Alle inzendingen over diep

Zo’n diep gevoel Misschien te diep, Om erover te praten Kon ik dit gevoel Maar achter me laten Kon ik het maar Gewoon opschrijven Maar het lukt niet Schrijven over dingen Die je niet echt voelt Is zo eenvoudig Maar de dingen die je Echt diep van binnen voelt Daarvan kun je moeilijk zeggen Wat je nu werkelijk bedoelt Ik weet wel wat…

verlangen Hier diep in mij Zijn tranen want ik weet niet of ik verlangen mag En steek mijn hand uit en streel je wang Keer op keer jou opnieuw bekijken Ik doe mijn ogen dicht En voel Door afstand heen jouw aanwezigheid En hoor De warme zachtheid van jouw lippen Hier diep in mij Is hoop en vertrouwen voor ons allebei In rust en ruimte…

een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze anderen lieten sturen door wilde avonturen tot ze strandden in een diep…

Vanaf hoge brug zie ik het diepe water kniehoog kajaks dragen…

Een diep dal, zo diep dat het er donker is. Een dal waar nooit licht zou schijnen. Hoe heeft het zo ver kunnen komen Dat de wolken niet meer voor jou verdwijnen? Ben jij dan zo in de steek gelaten, Voel jij je op deze wereld dan zo alleen. Ben je dan zo gekwetst, zo vertrapt, voel je dan helemaal geen liefde om je heen?…

De diepe kloof, de oude kritische scheur heeft een beslissing genomen, doorgebracht deze ongelijke broedertwist in een diepe bergspleet van gewoel. Stelde nooit vragen, de kloof die zo diep groeiend aanvoelde, dwingend en steenkoud....…

Diep triest, een lief kind vermoord Een meisje in de bloei van haar leven Nog zo onschuldig en zo onbedreven Wie kan dit bevatten, het is ongehoord. Hoe kan een mens hier toch toekomen Om zo’n gruwelijke moord te begaan Onbegrijpelijk, dat zoiets wordt gedaan Dat een leven zo kan worden ontnomen.…

het gesprek dat ze met zichzelf voerde vond hij terug in zijn hand hij schreef naar huis zij sprak vanuit een schaduw met ogen van weggaan een laatste reis door een donker huis, denkbeeldig heengegaan in de veelheid van rouw ze ontkleedde woorden en het wachten uit openstaande deuren het geluid en de stervenspijn; erom huilen…

dagen trekken aan mij voorbij moeizaam tikken alle raden ze trekken diepe groeven het huidige moment Jouw lach in mijn gezichtsveld toont nu slechts dofheid geen zicht op het wagenpark zo alleen onderweg Ik zwijg de dagen voorbij wat spreekt is mijn gezicht lichaamstaal duikt in een ongewisse duisternis…

De bodem De onderkant Het scherpe Het snijden van de rand De diepe laag Zo zwart Zo ver Zo donker Zo vaag Zakken Dempen Bedelven Maak me klein Klein Zodat ik even niet hoef te zijn…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

tenminste als men de voortekens leest ontdaan door de lege ruimten van de tijd nog onwetend waar de reis eindigt of begint, de toekomst ligt diep verborgen in zijn binnenste rolt de mens zijn eigen schaduw uit.…

zit en observeer kijk in stilte door het zien een nieuwe wereld…

kijk, wees stil en zie in stilte kijk je dieper kijk verder dan zien…

thee, moment van rust kijk diep in je glas, en zie de wolk, en glimlach…

stop, sta stil en kijk kijk om je heen met aandacht en zie elk wonder…

kijk, zonder oordeel anders zie je wat je denkt kijk, zie het verschil…

kijk diep, met aandacht kijk diep voorbij het zien, zie ontdek de schoonheid…

Jij bent het jonge Blad aan de lenteboom Fris, groen en fruitig tot diep in de nerf Jij bent beslist leven Voor mij Vandaag ook mocht Ik weer naar het Rivierenland De -tigste keer pas Zo lang en zo meer bloed kruipt Dan post ik niet, maar taxie van hier Naar 't ziekenhuis Laat bloed prikken en bezoek de arts Voor het resultaat van…

Diep in onze stilte zit liefde. Liefde die wil spreken maar niet kan uitkomen. In onze liefde zit stilte. Stilte die verlegen is. Stilte dat vrede is. Stilte en liefde met maar een gedachte over jou, over mij, over ons. Stilte en liefde dat zijn wij.…

Ik heb aan de afgrond gestaan, Omlaag kijkend naar een oneindige diepte. Ik keek over mijn schouders, Maar ik zag enkel gestaltes in de verte. Ze liepen zonder omkijken van mij weg.…

's avonds in het vervloekte huis sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…

De Engelsman, zo is onlangs gecheckt Hij opent slechts met tegenzin zijn rits En legt zich nog maar zelden op een brits Hij klaagt dat hij het echt niet langer trekt De armen worden dan teveel belast Iets wat een uitgetelde niet zo past…

Een stem diep in mij Zag jullie en zei 'Au,' diep van binnen En even was ik buiten zinnen Een stem diep in mij Zag mij aan en zei Niet gaan huilen meid Want dan ben je jezelf echt kwijt Een stem diep in mij Zag jullie weer, hij Hield zijn mond, was stil Maar ergens hoorde ik die gil Een stem diep in mij Zweeg en troostte mij…

De wateren van mijn diepe gronden Zijn bij lange na niet zo stil Het woeste wordt alleen niet snel gevonden Heb geduld als je het zo graag zien wil Wie mijn wateren wil bevaren Moet dieper in mijn ogen kijken Niet naar het groengrijs blijven staren Maar proberen mijn ziel te bereiken Dat kost tijd, ik moet je vertrouwen Meen je het niet…

wees niet langer ongerust maar wezenlijk uitgerust gevoelens onzichtbaar geblust zachtjes in slaap gesust…

Diep in de put waar haar gebeente ligt, verschijnt hij elke avond als haar slaaf en maakt haar uit elkaar gevallen lichaam gaaf en brengt weer trekken aan op haar gezicht.…

Ik zoek een nieuwe weg De juiste wel te verstaan Voel me zo intens verdrietig Maar moet wel verder gaan Verdwaalde telkens weer Door verwachtingen misleid Verloren in jouw liefde Raakte mezelf volledig kwijt Het leven lijkt soms zo oneerlijk Vertrouwen stuk gemaakt Geloofde zo onvoorwaardelijk in jou Jij hebt me te diep geraakt………

van verdriet maar ook een schaterlach geeft tranen en ik leg ze naast elkaar ik zie nog een klein stukje van de bodem, daar kan mooi een beetje hoop neergelegd worden voor nog te leven tijd het prachtige paarse dekseltje sluit dromen af, ik pak zacht het doosje op en kijk stil naar het geheel in beide handen ligt nu vertrouwen de diep…