkend op de rook vogels met veren gloeiend rood als een pook Zweefden gezamenlijk voort verdoofd rondom slepende muziek en donkere rozen achter maskers met diepe…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

Een zien van een handschrift, dat aan een ander doet denken, lang terug, naar een communicatie, die niet meer, dat terug verlangen Gewoon door het zien van een handschrift en dan wat daarna opborrelt andere handschriften, meer verlangens Als diepe putten zijn we met veel opborrelends Zulke oude dingen Of zomaar ineens in een nieuwe jas…

Ik weet niet precies, wat ons te wachten staat... maar ik voel, dat er vele zielen zoekend zijn. Ik weet wel, dat er zielen zullen gaan schreeuwen, roepen uit onwetendheid. Alleen God weet wat ons te wachten staat, ook al probeert Hij tegen kwade krachten in. Alleen God, had ergens, hoe dan ook een goede bedoeling in het geheel. Het is de…

Ik wil geen steen op mijn graf dat voelt te koud aan Ik wil mos, mooi groen mos dat neigt naar warmte Ik wil ook niet te diep ik wil zo hoog mogelijk liggen in mijn geliefde 'lepeltjesstandje' Zodat jij mijn lieve lief zacht op het mos kan gaan liggen in ons geliefde 'lepeltjesstandje' Onze lijven, ons zijn blijven voelen…

Verbroedering Het is voor iedereen duidelijk de macht wil zegevieren heel de wereld haat, is kwaad op hem die raketten en bommen laat gieren hij wil kost wat kost weer een nieuwe staat bestieren maar geen redelijkheid verstaat al dat geweld kost mensenlevens en veel geld zie een moeder met baby dat onbedaarlijk schreit er wordt goed…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

en toch dichtbij dat het jaar verjagen moet dat ik liefst vergeten wil de uitgelatenheid vervaagt in de nevelmist van alcohol als ik langzaam mij verdrink in de euforie van het delier dat mij daarna dartelen laat als de lammetjes in de wei met brallende misselijkheid wakkert mij het nieuwe jaar het tij van onverschilligheid in het diep…

Waarom zou je niet spreken over je verdriet leg die jas van zwijgen af het verzwaard je schouders je leeft zo geremd bewandel openbare wegen denk niet dat verdriet alleen bestaat wanneer het wordt verzwegen als daar pijn en zorgen zijn het er al vele jaren is deel gerust in alle eenvoud jouw veelvoud van hetgeen jou al jaren droevig…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

Dansend over de koppen, brandend in de hel. Mijn ziel lichterlaaie, toch vond ik je wel. Daar lag je dan te wachten, onder een graniet verdriet. Zonder enige emotie, veel hoop had je niet. Gestorven nog voor je geboorte, bang als je was. Te leven, gewoon te leven, op te staan uit je graf. Met brandende zolen, verdovende pijn. Gejaagd…

Tussen hen en mij ben ik al duizend keer gaan staan, de zin "ik houd van je", week echter niet van me vandaan.…

ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen En ik niet wist van al die vrouwen En toch….Na al die tijd Blijf ik om je geven Want ergens diep…

Zij die me in de ogen keek vuurde het vuur op me af waarom was ik degene die geraakt werd En kwam zij als een amazonde op me af nam me mee en voerde me weg weg van het realistische ver naar mijn diepste verlangens…

De dank uit mijn hart kwam van diepere gronden, waarover fluitende, nee, zingende vleugels de aardsheid, met deze goddelijke teugels, verdiepte naar eeuwlijk verstrijkende stonden. Geschonden zijn onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid…