Alle inzendingen over dood OR hart OR rust

zo'n lief poesje die niemand kwaad deed ik zal niet rusten voor ik het weet wie jou bij mij heeft weggenomen Mijn Minoesje, mijn zonnegodin rust zacht en vergeet ons nooit wij zullen jou altijd in ons hart dragen en we weten dat jij ons zonnetje in huis bent…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

jouw positieve stralingen bereiken gezwind mijn verlangend hart wees gerust, liefste geen haast komt hier aan te pas ik geniet nu volop van bloemachtige sferen met hun rustgevende kracht mijn dromen tolereren ik denk aan jou vannacht zo vredig,zo zalig slaap zacht…!…

pijn aan borst met daarin hart trekt op gelaat: grimas, vage vragen, streepje dood. hand tast, beroert pijn en borst, tikt hart op vingers: blaas aanval af, kies hazenpad. ziel valt voor hart op knieën: verklaar lichaam blitzkrieg niet, lichaam noch oud noch zwak.…

zo mijn dorp zien sterven de wegen versjteerd de paadjes te hard te veel, te vaak, te hoge muren, de geest uit de fles vervreemding een winnaar in dit fatale spel de rust is dood mijn hart is dood waar…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

liefde woont in je hart geloof mij maar, er komt een windje dat al ’t lijden wegvoert in één flard Rust maar zacht, lief klein kindje want nu pas laten pijnen jou met rust Geloof mij maar, mijn tranen vind je op jou…die ik vaarwel heb gekust…

Via de dood gaan we naar de eeuwige rust waar geen dood meer is.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Want zij, wier lijkbaar dragers vindt Die al haar dagen In 't harte dragen, Eenvoudig was zij als een kind. En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit dorre krans zal met een lach Haar beeltnis neerzien; Voor ONS dat weerzien - Voor HAAR nu Rust of Nieuwe Dag!…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen: hij komt zonder smart.…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

, die rustte in mij…

onhoorbaar voor de dood…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Dood, net als in mijn droom Je bent dood en dat is wat ik voel De geest die was er ook Nu, hier bij mij De geest praat ook, tegen mij Hij is er en hij is er niet Dat is wat de dood tegen mij zei Ook zei de dood; De geest gaat weg Slapen, in rust, zonder jou erbij Toen plots vaagde hij weg Inderdaad, zonder mij…

Laat mij de nacht tot vriend en rust in rouw, dat ik hoor op mijn hart het geklop van mijn vrouw. Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

Ik stierf en er was niet ver van mij het hart, waaraan ik in volle geest, de laatste kus had willen geven, geboorte van de dood, verlangend naar die laatste stoot, die mij de vrijheid bood.…

Laat het stil worden vanavond nu de lome lucht drukt op mijn hart zoals de dreigende avond toen de dood al naast je zat om je te halen Laat het net zo stil blijven als toen na het steunend ademhalen en de laatste zucht plotselinge rust als van dat ene moment wanneer de weeën stoppen en de bevrijdende geboorte inzet De dood openbaart…

Waar ik mij wendde in dezer wereld wonder Is diepe en schone rust. Mijn hart alleen, Mijn hart roept wenend door de stilte heen Om een nog dieper en nog schoner wonder. O hart dat van uw schoonste droom bevangen Toch niet kunt rusten en niet rusten wilt, Maar roept en weent en tot de dood u stilt Moet almaar leven en almaar verlangen!…

Mijn hart wou nergens tieren En nergens vond het vree Dan tussen uw rivieren Nabij uw grote zee, Mijns harten eigen groene land Dat voor mij dood en leven bant.…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…