113 resultaten.
Playing hard to get
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 1.438 inzet
vang me maar
i'm playing hard to get
Ik weet wel dat
jij op en top vrouw bent
Maar ik blijf op afstand
heb m'n gevoel
helemaal in de hand
Maar ik wil jou ook
dus breek mijn wet
verdien me maar
i'm playing hard to get
Ik weet wel dat
jij lief en zacht bent
Maar ik blijf op afstand
'k bouw geen plannen
op een gevoel als drijfzand…
De geschiedenis herhaalt zich
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.387 Vele liefdes zijn gezonken
in het drijfzand van de lol
spijts hun roepen en hun bonken
was het maatje nu toch vol.
De zomer begint te lonken
de terrassen zitten vol
de dametjes staan te pronken
en brengen ons hoofd op hol.
Vele liefdes zijn gezonken...…
en altijd is er
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 135 en altijd is er de angst
voor de wakken in het ijs
de zuigende kracht
van het drijfzand
het verdwalen
zonder kompas
de diepe put
van het verdriet
het kantelend woord
op de weegschaal
de stormen
zonder bakens
het verliezen
van de tijd
het breken
van de ogen
het loslaten
van het leven
het verdwijnen
in het niets
de eindeloosheid…
pom pom pom pom...
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 301 een rijkelijk intens stukje
over de werkelijkheid
over de zwendel daarin
over de liefde over drijfzand
over leven over regen, tijd
mogelijkheden, fantasie
en wat ik daarin ronddraai
en zing een wankel liedje,
en half wankelend...
over jou en over de liefde
die ook heel belangrijk is,
opgerold in een draaiorgel.-…
Retro
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 70 Baudet vertoeft in zijn arcadisch heden,
Ivoren toren, bolwerk van illusies
Smeedt na een schisma alweer nieuwe fusies
In zijn hang naar Hollands rijk verleden
Op drijfzand bouwt hij zand- en luchtkastelen -
Schor klinken daar Minerva's uilenkelen...…
jou niet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 224 je klanken bedriegen woorden
valkuilen in het duister
tastend naar houvast
nee ik vertrouw jou niet
niet zoals ik weet
dat bomen bloeien in mei
niet zoals de kou bijt
door mijn wollen wanten
in de winter
niet om op te bouwen
drijfzand draagt het huis
waarin ik woon…
De ideeënfabriek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 Voor het bloeden het elfde gebod
Tot zijn eigen glorie
En die van zijn redelijke schepselen
Vitaal is een religie
Is meetbaar
Wie je vandaag ook bent
Zo is het weinig voor woorden
Voor de rauwe werkelijkheid
Als drijfzand, alles wordt draagbaar
We weten waar we op afstevenen
De ergste vernedering in bekwame handen…
Alchemie
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 669 Geen emotioneel drijfzand
Geen oorlog in mijn hoofd
Hersengolven breken op berusting
en het heerlijk bevrijdende
van gelukkig zijn.
Loden herinneringen
worden tot goud.
Gekoesterd verleden
bedwelmt mijn heden
in een roes
van gelukkig zijn.…
Zoekende
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ik zoek al zwevend
van hoek naar hoek
zoek al zondigend
en jij hoort mijn gevloek
verontrust houd ik mij vast
angsten steeds niet geblust
wat wordt er dit maal afgelast
de wind blaast mij haast bewusteloos
Het vaste onder jou voeten
is drijfzand bij mij
ik zal het beslist beboeten
dat eeuwige verlangen naar een tegenpartij…
Het pad
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 nog weet ik de weg
zie aan bomen waar
de zon is opgekomen
heb drijfzand ontweken
heel verleidelijk maar
de gevaren niet vergeten
net als kleine lichtjes
die soms de richting wijzen
gelukkig kon ik ze ontwijken
ik voel mij niet alleen
het hele bos staat om me heen
alleen het pad dat er nog was is weg…
(l)
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 596 maar telkens voor het echt te laat is,
en 't drijfzand me omsluit
dan pak jij m'n hand en maakt me vrij,
en jij laat me zien wat geluk moet zijn..…
Onvruchtbaar
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 200 uit het niets strooi je zand in mijn ogen
onheilspellend niet minder pijnlijk
werp je barricades op waarachter
je veilig toekijkt, was je jouw handen
in onschuld om jezelf van iedere blaam
te zuiveren, veranderen korrels ineens in wijsheid
daar jij uit de leer citeert die niet de mijne is
blijkt het geheel gestoeld op drijfzand…
toevluchtsoord
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 175 is leven ontsnappen
vluchten voor jezelf
het lichaam een klomp klei
tijd schrapt en schraapt
zet een paraaf
het land is zompig
in drijfzand zak je tot de helft
en het moeras zuigt tot je sterft
hoe harder je worstelt hoe sneller
er waadt een purperreiger en hij zwijgt
wij zijn meer dan vlees en bloed
wij zijn ons lichaam niet…
lege dagen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 278 als de kralen van een paternoster
glijden de dagen gestadig
door verveelde vingers
nu alle uren even lang duren
geen dwang bevatten
noch vlucht
nadert snel het geduchte moeras
waar de jaren wegzakken
in vergetelheid
graaien handen vertwijfeld naar houvast
maar verdwalen in het drijfzand
der herinnering…
het huis van mijn moeder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 door het open raam kijk ik
naar de naakte werkelijkheid
ik zie je schuifelen
op het dunne ijs
bevangen door twijfel
weet ik niet wat het betekent
mijn taal valt uit
ik sta met een mond vol glas
met een kapmes door het geweten
en drijfzand onder mijn voeten
voel ik even de wind van de vleugels
van de waanzin
ik kan de deur van…
kras
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 251 Dit is Riskant
Het woord ras
Het is Drijfzand
creëert afstand
Het boezemt
mij in
Een gedrocht
een monster
een woord dat
Tevoorschijn komt
Als zwarte stralen
Geen plek
Voor dat woord
Het is verboden in mijn hart
Omdat
Degene
die
in nood waren
In tijden
dit woord
Terecht vermijden
als Zwarte stralen
Het woord ras
Een leeg…
Moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 281 Tijd staat soms schril
in oneindig loze momenten
uit het verleden stille prenten
vallen de uren en dagen stil
Totdat de tijd ons inhaalt
sloom en constant
bleek en broos vervaald
gebouwd op wankel drijfzand
Momenten, die traag vervagen
tijd aaneengesmeden
tot in lengte van dagen
langzaam weggegleden…
de juiste weg
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 552 Drijfzand en verharde wegen
doorkruisen het bestaan.
Probeer m'n hart te volgen
om de juiste weg te gaan!…
Verstild moment
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 365 Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan
dat alle bomen hun bladeren verliezen
dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen
het is zo'n moment
dat niemand weet hoe het te stoppen
de bodem is drijfzand
je grijpt je geliefde bij de hand
drukt hem stevig vast
maar hij lijkt weg te glippen
het is zo'n moment
dat de wereld verstild…
het ene uur
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 553 ze wacht
god weet waarop
ze wacht
eigenlijk nog minder dan dat
ze existeert
in een museaal vertrek
zonder teken van leven, plaats,
van kleur, vorm of gevoel
haar tijd bevroor
tot een onbeholpen klomp ijs
alles in en om haar viel stil
de wijzer van de klok tikt
tevergeefs de tijd weg
het ene uur is het andere
de Big Ben, ach,
op drijfzand…
Bang
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 220 Sprakeloos
Niet te bevatten
De controle kwijt
Wat doe je dan
Is er ergens hulp
Hoe lang wachten
Een warme blik
Medeleven vol begrip
Liefdevol word je benaderd
Ook door je buurman
Zijn dochter en zijn zoon
Maar dan weer alleen
In de woestijn van eenzaamheid
Je glijdt weg
Zinkend in drijfzand
Het geeft verdriet
Ze zien het bijna niet…
overwinnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 615 Hoe de draagkracht
in het donker schrijft
uit het diep in de aarde
zich tot schollen verheft
het zwarte gat gapend
het begrijpen en de angst
op fragiele vleugels
met kunstig geduld
verworven uit de mens
hoe soms heel de wereld
aan je trekt met voeten
wortelend in het drijfzand
van schouders die naar
beneden hangen
de zucht het eeuwige…
Sterfuur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 314 wie weet hoeveel de aarde torst
op de aangestampte hei
palen met mokerslagen geïmplanteerd
in haar uitgemolken borst
wie weet hoeveel gewapend
beton de hoogte in geschoten
haar grond verduisterend
waarop handel in drijfzand floreert
wie weet hoeveel schotsen
schuren boven laaiende vlammen
die aan haar longen likken, er
stervuren zaaiend…
zwart wit
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.205 De wereld lijkt wel zwart wit
Bestolen van al zijn mooie kleuren
Zelfs de prachtigste melodieën
Weten mij niet op te fleuren
Het drijfzand trekt me dieper
Zonlicht is plots verdwenen
De duisternis treedt langzaam in
En ik…..ik kan alleen nog wenen
Ogen zo groen helder van kleur
Kijken zo vaak in het verleden
Denkend aan jou mijn allerliefste…
uit het zicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 zoals de taal van de
waaier het spectrum
van de liefde bestrijkt
de zwarte vogel het
onheil aankondigt
de zee telkens beetjes
zand wegspoelen zal
de in twijfels gedoopte
pen in drijfzand verdwijnt
de verbinding wordt verbroken
iemand zijn naam schrijft met
tegenstribbelende hand en we
tussen de tederheid en het
onaantastbare dobberen…
zand erover
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 778 de zandloper was gestart
huwelijk dreef op drijfzand
gebaseerd op creditcard
hij strooide zand in haar ogen
terwijl delvend zijn eigen graf
zij ging voor vermeend vermogen
haar lage dunk keek op hem neer
tijd heeft vleugels en geen teugels
dreigend zwaaiend haar schietgeweer
zijn laatste sorry klonk toch wat pover
zijn zandwinkeltje…
Dromend van mijn leven in de stad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Het is drijfzand, lastig
maar er zijn geen beesten
die mijn ogen uitsteken
om me levend te verscheuren
ook is er geen getij
geen vloed die me verdrinkt
ik zit alleen maar vast
als in beton, het zand
is hard geworden, ja
als er toeristen waren
zou ik naar ze zwaaien
op hun foto’s, maar
er is niemand
ik voel niet eens meer
hoe koud…
Weerpiazza
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 29 Weerpiazza toonde zich gisteren
een onbetrouwbare metgezel
Een hopeloos beslagen glazen bol
van perfide computermodellen
verwachtingen drijfzand
onder dekens van mist
niet te voorspellen
Zon en buien tuimelden
als lastige vliegen
over elkaar heen
druipende kletterende
klaterende snottebellen
Een laag hangende wolken
leek…
Zakken naar de diepte van een afgrond
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 328 zachtjes maar zeker
zie ik mezelf langzaam
naar beneden zakken
het drijfzand
is te sterk
zodat ik niet in staat ben
om een krachtige hand te pakken
eenzaam en zo alleen
zakkend naar de diepte
van mijn afgrond
angstig kijk ik om me heen
met de wetenschap
dat voor mij
het einde gekomen is
had ik maar eerder
een duidelijk signaal afgegeven…
Liliane 10 jaar later
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 182 Een eiland met af en toe een brug ernaartoe, rustend
Op steeds wijkende warme gedachten als drijfzand.…