Alle inzendingen over diep OR donker OR daad

verlaat de dag als deze is er ooit bewezen dat ie opkomt opnieuw opnieuw opnieuw voor ieder wezen opnieuw leren leven in ruimte en leegte luiden de klokken hun lied en op de straat en in deze steeg een lied dat het leven draagt op de schouders van geesten een traan klinkt er is nooit echt iets anders als de klokken in het diep…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

God biedt ons leven aan. Niet als het kleine stompje kaars, dat even opvlamt in het morgenuur. Maar een eeuwig brandend, laaiend vuur. Waarom is dit zo moeilijk te geloven? Is hij het niet, die ons het leven heeft gegeven? De eerste oorzaak van ons bestaan. Beschouw het feit dat wij hier zijn. Ook al is het maar voor even. Het echte leven…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het gat in de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

die grenzenloos zal zijn verlost van donkere, angstige nachten naar Liefde vrij van elke dood en pijn…

mijn vader zei me eens: “het donkere verbergt wat het licht niet verdragen kan” de volgende nacht kwam hij stomdronken thuis zijn maag lag overhoop en zijn darmen in de knoop het toilet was getuige van zijn onbezonnen daad toen zei ik: “nu weet ik wat je gisteren bedoelde met het donkere en het licht” hij veegde zijn mond af trok…

KAARSLICHT Waar jij nu bent tussen droom en daad het is donker buiten Ik werp een lijntje uit een spinnendraadje op de wind het is nat en koud Er brandt een kaarsje een warm licht verspreidt ik voel hoe het jou bereikt…

In mijn diepste binnen zeg maar binnenin komen soms woorden voor die ik niet verzin maar ook niet uit! In mijn diepste wezen, zeg maar wezenlijk, komen gedachten bovendrijven die maar beter verborgen kunnen blijven! In mijn diepste ziel, zeg maar zieleheil bewaar ik al die peins momenten, zonder ooit een moment te denken: Om ook te uiten…

De diepe kleuren in het licht van het donker – De herfstavondzon.…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

Zij zitten zich nu hand in hand te schamen En walken binnenkort wellicht alleen Want hoe lang blijft een club nog op de been Waarvan zelfs bij de trainer tranen kwamen Maar Feyenoord betaalt nog steeds miljoenen Aan zulke onbeschrijfelijke oenen…

Van de daad Was het jammer Genoeg niet Meer gekomen, Hoewel de locatie Zorgvuldig was Uitgekozen - Ligt het kapotje Hier onuitgepakt Op de carpool Te dromen van Wat allemaal Had kunnen zijn - Helaas heeft het Zo te zien niet Zo mogen zijn…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

Een jaar. Een jaar vol spanning, een jaar met verdriet. Een jaar veel gelachen, maar wie ervaart dat niet. Een jaar veel drukte een jaar met pijn. Een jaar vol veranderingen, maar ook wel weer fijn. Een jaar vol met beleving, een jaar met zorgen. Een jaar met een afscheid, maar ook een jaar met een morgen….…

Lief kind Je moeder hoort er altijd te zijn, want je bent nu nog zo klein. Ze zou je moeten knuffelen en kussen. Ze zou je ruzies moet sussen. Met jou naar feestjes moeten gaan, en met schoolreisjes op je te wachten moeten staan. Als je ziek bent, over je waken. Samen met jou een cadeautje voor je juf moeten maken. Ze is veel te vroeg…

Je bent er nog. Ik praat met je. Ik schenk je thee in. Geef je een koekje. Vertel van alles over iedereen. Nee,ik ben je zuster niet. Je laat me lachen en weer huilen. Ik zet de bloemen op de tafel. Zoek je tas na voor kam. Je vertelt me over deze morgen Nee,ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten En vraagt of je fiets…

Een nieuwe periode in een het leven van ons kind. Ik moet er nog aan wennen, al weet ik dat zij het prachtig vind. De kleutertijd heeft ze gehad, er zitten nu serieuzere zaken in het vat. Ze leert er rekenen en krijgt nu taal, voor je het weet leest ze `s avonds zelf een verhaal. Die kleine meid, ze word zo groot. Ze past niet eens meer lekker…

Eén seconde het is maar even. maar je kan er zoveel in beleven. Er is gekeuvel of het is stil. Je denkt aan iemand zonder dat het wil Je hoort ze achter je praten maar bij die ene seconde wil je het niet laten. Nog één seconde er bij en dan is het moment weer voorbij.…

Lopen in het bos met de handen op de rug. Ik praat tegen de hond maar hij zegt niets terug. Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Het menselijk gelaat - hoe droef mistekend, des morgens in de tram grauw van de nacht, des avonds in de tram grauw afgejacht van al waar men zich deerlijk in verrekent. Retour kantoor, kliniek en magazijn tobt elk om wat men zich ziet tegenvallen. Zie in de mondhoek, onder de oogwallen onverwisselbaar de paraaf der pijn. Hoe als nu plotseling…

Zij glimlachte, maar sprak niet van het land Waarin zij diep verloren was geweest, Want zij bevond zich weder hopende.…

schaduwen zijn in de nacht nog witter dan het zwart waarin ze met wat licht geboren zijn ze glinsteren in handenvol beweging maken duister transparant en zetten zo het donker aan de lichte kant zonder zon beogen blikken minder daad ze zien waarom ineens het licht uitgaat…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d'einders dezer blauwte blauw het niet…

Na het lezen van de laatste redevoering ben ik langzaam verder getrokken met kracht die ik verzamelde de toekomst dood het vertrouwen geschonden jij was bang dat ik zou vertellen over sadistische daden: je kracht was immers je imago ik ontwaak en heb de nachtmerrie ontdekt van diep verborgen beschadigd leven…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…