Alle inzendingen over dreef

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen. Er drijft niets tegen de stroom in. Ik voel onder de waterspiegel ruimte voor geheimen schuilplaatsen van wat de toekomst wordt, misschien Mijn vriendinnen steken kaarsen op en zullen op de terugweg praten over de jongens…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

nu eikels knappend in hun vrije val zich naast de beukennootjes wagen is de zanderige allee van rode beuken en van zomereiken een losbandig tafereel eekhoorntjes rennen met grote ogen lange tenen gepluimde oren spichtig door de dreef een Vlaamse gaai scheert magistraal als een schietspoel door het lover heen…

in wijzers van route heeft hij het leven geleefd in stilte de rol vervuld die werd toebedeeld niet het leven tot een farce gemaakt maar geploeterd zonder roem na te jagen als een god op dreef in kleuren van mensen in het mooiste rood bij lange na was hij geen held maar zocht altijd waarheid en recht hij proefde…

Oplossing haakt in hoekige karakters wacht op lezers met juiste golflengte die uitleggen wat dichter's geest in zijn flow schreef, wat hem dreef…

~~~ ooit wilden we na het begin een samenhangend midden en een uitgeleefd einde maar de groeiende leugen waarop onze relatie dreef was als een duistere rivier die alle echt verbrak in het somberdonker zochten we nog eenmaal naar verheldering jij keek als eerste weg we verloren allebei ~~~…

Uitgespreid in rood scharlaken over velden van ivoor brak zij in die schaarse dagen die de zomer nog kon dragen zomaar in een hemelspoor met haar laatste glimlach door En zij dreef de blauwe luchten in haar zuchten weer bijeen waarna zij haar laatste stralen nog een keer de grond liet dwalen toen zij loom - zo naar het scheen - met een…

jij ving druppels met je hand liet ze stromen in een plas langs de rand van de weg in groeiende kringen dreef je gezicht op het water dat wonderlijk golfde in cirkels steeds later je lachte ondeugend spatte bewust de rust van reflectie stuk in de chaos van regen kwamen we jou niet meer tegen…

Dit digitaal domein Dreef mijn denken Tot wat niet waar was Mijn hoop werd gebroken Door de lieve woorden Die ik nimmer hoorde Noch werden zij gesproken Ik vind geen vlucht van De verveling en de vrees Verlaten te worden Het is vast het verleden Dat mij heeft bekrast Mij belemmert en belast En ongemerkt is ingetreden Laat me niet…

In de stille harten dreef hij mede de nacht in, tegemoet de einder waar hij enkel geniet van de donkerte, de inspiratie van het genegen woord - en de stilte alom – Droef glimlachend schreef hij, over liefde die hij nog niet gekend had, hunkerend, verlangend naar die warme hand en bij het zetten van de laatste punt krulde het papier, nat…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

hij dacht niet aan oeverloos water toen hij de zee zag verder dan dat dreef de chaos, het wrakhout druipend van taan en olie af en aan spraken vissen met open mond over volle netten zilte kaken, koraal en dronken land een windvlaag strijkt door zijn haar Caramba! Isabella even is daar het weten van dat, wat hij ooit heeft liefgehad…

In Leeuwarden dreef op 1 april een neplandmijn in de Westersingel. De burgemeester en de politie willen nu de daders opsporen. ------------------------------------------------- Zo 'n nepmijn die in Ljouwert aan komt drijven, Wordt overal ontvangen met een lach.…

We waren ongeveer met zn tienen Twee grote ballen dreven in de soep 'twas voor de gasten, zei de gastheer, daar volgde op een Boeh-geroep Het glazige ding dreef in het midden van mijn bouillon en dreef heel hoog Het keek mij aan en ik blééf kijken En staarde in een koeienoog...…

Het maanlicht zo helder En toch zo koel De sterren aan de hemel Elke nacht kijk ik naar hen En hoop dat jij er ook naar kijkt Zover van mij vandaan De maan en sterren Schijn voor ons Je gaf je zelf aan mij En ik werd toen de jouwe De maan En de sterren keken toe Hoe wij elkaar toen vonden Het zonlicht dreef ons uit elkaar Het…

ze dreef me tot de rand de baas, mijn moeder met haar grote dwingende ogen en haar harde stem luid en rustig zei ik 'nee' nog enkele stappen vóór de rand die laatste stappen zet ik niet niet vrijwillig en niet onder dwang ik heb nee gezegd met kracht, niet braaf maar wel terecht en hoeveel stappen kost het nu om mezelf en…

De vinger, die contour betast en onthulling hier naar buiten dreef. Ik vaar en zwalk. De boot gemeerd. Gezicht en lijven omgekeerd. Salto op de evenwichtsbalk. Mijn benen zwaar en uit het lood, hangend op zijn schouders rusten. Hij kijkt er naar, zijn hoofd die stoot tegen lippen die er pap van lusten.…

Er dreef een heel jong wolkje nieuwsgierig in de lucht hij was zijn wolkenvolkje stiekem even ontvlucht Maar al dat eentonig hemelblauw geen wolkenvriendje om mee te stoeien verveelde de jonge spruit al gauw en heimwee begon te groeien Gelukkig had de almachtige zon rustig alles aanschouwd bracht met haar stralen zo snel als zij kon de…

denkend aan een kamer waarin nog niemand verbleef achteloos naast het pad en buiten de tijd waartoe het lot ons dreef nu is er droogte voor de regenbui en is de exacte locatie nog niet bekend maar straks vallen ogenblikken samen op hetzelfde moment verblijvend tussen de muren die op hun ruimte wachten alles is zo waar dat alleen…

maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was ik het wel die dit schreef heb dat niet alleen kunnen verzinnen zou er iets meer zijn dat mij dreef…

naaktheid verdorstte nu zij liggend op linnen haar eeuwigheid schreef en de dagen zag komen de nachten zag gaan met de mensen die dromend voor haar bleven staan in het licht dat de ramen er lomend vermorsten op schierwitte borsten als hij alleen bleef met de dame die hem door zijn schaamte bedrogen verbloosd in beminnen tot waanzin soms dreef…

maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was ik het wel die dit schreef heb dat niet alleen kunnen verzinnen zou er iets meer zijn dat mij dreef…

maar in nam mij de waardin die achter 't knotveer dranken dreef. zo gul van slok en in haar schenken onbedaarlijk, klonk zij als golfslag van een kribbende rivier en 't sloeg het bijlen van de bomen ----------------------------------- uit: 'Een drifter', 2004.…

Ik zag je zo gaan op het Noordwijkerstrand jij zocht daar naar schelpen en ik naar jouw hand Ik stamelde woorden die ik jou zeggen wou maar de wind dreef ze weg terug in de kou Zo liepen we verder turend naar niets totdat je me vroeg -zei je me iets ?- Ik pakte je hand en schudde van nee waarop jij toen zei -mooi hè, de zee !-…

op de vlonder, tergend langzaam opende jij het vlindermes mijn ogen draaiden weg peilden de diepte van het harde water ik hoorde vezels schuren de boot dreef klotsend langszij jij lachte, je knokkelknieën bloot maar in jouw ogen dobberde de dood schurkend langs de kademuur verdween het beeld, de boot en jij…

Buiten wordt het donker een kat doet zijn ronde een muis wordt verslonden een varken schrikt wakker van de honger De hemel oogde somber na bliksem kwam donder het was een wonder dat ik werd gevonden onder een vlonder Na rust kwam bonje Dollemam dreef zijn rondjes succes bleek een domper 1-1-2 telde elke seconde.…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Bladeren stil gevouwen als hoeders rond het hart dat schuchter is in opengaan want alles wat mooi bloeide dreef weg uit haar bestaan Zij zag de bloemen driften met sterke stromen mee waar ze in ondergingen gekneusd,verwelkt.., passé Nu vreest zij het ontluiken hoewel ze naar ’t zonlicht snakt en heeft de angst voor ‘t vergaan haar eenzaam…

Was het de passie die hem dreef? Of was het simpelweg een zoektocht Naar nog betaalbaar akkerland? Mij liet hij weinig na, Tenzij de plaatsnaam Van dit steile stukje straat, De Kalenberg.…