Jutters
Gedachtenstromen lopen niet
parallel met de getijden,
lijken stil te staan, kosten
kracht om tegen moraal en
mening in te zwemmen, als
drenkeling - op nog te ontdekken
kusten - te vondeling gelegd.
Drijfhout van onmacht
ebt mee naar open zee,
waar de verstekeling uit
ervaring leert dat gevoel
en wijsheid zich niet onder
een paraplu laten scharen,
alleen uit een tolerantie,
zijn visie moet vergaren
in een nog te componeren
refrein,waar hoofd en hart
één kussen van de rede zullen
delen, boodschappen verpakt in
transparante flessen, voor de
juiste jutters te vinden op
een denkbeeldige vloedlijn.
Zie ook: http://www.Pamapoems.nl
Schrijver: pama, 3 december 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie