Alle inzendingen over dood spoor

De daken schreeuwen van wel De straten laten een dood spoor zien En ik verdwaal in mijn sliert van wanhoop Door het vlies van mijn verdriet zie ik een schaduw staan Een onbeduidend lichaam dat me doet denken aan jou Een geur van verlangen omringt mijn lichaam Je roept me bij je te komen Je stem in nevelen dwingt me En weer loop ik de weg van…

in café De Posthoorn te Beetsterzwaag lagen twee bestuurders uit Den Haag met een geweldig stuk in hun kraag verdronken in luidruchtig weegeklaag mijn hemel, wat is er toch aan de hand als je door een beetje sneeuw in het land elke keer op een dood spoor belandt en dan in de middle-of-nowhere strandt kom op nou jongens, loop niet zo te klagen…

Het spoor loopt dood Mijn leven staat stil Ik kan geen stap meer verzetten Het maakt me ijskoud Het spoor loopt dood Hier is de laatste halte Alles houdt op Ik kan niet verder meer Het spoor loopt dood Alles stopt hier Dit is toch wat ik wilde Waarom wil ik dan nu weg Het spoor loopt dood Er is geen weg meer terug Ik kan alleen nog…

Vanaf het eerste moment dat je me aan hebt geraakt wist ik dat het gebeuren zou die keuze was al snel gemaakt Het hoogtepunt met jou was een keerpunt in mijn leven nu is er geen weg meer terug kan alleen mezelf de schuld maar geven Ik geniet van elk moment wil het liefst steeds bij je zijn er is geen toekomst voor ons samen en dat doet…

spoedig vliegen ganzen in v formatie naast treinen richting het zuiden alleen de gans maakt die reis zwanen zijn immers veel te ijdel die hebben alles al daarom geen horizon om ooit nog te ontdekken en alles valt later Pindarus en wat heilig water zo bent ge onderweg…

Wij kennen niet de angst van alle Fransen Dat bommen exploderen langs het spoor; Dat soort chantage komt bij ons niet voor Vanwege de geringe slagingskansen, Want tijdbommen gaan af op vaste tijden En dus dient ook de trein op tijd te rijden.…

De zelfmoordrate is niet meer tolerabel En ProRail wil daarom voortaan heel graag Het aantal doden vijf procent omlaag Want die hoeveelheid is wel acceptabel Het beste is om blijvend te vermijden De treinen mooi op tijd te laten rijden…

ergens verblijft er op het leeg terrein nog een puntje schemerlicht, zelfs is het nog in staat een schaduw te werpen niet langwerpig, maar krom gebogen door de kou die het ondervindt in een ruimte waar de echo met een opgezette kraag tegen de wanden hangt te kleumen gisteren waakte de tijd nog met gelaarsde benen doch vandaag lijken de…

in elke lente schuurt een leemte een leegte die zich niet vullen laat lieflijke bloesems bedekken tranen en scherven lacunes worden een meer in ieder spoor zit het spoor van ieder geen muur die het kwaad keren kan zo vaak is geschreven: ik houd me goed en tot heel spoedig het is de stilte later die ons verpletteren zal…

Een “slimme”dief uit Amsterdam Vluchtte de auto in en schrok zich lam Hij had zijn kraakplan niet goed uitgewerkt En daardoor de fout te laat opgemerkt Toen hij bij de burgerpolitie plaatsnam ...Dief vlucht burgerpolitiewagen in...…

Een makelaar zonder onderdak Vertelde, toen ik hem even sprak Ik stel het misschien wel heel zwart-wit Dat een slak nog een huis bezit Maar ik voel me net een naaktslak …zelfs makelaars sluiten hun kantoren door de kredietcrisis……

De jaarlijkse troonrede op Prinsjesdag Las onze Koningin voor met een glimlach Iedereen levert in de komende tijd En ik deel u dan ook mede, tot mijn spijt, Wij, de Oranjes, krijgen iets meer armslag ----------------------------------------------------------- …Geert Wilders hekelde het feit dat iedereen moet inleveren met uitzondering van…

Familie, Liefde, bezinning, vergeven Even alles om je heen vergeten Na twee dagen lachen, drinken, eten Vergeet men bijna waar men was gebleven Oh ja.., oorlog, bloedvergieten en haat Want er gaat toch niets boven regelmaat ... Na twee dagen "vrede" gaat alle geweld gewoon weer door helaas...…

lillijke stienebulten zaand deraover…

Die honderddrieëndertig keer door rood Is waar ze jaarlijks bij het spoor naar streven. Die doelstelling is mij niet om het even, Ik reis per spoor en wil nog lang niet dood. Zo 'n streefgetal is grote flauwekul, Als goed vervoerder streef je toch naar nul.…

Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…

Loom loop ik Door de late Avondzon aan Het einde van Wat een dag Is geweest, Een dag in mijn Leven waar ik Moe maar voldaan Op terugkijk - Boven mij het Ruisen van Blaad'ren die Zachtjes zwijgend Mijn waarheid Fluist'ren van Eeuwige geborgenheid…

de dood brengt gedichten naar een sterveling ik ga met een schaal rond en collecteer het afscheid nog steeds van woorden en een vader steen en stilte harde sporen in huid en knieën en het dode leven van alledag uitgerend…

Eens zal ik landen, stranden, in zijn armen die mij voor altijd verwarmen en vertellen over eens een spoor.. dat dood liep...waar ik zijn naam zo vaak riep. Eens loopt dit spoor dood waarbij iemand mij die echte, zoekende geborgenheid bood.…

Dat men mij zocht en niets Vond, maar een spoor, een iets Van mij, in u, in u.…

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

Het spoor bijster, als je niet meer begrijpt waarom sommige beslissingen genomen worden. In het water vallen, als een aardigheidje niet overkomt zoals het bedoeld was. Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet.…

Kristalhelder ademt de nacht haar laatste uren beslaat de adem het venster naar ontwakend licht dauwdruppels schrijven vochtig een naam in het groene gras lachen zacht naar verleden sporen…

de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

vandaag opnieuw een chaos op het spoor de smoezen zijn vaak niet om aan te horen: computer stuk, de wissels zijn bevroren een vierkant wiel, het achterstel stond voor toch denk ik steeds bij elke nare tijding de echte oorzaak is een slechte leiding…

daar stonden wij samen op een Amsterdams perron te wachten op de stoptrein naar Amersfoort hij dichter/schilder/violist een vanouds bekende ik de dichter/machinist de nog immer onbekende niet de moed hem aan te spreken want ik herinnerde mij tijdig dat C.Buddingh' ooit eens schreef: "goden stoor je niet" en misschien is het…

Een bestaan in de sneltrein, Wisselend van het ene naar het andere spoor.…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

hij plant zijn sporen in mijn huis alle deuren open de kraan blijft lopen jas over een stoel midden in de keuken een schoen lege flessen vuile glazen handdoek naast het bad alles kletsnat hij is duidelijk aanwezig en als ik slapen wil galmt vlakbij een film op de tv hijzelf in diepe rust de kasten gapen weg melk cola chocola…

Van west naar oost trekt stralend zilver tweelopig een kortlevend spoor…