1850 resultaten.
somber.
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 588 ik was onheelbaar mijn geheugen liet me
toen ook al in de steek, zoals dat gaat met
verwarde mensen,
je denkt je drinkt je vlucht wat en staat
altijd langs de kant van het levenspad,
kijk, zie je? daar gaat het leven aan je
voorbij in sneltreinvaart een automobiel,
en alles wat je zegt verstomt in de regen
daar sta je met je paraplu…
Somberen.
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 335 Als jij zo
oeverloos somber denkt
enkel het zwart ziet
en ik zie geen liefde
in je ogen
zakt mij de moed
in de schoenen
ik moet ze trouwens
nog poetsen
zwart…
Somber
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 282 Hier zit ik dan
midden in de nacht
te denken, na te denken
over al hetgeen er mogelijk op me wacht
Midden in de nacht
somber te zijn
gedachten springen door mijn hoofd
het doet continue pijn
Het denken gaat maar door
waarom moet het zo nou
ik sta er mee op en ga er mee naar bed
ik weet niet hoelang of ik dat vol hou
Hetgeen op me…
Somber
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 334 Niet mijn humeur,
nee zeer zeker niet,
maar als je de buitenwereld
momenteel ziet,
is somberheid troef!
De zon, vergeet te schijnen,
de regen valt gestaag,
toch lijkt het me het wijste,
veel te lachen maar vandaag,
want;
Morgen is alles anders!…
somber
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 103 ogen liggen diep gelegen, kraters
vol met rag, de nacht huisvest enkel
donderslag met af en toe een stem
die schreeuwt naar het volk dat niet meer is
het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd
naar adem, beelden uiten zich in stalen
constructies, het is koud in de graden
waarin het bed is neergezet
ergens begint het licht te gniffelen…
Dierbaar
gedicht
3.0 met 139 stemmen 36.082 Niet de aap maar het paard
lijkt het meest op de mens,
als je 't in de ogen kijkt.
Of sla de boeken erop na,
veldslagen, ontdekkingsreizen,
de melkboer in de straat.
Held van 't wilde Westen,
ruilobject voor koninkrijken,
verlosser van de filosoof.
Hier en daar staat op een plein
in brons een krijgsheer op zijn paard,
- dat zou andersom…
Dierbaar
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.514 Misschien dat je het woord betrad
in taal van mist, pijn van regen
dat ik je bij me hield in schemering
mensen wegduwde uit de intrige
maar je bent mij dierbaar
als mijn eigen ik, zonder twijfel
je blijft steeds bij mij in dromen
die dichterbij durven te komen
je blijft jezelf, ook zonder masker
maalt niet om status, of veinzen
je blijft…
Dierbaar.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 203 zacht gekozen tedere woorden
die de sluimering verstoren
in ons verslapen liefdesspel
liefdevol vertrouwd gelaat
schenk mij je passie terug
duizenden rode rozen
wachten tot jij mij binnenlaat
toverfee ik roep om jou
een stem half in rouw
smacht naar hartstocht
van mijn dierbare vrouw…
Zo dierbaar.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 287 Maar niet datgene wat je zo
Dierbaar is, het verlangen naar
Het ware, de waarheid zo puur.
Wat je leidt iedere dag, ieder uur.
Bij tijd en wijle kijk ik naar de
Sterren, omringd door duisternis, die
Mij al is het maar voor even
Een beetje inzicht geven in het
Onkenbare..…
Dierbaar.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 353 Dierbaar, te goeder trouw.
Onmetelijke liefde voor jou.
Kostbaar in het heetst van
de strijd...
Niets tussen ons in behalve
de tijd.…
Voor een dierbare
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 594 Tot kroning van de nachtegaal
riep merel op te fluiten
uit stille zuchten een nieuw lied
vol gouden sterren in 't verschiet
Hun veren werden opgepoetst
met kleuren platgestreken.
De koning van de nachtegaal
zong voort zijn lied in vogeltaal
en riep de hemelkoren op
de wolken dicht te sluiten.
Kom kind, vlieg veilig met ons…
Dierbaar
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 139 Verbrand autootje
altijd zo je best gedaan
wat werd je toch heet…
Al wat me dierbaar was.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 175 Ze was meedogenloos rood en trots als een tsaar,
dus niets was me dierbaarder dan wachten op haar.
Wachten op pleinen in regen en wind,
Op het pad van de wilgen verscheen ze gezwind.
En nu ligt ze naast me, mijn prooidier van de nacht,
met lendenen soepel en ogen zo zacht
Mocht dit lieflijk wezen ooit nog verdwijnen,
wat zullen mijn dagen…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Wat uit de hersens verdwijnen moet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 125 Zielenpijn die alles overheerst
En een uitweg zoekt uit hersens
Die te zwaar beladen zijn,
Geen APK die hier nog iets aan kan doen,
Maar de pen brengt redding!
Het verwoorden van al dat donkers
Dat depressie heet, het benoemen
Van al dat bijdraagt aan de pijn,
Brengt verlichting,
Het verwoordt de opluchting
Van het opgeschreven zijn…
Herfst
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 361 Verdrietig
is nietig
is somber
is zwart
het rottend blad
bevestigt dat
vergankelijkheid
verstilt de tijd
klaagt de viool
verdriet lijkt
vandaag
mijn parool…
Louter treurigheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 148 Voel ik mij somber, treurig en alleen,
het liefst drink ik dan zonder rantsoen,
maar ‘k geef me niet over aan geween,
ga mijn weemoed in een versje doen.
‘k Geef mijn somberheid een haven,
is het volbracht, dan ben ik opgelucht,
de treurigheid is weer begraven,
en soms tevreden over mijn pennenvrucht.…
Mopperkont
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 336 Oké, het is een sombere dag,
die ik zomaar beleven mag,
de regen, deert me niet, de wolken zijn prachtig,
zie je dat niet?
Niks geen sombere dag,
doe zolang je kunt en LACH!…
interglaciaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 maandagochtend bij luwte van
dit traag ontdooide lichaam
ik kijk in mijn zeespiegel
en zie een naderend eiland
het tijdstip is onbeduidend
want niets blijft bijvoeglijk voornaam
de vroegte oogt nogal waterig
aan het einde van de sneeuwrand
met mijn hals over kop
trekken tranen over beslagen glas
blauwe maandagen, grauwer dan grijs…
Alleen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Tranen druppelen op de bank
Geen zorgen
Je ziet ze niet
Warm en nat rollen ze
Over mijn wang
Ik ben alleen
Mijn hoekje van mij
Zo alleen
Alleen met duizend tranen
Elke druppel
Een zee van spijt
Een zee van teleurstelling
Een zee van angst
Help me
Help…
Tegenslag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 Het geluid van de wind
raast door
in sombere tijden.
Als mens ben je op de
aarde gekomen,
om te overwinnen.
Het is een strijd, toch
probeer ik
er iets positiefs uit te halen,
ook al valt dat zeker niet
mee.
Moed verzamel ik,
samen met al mijn
dierbaren,
die ik zo lief heb.…
Giebel geitje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 211 Mijn dochter is een meisje
zo’n giebel meisje
zo’n giebel giechel meisje
zo’n giechel giebel geitje
Laatst waren ze met zijn twee
Dat giebelt dan nog extra,
dat giechelt in ‘t kwadraat
dat griebelt greit en griechelt maar wat raak
Maar drie geitende grietjes bij elkaar
dat giechelt in het oosten, dat giebelt overal
en moeder weet bij…
Ineens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 188 Natuurgeluiden
weerklinken als echo in verte
Maanlicht golft tot ziens.
Waarom hoor ik jouw voetsporen niet meer daar ze
heel onverwacht en veel te vroeg van jou werden ontnomen
Ik weet heel goed dat zij op elk moment van het leven klaarstonden
om hun reis voort te zetten en ook nog eens voortdurend onderweg zijn met jou.
Wanneer ene deur…
Koud
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 111 De zon schijnt vrolijk door de ruiten,
verwarmt mijn koude handen.
Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf.
Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf,
uit een hart vol droefenis,
door iemand die er niet meer is.
Een die ik nu zo node mis.
Iemand die mijn hart verwarmde,
mijn hart dat nu zo eenzaam is.
Zijn aanwezigheid was allesomvattend…
DODEN ZWIJGEN NIET!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.118 Ik leg wel mooie bloemen op je graf
en kom ook regelmatig bij je zitten
Ik kom niet om je te begraven:
"Wat een vrienden heb jij zeg, nu je dood bent
wat een verdriet, geween, nu je dood bent
wat een gedoe, geduw, getrek, nu je dood bent"
Daar hielden wij niet van
wij hielden van elkaar
maatjes van elkaar
naasten van elkaar
Ik kom…
Vader
netgedicht
3.0 met 58 stemmen 14.864 Niet aanwezig en toch
voelbare kracht
fysiek verdwenen
Interieur herinnert
plotselinge verdriet
door tijd verzacht
Maar besef, de tijd
heelt niet het gemis
van zijn raad en daad…
Dierbare stilte
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 337 overblijft
als
mijn gedachten
je
weer zullen vinden
en laten kleuren
wat ik koester
zonder een aarzelend gebaar
of een
warme schaduw
die alles laat vervloeien
in een liefdevolle ontmoeting
met jouw
gevonden woorden
en wachtende gedachten
aan langzame
stiltes die fluisteren
over
een
afscheid van
onze dierbare…
Dierbaar gezicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 53 Dan zie ik voor mij jouw dierbaar gezicht,
weet ik hier moet nodig een gedicht.
Maar dan blijven de woorden maar stromen
en kan ik niet tot de juiste zinnen komen.
Schuldig is jouw mooie liefdevolle gelaat,
dat stelt deze dichter niet tot dichten in staat.
Veel vrouwen zijn door dichters bezongen,
hebben daarmee veel respect afgedwongen.…