Alle inzendingen over dood OR verlossing OR verdriet

zachtjes kabbelt het rustende water dansende golfjes roepen zijn naam roodomrande gestorven ogen smeken verbitterd om verlossing het jonge verleden toont slechts verdriet aan het sterfbed van zijn geliefde ...voetstappen slepen op gerimpeld zand lopen verloren in het water "lieveling, doet sterven pijn?" eugeen…

in harteloos verlangen als schaduwgordijn duistert haar ziel gesloten ogen schuwt zij nachten bij avondval waar ijzig bloed haar passie bekoeld zoekt zij verlossing minnestrelend in liefdesarmen een laatste keer kleuren haar kussen immer rood haar beet vol liefde behelst zijn dood…

tranen niet slechts verdriet maar schetst openblikkelijk de zuiverste aquarel…

Een storm van gevoelens en schreeuwende gedachtes maar enkel de klanken van de doodse stilte die volgt Zwijgzaam stopt de zon plots met schijnen en vinden eenzame tranen hun weg naar de kille grond Beetgenomen door het donker verstrikt geraakt in mijzelf en de hoop verloren met de tijd Omarm ik mijn verlossende einde…

en de verlossing…

langs uitgesleten paden lopen eeuwenoude zielen in vermoeide rijen verdwijnen in het duister van het donkerste zwart in het holst van de nacht diep onder de grond liggen de verborgen geheimen van leven en dood de echo van de geest schreeuwt om verlossing uit de kerker van wanhoop smekende handen reiken naar het onbereikbare genezende…

En aangeraakt mogen worden bij de wakende geboorte van elke eerste droom van leven en bij de slapende stilte van de dood die in de schaduw van het wetende maanlicht een laatste reis is geworden naar de troostende eeuwigheid die dankbaar en verlossend blijft wachten.…

Geboren worden is een veroordeling tot leven, sterven is de verlossing.…

“Denkend aan de dood kon ik niet slapen”… ik wil niet meer leven, ik wil het eigenlijk niet. ik heb geen streven meer Verdriet, verdriet, verdriet… Toen ik geboren ben Had ik een hoop van hoop, ik wist dat alles goed zou komen ik had zo mooie zoete dromen… Waar is dat alles nu?…

In eenzaamheid is het verdriet voelbaar tussen het netwerken van mensen lijkt de ziel een frivole schim achter het vitragegordijn schemert een egocentrische wereld vol schijnbeweging en bedrog en wanneer werkelijkheid klaart is wat er overblijft: Bezinning, niet los te krijgen van de ziel die in eenzaamheid verlossing zoekt ver…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Een plons in de nacht, ik zie alleen maar een hoed -- op de brugleuning.…

Mijn oude ogen zien wazig, ze verlossen – me van oordelen!…

De ene hand in de andere samen geslagen zo alleen was de ander niet te veranderen klagen hielp geen steen noch been wereldnieuws de dag verstrijkt in de leegte van het samen waarbij dood verlossend lijkt turen geraniums voor de ramen grijze staar verloor de steken op het werkje tot avondrood onder verwijt is liefde geweken te vroeg gestorven…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

We hebben allemaal een laatste uur Voor de een is het een verlossing Voor de ander zuur...…

is al langs geweest en heeft haar ziel meegenomen Ze stapt voort als naar verlossing en waarschijnlijk is dat zo er zijn ergere dingen dan de dood Kort erop wordt het kamp bevrijd in mij blijft hij bestaan ik raak die scene nooit meer kwijt…

wanneer ik haar diep ejaculeer met mijn laatste zaad en schreeuw dat deze dood ook de hare is ….…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Het is maar zelden dat de dood met mij speelt daar het leven van mij geniet. Intens geluk en verdriet sieren mijn aanwezigheid en met de dood kan ik nu niet leven.…

in het zand doet schrijven De zee komt langzaam dichterbij en neemt zo mijn schrijven mee Er komt een verlossend gevoel in mij de golven nemen mijn verdriet overzee…