Alle inzendingen over dood OR overblijven OR vloedlijn

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Woorden heb ik verloren. Woorden heb ik gegeven. Woorden die me lieten zoeken naar jouw verhaal en de puzzels die je me gaf toen ik mijn verstand verloor en dacht dat je mij jouw liefdesalfabet gaf om momenten te weven met onze liefde die alleen een spinneweb van hoopvolle woorden is gebleven…

De stilte is veranderd. De tafel niet meer de spiegel die ik zoek. Gedachten vragen mij iets. Vragen wil ik jou waarom je bent gebleven en slaapt met de blik die al mijn leugens meteen weer wakker maakt. Maar ik zwijg en denk even liever aan niets.…

(tanka) In groen struikgewas schuilt een eenzaam wit kroontje, dor en verfrommeld. Die oude bosanemoon heeft haar geslacht overleefd.…

Waar zijn naam en zijn ogenblik zouden overblijven en ze onze stilte nog steeds kleuren.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

zij kon leven in de dode zee vormde zich uit zoutkristallen bewoog met zeeniveau dreef op het watervlak tot ze verdampte met regen en wind mee op voeten geland langs de vloedlijn blijft zij gaan zoekend naar een hand…

Wat zal er van ons bekomen in de tijd van wijn en dromen uit het oog en door de dood verloren wat zal er van ons overblijven als onze overblijfselen zijn vergaan misschien een liefdesaffaire uit wat vroege jaren een laatste hoofdstuk uit een oud verhaal een vol gekladderd tekenschrift voor wat taal niet kon halen een sandalenrebel zonder…

stad begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode…

De tijd teruggeven in momenten die niets verdringen. Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe…

Wil jij de enige zijn die beslist wat overblijft van met wie je gesproken hebt, zoals je je eigen handschrift van gisteren niet wilt zien? --------------------------- uit: 'Nog een grap', 2013.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

uit ervaring leert dat gevoel en wijsheid zich niet onder een paraplu laten scharen, alleen uit een tolerantie, zijn visie moet vergaren in een nog te componeren refrein,waar hoofd en hart één kussen van de rede zullen delen, boodschappen verpakt in transparante flessen, voor de juiste jutters te vinden op een denkbeeldige vloedlijn…

Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie de veerman nader komen.…

Ik voel jouw kleuren in de ondergaande zon. Jouw geuren ruik ik in de avondzee. Verslagen is de wind, die luistert naar jouw stem. Zelfs ook de golfslag heeft z'n rem. De rust, die alles in zich heeft, de kalmte van de zee geeft mij een opgelucht gevoel van het lopen langs de zee.…

Bij het ritme van de branding Welke dwingend mij ontsluit Vloeit het warme nat samen Beeld ik mij overmand door de zeenimf Dan voel ik haar slanke vingers in mij En als mijn schacht soepel deze omklemd Perst het zilte nat ritmisch ons samen En glijden wij weg over de toppen der baren © schrijver Ivan Grud…

het zand als warm gemoed als geduld hem wacht, het land gebruikt, wordt versleten, zet zich te kijk als weerloos slachtoffer in resten van het leven op de vloedlijn van het verstand, waar het in windstilten goed toeven is.…

gebroken aan de vloedlijn van verlangen door het eindeloze ritme van toenadering en afstand neem mij mee gebroken aan de vloedlijn van gevoelens die verdwijnen in het eindeloze ritme van het dagelijkse bestaan wanneer de zee weer komt zal ik mij overgeven en niet meer verlangen neem mij mee…

[Haiku] schelpen wiebelen – de geheimen van de zee golven af en aan…

[Haiku] schelpen bewegen – de geheimen van de zee golven af en aan…

De vloedlijn is geen scheiding meer, maar is verbinding tussen land en zee, mijn woorden zien de zeilen aan de horizon en ontsteken een baken.…

Pal op de lijn van vloed en vochtig zand beweeg jij voort, belemmerd door de wind, niet wetend wat te kiezen, welke kant jij op moet gaan opdat jij kalmte vindt. Jouw denken lijkt een zee op zich, die bindt niet zomaar in, die slaat jou heen en weer van lichte hoop naar golven van oud zeer die tegengaan. Zolang dat nat jou vat, zie jij geen…

als een schelpdier vermomd je lippen broos je adem breekbaar dansend langs de vloedlijn van mijn begeren je haren spoel ik door mijn vingers en vind jou  je weke schelp toch steeds weer een verrassing jij, verzoend met zand en zee je proeft het zout op mijn lippen  en weet niet waarom ik jou in tranen breek mijn mooiste schelp…