Alle inzendingen over door hem

Thuis het is je huis Maar ook je bed Nog liever je bad Een warm bad Je huis, je thuis Een warm nest En blijf je koud Dan pak je hout En brandt je je warm En als het vuur vlamt Vlinder je naar hem Die je omarmt en verzucht: Lekker thuis!…

Nog zie ik ze in leven zijn, mijn vader en mijn moeder. Hij wist bijna alles. Zij wist bijna niets. Zo dachten zij. Hij was koppig. Zij alleen maar lief. Mijn vader en mijn moeder. Zij deden hun beste best, zoals ook ik probeer te doen. Mijn vader en mijn moeder. Zij stapten uit de tijd. Ik blijf koppig geloven. In ons aller eeuwigheid…

Marieke c.q. Lucas Rijneveld Is dichter, maar ik zag de dichteres Als Nacht der Poëzie performeres Ik heb haar nu meteen maar eens gebeld "Wat was was, eer was was was, honingbij?" "Bekijk me dan, 'k ben nu een man!" zei zhij…

De bel klonk luid, er was iets aan de hand. De bode fluisterde: ''t Is Yves Leterme!' O God, niet wéér hij. Wie zal me beschermen? Straks ben ik nog een koning zonder land. Ik onderbrak hem, vóór hij was begonnen, en zei: 'Leer eerst maar eens de Brabançonne!'…

Soms is de stilte hoorbaar; luister maar nog zachter dan een fluistering in ’t oor een streling van het vaak gekweld gehoor In bergen, kathedralen hoor ik haar De stilte van het zwijgen is ook náár Zo donker en verstommend, metafoor voor onmacht tegen het gebral in koor Maar dan is zwijgen niet verdedigbaar Alzo sprak Sigrid in haar Herzberglezing…

"Er gaat niets boven Groningen" omdat er niets boven Bowie gaat alleen een ster, de ster van David "Blackstar"!…

Gedrag, Dader, Gedachtegoed - zo maar Wat termen uit het Handboek der psychiatrie Die duiding moeten geven Aan wat er in je omging, Mens die zichzelf en ook De weg kwijt was en dingen Deed waarvan je nooit Had gedacht dat ze binnen Jouw bereik zouden liggen, Mens van goede wil die Je altijd geweest bent En nu terechtstaat…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

Hij is de leider van de ‘vrije landen’ En is weer kandidaat voor een termijn, Vaak heeft hij geen idee waar hij moet zijn, Ook schudt hij in de lucht met lege handen. Geen mens weet wat er omgaat in zijn kop, Dus houdt hem verre van de 'rode knop'…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Deze ziekte kwam op mijn levenspad. Mijn lot is veel pijn en een vage toekomst. Moet ik dankbaar zijn over mijn vroegere functioneren? Moet ik deze ziekte accepteren omdat ik ouder ben? Mijn pijn kan zó ondraaglijk zijn, dan ben ik kwaad en heb angst! Hoelang hou ik deze ellende nog vol? Wat als ik er niet meer ben? Al deze vragen doen zoveel…

geen afscheidswoorden waren er geen tijd om "tot ziens" te zeggen weg was je voor wij het wisten en nog weet niemand waarom als tranen een trap konden bouwen of herinneringen mij een weg dan zou ik naar de hemel lopen om direct jou terug te halen ons hart pijnt nog van verdriet dat in stilte tranen stromen doet want elke dag meer dan toen…

Toen Edsel werd bedreigd dacht hij niet lang. Hij leek eerst rustig pratend mee te gaan om plotseling het wapen weg te slaan. Die man was voor de dooie dood niet bang. Ik zal zijn koele moed niet gauw vergeten. Van mij mag hij “De Edelburger” heten.…

in gouden zonneschijn straalt het blauw het hemelse blauw waarin jij thuis bent al voel ik telkens weer het gemis ook hier omdat wij van je houden meer dan een droom ben jij ons altijd gebleven omdat in onze harten de liefde voortduren blijft tot tijd ons herenigen zal in stralend hemelsblauw vol gouden zonneschijn…

Witgrijze slapen omarmen een lief, levendig gezicht een speelse ruwheid verraadt vele onverschillige dagen van ontwapenende ongedwongenheid, zuiver welbehagen verlangen naar weerstand, overbelicht Ogen van zonlicht dagen, half toe, de minnende schemering om een aandeel te houden in vergeten verdriet in leven te houden wat het licht niet ziet…

Geert Dales zou de rust doen wederkeren Nu wil men hem weer kwijt bij 50+ Er komt een ledenraadpleging en dus zal dit straks vast nog verder escaleren Dit beeld blijft toch hardnekkig aan ze plakken Het beeld van oude wijn en oude zakken…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

De TROS is gebrouilleerd met zanger Bauer Ze doen nu zelfs zijn platen in de ban Daar hebben ze veel exemplaren van Frans was dan flauw, maar dit is nog veel flauwer Maar als het echt zo werkt, zeg ik: hou vol! Lange Frans! Baas B! Ga ook naar John de Mol!…

De nieuwe Europese president Die zich in ’t parlement verdedigde En iemand daarbij zwaar beledigde Deed nogal luchtig na dit incident. Commentaar van Signor Berlusconi: “Die Duitser snapte niets van mijn ironie!”…

Ik word bereden door een stromende geest; ik shake, rattle and roll terwijl een honingzoete woordenvloed naar buiten rolt als voorgelezen van een overspannen autoque voor mijn geestesoog. Bezeten grossier ik in cryptische profetieën die listig vermomd in versvorm trefzeker over mijn tong mijn mond uit buitelen als gesuikerde melk in krentenpap…

In de spiegelruit is te zien dat het flink druk is in de zaak, mensen lopen haastig in en uit, worden geknipt, geschoren, er is veel beweging en geroezemoes er valt nauwelijks iets te horen. Bomba knipt rustig en zorgvuldig een wat oudere grijzende man, zegt dan voor iedereen verstaanbaar: ik knipte van de joden het haar voordat ze de gaskamer…

Het geldt geloof ik als iets heel erg dappers Wanneer je Bush voor vuile hond uitscheldt En je wordt helemaal gevierd als held Als je hem ook bekogelt met je stappers. Maar omdat je die eerst had uitgetrokken Ben je dan op z’n hoogst een held op sokken.…

Soms verlies je iemand, Terwijl je het niet verwacht. Dat jij denkt: hij heeft na die tijd veel moed. En dan ineens verliest hij zijn macht. Macht over zijn eigen leven. En iedereen probeerde hem nog wat te geven. Maar helaas niks redde hem nog om te blijven leven. Het leven is nu eenmaal nemen en geven. Maar waarom juist de goede mensen? Die…

Hij droeg geen rood en scharlaken nóch purper nóch brokaat, nee geen rijk versierde mantel, sleepte langs stoffige weg of straat, Hij werd mishandeld , gestompt en geslagen werd met grof geweld beloond, ópgejaagd langs de grote menigte, door de soldaten , met doornen gekroond, dát was wat Jezus droeg, bloed en zweet op Zijn gelaat- Hij…

Waar ik vandaan kom waren het niet de Tropen die mijn vader meebracht met verachte ornamenten geronnen uit de strijd Hij sloot zich op met mij in zijn schedel mij of ieder ander kind wiens hoofd was gespleten Een briefwisseling bracht mij op aarde had zij hem niet geschreven had hij niet geantwoord waren zij nooit geweest "Een…

Zoveel gebrek aan tastbare herinneringen aan vroeger, al lang gelee ,veelal verzwolgen door zee wekte ook de Friese marechaussee. Plunderingen van zee namen tig levens mee. Die storm, onbeschrijfelijk leed tot gevolg. Al sloten vaders koen snel de houten luiken deuren en ramen de buitendijken waren door. Wind gierde voor huizen langs, tijd…

Je stem, je lach, je flux de bouche galmden na en klonken door, gonsden aldoor in mijn oor, stromend als een warme douche en in mijn lijf een tinteling die daags erna nog dieper ging mijn haar, waar zoete geur in hing van jouw parfum, betovering door jou bezeten, in jouw macht ben ik bedwelmd door jouw demonen, nevelwaas beneemt mij kracht…

Ik loop nog in het gindse, het anderszinse Van weggelopen dagen In een zoekend verlangend vragen En een bangend klagende gloed van zonden Bloedend aan mijn ziel die wondde Voorbij achten, de dag gaat heen Zinkt langzaam onder een dak van wolken Die het gegane azuur bevolken en de kleur van dagen molken Niemand weet waar ze wieken En portieken…

Us Buma scheurde de Elfstedentocht De start in Ljouwert, stempelen in Snits Bij IJlst en Sloten zag men slechts een flits Bij Dokkum honderdtachtiggradenbocht Toen 't fel begeerde kruisje en een taart Nu ’t burgemeesterschap van Bonkevaart…

De arts bevond zich tussen beide vuren En volgde niet precies het protocol. Van procedures staat ons landje bol, Het zijn de strikte regels die ons sturen. Maar als er om genade wordt gesmeekt Is het de nood die wet en regels breekt.…