Alle inzendingen over droom OR natuur OR stilte

vergeef mij dat ik even droomde en mijn gedachten wat liet zweven weg van alles om mij heen al duurde het maar even, even weg van het geweld van honger dorst maar vooral de kilte, vergeef mij dat ik even droomde en genoot van deze stilte.…

Turend naar de eindeloze verte waar ik mezelf soms in kan verliezen, het dromenland waar de stilte de rust markeert en het grenzeloze in het begrensde de wurggreep van de tijd ommekeert.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

ik ben geen sprookjesverteller van huis uit ik kies de stilte droom mijn wereld die binnenin ontluikt natuurlijk tuig ik de kastelen op met koning en wat prinsen aan het hof maar hun gebakken lucht slaat aan en laat het mystieke voor altijd gaan ik wil spelen de ergste confrontaties tussen groepen liefdevol helen in een wereld…

Een eenzame laan Tussen vele bomen Een gedachte slechts En stil verder dromen Geen sterveling Die mij hier ziet Ik wil slechts wezen De eenzame wandelaar Die natuur bewondert En in stilte geniet Een stille laan Tussen vele bomen En niemand te zien Ik loop hier eenzaam Met mijn illusies In die stille laan In de verte fluit een…

Natuurlijk hoop ik wel dat de inspiratie mag blijven. Woorden, in stilte en in gedachte, hoop ik mijn woorden uit te mogen dragen. Dank je wel voor dit prachtige kunstwerk, mijn vrouw. Tekst en foto Dick Voogd Kunstwerk Willenmien Mostert…

is verdreven waar de zonnestralen komen maakt een eind aan vele dromen en het gloren zal verzachten welke de natuur weer brengt op krachen…

Stilte hangend blad geritsel in het duister natuur rust in nacht.…

in de valavond door de bossen rond Ockelbo op zoek naar elanden is de absolute stilte voor mij al een wonderbaarlijke belevenis maar hoe legt een dromer zijn mooiste dromen uit en hoe vertel ik straks thuis van de intense stilte en wie gelooft mij dan nog op mijn woord…

verwoorden zonder de stilte van mijn droom.…

Als een dichter niet meer bij de mensen is geen persoonlijke haven kent in ’t geweten dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee en als je ademt zonder innerlijke lente weet je nooit of er een ochtend komt is verlangen een metafoor zonder gevoel maar bij de boom is er bekeerde stilte wordt het niemandsland in een droom bewaard.…

In de stilte van het boek probeer je het zwijgen beekje in een haiku en je begrijpt het hoe de wolken over bomen verhalen zodra er iets verandert in de stilte van het bos natuurlijk als de liefde.…

natuurlijk droom ik over zon en grazige weiden maar altijd met jou bij me over zee en strand op een subtropisch eiland wandelend hand in hand maar het liefst zie ik de verte in je ogen reizen we de stilte door naar plaatsen waar woorden onnodig zijn door het schitterend decor omdat leven de hoofdrol speelt in het geven aan elkaar…

In alle eenvoud is de natuur heel bijzonder. De reiger kijkt begerig voor zich uit. De stilte waar hij zich in begeeft is voortreffelijk, subliem in alle vrijheid der natuur. Mooi is het als de natuur in alle eenvoud zoveel moois mag geven.…

Je hebt een smalle brug gemaakt tussen het landschap en jouw dromen en het landschap van jouw dromenland toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid machinerie van economische welvaart welzijn van natuur in het nauw gedreven verleden rekent af met onschuld allemaal betalen we de rekening zonder natuur is er nauwelijks welzijn de brug is…

De natuur is oogverblindend, zo mooi. De stilte overheerst en je raakt geëmotioneerd, door dieren die op fraaie manieren met elkaar om gaan. Soms ook niet, want in de natuur kan het er stevig aan toe gaan. Het geeft je te denken, dat de natuur bewonderenswaardig is en blijft. Foto Dick Voogd…

ik dicht het lied van de stilte met klanken van niet gekende ritmische noten gedragen door wijdse nevelbanken en zo hemels onverdroten een zonnestraal doorkruist deze vochtige vlagen als een strijkstok door licht gedragen dan hoor ik slechts in het aanschijn van de dampige kilte dit unieke lied over het wezen van de stilte…

De stilte, is hier het meest gehoorde geluid.…

De natuurlijke stilte maakt mijn gedachten vrij en vormen een nieuwe bron voor mijn gevoelens, bezinning… Nieuwe inspiratie, die ik kwijt leek te zijn. Geuren en beelden vormen een bevestiging van de ongerepte natuur… Alles wat leeft, groot en klein Een woord dat zweeft in de put van mijn brein.…

Omgeven door grijze wolken groene en violette tinten ontstijgend uit de horizon liggen stille minuten gebogen aan de horizon…

deze stilte is niet stil is niet onwezenlijk, is niet pril het zachte ruisen van het riet klinkt als een mijmerend afscheidslied.…

het was er niet geruisloos daar op de bank bij de sloot (eigenlijk verworden tot greppel) maar geluid ontbrak, de innerlijke stilte groot, die eeuwige ruimte bood, het was dicht bij de rust in mijn leven waar vind je dat nog, in deze tijd waar het hart het enige is dat slaat; als in een symbolisch gewelf, in de droom bij volle bewustzijn…

jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen van de doden in het hoge gras de beuken kijken toe in de verte vaart een schip De zwanen sierlijke witte engelen roepen wij zijn wij wij zijn wij dàt is wat de jongen hoorde daar leerde hij de stilte…

niets is me liever dan eenvoudig mooi het bloemblauw vers gescand natuurlijk in het licht een meisje drinkt in stilte woorden denkt hem goddelijk lief en ik ik kan in stilte niet meer denken ik kan het denk ik niet…

dromen voor dromen heel mijn wezen de natuur in poëzie mogen schrijven, lezen © Hilly Nicolay (Geschreven voor de poëzie week 2022 Thema: natuur)…

pogen en overwon de zwaartekracht Het was als zwemmen in de lucht Met mijn sterke armenvleugels Gerakend in een echte vlucht Laat los de aardse teugels Kan gaan en voel me waarlijk vrij Aan niets en niemand meer gebonden Als een vogel in het voorjaar o zo blij Eindelijk de oplossing gevonden Een ontsnappen aan je uitgestippeld lot Je droom…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

Het stille vertrek van lente in afscheid van een droom zou jij willen meemaken valt te begrijpen uit jouw brief terwijl je met woorden aan de haal gaat alsof samen zijn slechthorend is ontneem je het geloof haar natuurlijke charme en het vragen blijft verzwegen achter de horizon van jouw geluk verschuilt de maan zich in jouw stilte…

Landschap ontwikkelt zich in een droomcyclus rivieren kronkelen door eindeloze bossen waar ruige wolven jagen op klein wild stilte van wolken schaduwen werpen kraaien krassen in blonde duinen zweven meeuwen boven zeemoerassen de stem van de natuur in een droom herkend als ratio van nooit vergeten inbeelding herhalend zichzelf zoals…