Alle inzendingen over duif OR water OR fontein

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

We fietsten langs de fontein bij de kerk. Gelukkig was hij aan. En scheen de zon. Een regenboog. Hij wees naar water. Ik zocht een ark, dieren, een oude man met een baard, een hamer in de hand. Ik keek mijn ogen uit. Zag je dat? Ik zag het niet, maar ik geloofde. Ik wist wat het betekende.…

ooit ben je hier verdwenen maar je spankracht is gebleven ik leef voor een geruime tijd tussen de volmaaktheid van je bogen verzonken achter witte zuilen ontroert mij nog de diepte van je ogen in water milder dan de wijn dompel ik mijn handen aan je fontein hier ligt geluk beloftevol geborgen in de stilte van je schrijn.…

De zomeravond is zacht en zwoel, de fontein in het park sproeit water zo koel Een briesje blaast met zacht geluid ragfijne druppels onze kant uit terwijl wij beiden met vrolijke lach genieten van deze geplukte dag Dit gevoel, het voelt zo vertrouwd, dit geluk in al zijn eenvoud…

Middag: aan de voet van een praatzieke fontein kwijt een klein dier. Avond: de bomen op de kade dopen hun donkere takken in het water tot de volgende dag de zon ze weer opdregt. ------------------------------------------ uit: 'Hollanda Maandblad', 2011, nr. 11…

Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen). Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen; vooral ook overvliegend). Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop duiven het voedsel tot zich nemen) koert (niet veel later). Een voorbij wandelende duif (en-toeval?-nog een; grappig).…

Een witte duif kan veel vertellen als hij neerstrijkt in een land hij is 't symbool van vrede en van gezond verstand. Een witte duif geeft al aan dat je voor Vrede niet moet vechten maar dat het vanzelfsprekend is en..ieders recht.…

Ach, de duif van Noach, uitgestuurd om in zee land te vinden, hebzucht heeft ze ons gebracht. De duif van Noach, ach, was de vredesduif niet: ze zaaide verdeeldheid in de eens zo eensgezinde ark. Die duif, vroeger teken van hoop, is nu een deel van onze Drievuldigheid: Macht, Prestatie en Bezit. Ach, weergalmt noachs zelfbeklag.…

Je geest zo vlug en vrolijk als water je stem klinkt als een klaterend fontein Dit zijn de kleine mooie dingen waarom ik altijd bij je wil zijn…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

het water dat uit de fonteinen gutst snatert welgemutst gulpt als zilver in het blauw gerimpel er stoeien aan de hemel witte wolken de wind huivert voorbij palmen wuiven sinds vanmorgen dadelloos in alle weligheid boven mij weet je nog wat ik je gisteren zei er hangt iets vrouwelijks in de lucht net als jij.…

fonteinen rijgen de nacht aan elkaar tuinen neigen uren verglijden palmen wuiven dadels rijpen ogen beklijven nu stilte wijden aardig luisteren het water horen welgevallig zijn niet slapen gaan tussen sterren staan de maan inlijven elkaar omarmen onsterfelijk blijven…

Opnieuw op zoek gegaan naar de bron van eeuwig leven gevonden deze keer Vervallen fontein en het water verontreinigd door landbouwgif vergane glorie en grandeur Een beek stroomt naar een rivier op weg naar zee zoet water verdwijnt in zout verdampt en de wind draagt de wolken mee tot zoete regen valt en vindt zijn doel gefilterd door…

Het was een mooie winterochtend, de zon scheen schuin in onze ogen: verblind, we zagen niets, behalve wat we wilden zien. Zo'n zeldzaam moment waarop alles lijkt te kloppen, de volmaaktheid slechts verbroken door de vage bas van voorbijgaand vrachtverkeer en door het eeuwig blinken van mijn goud, dat slechts bedekt werd, toen je in mijn…

Alle lust is mij vergaan, Een goed stuk vlees blijft ongeroerd En zelfs de wijn laat ik nu staan, Nooit eerder was ik zó beroerd. De liefde heeft mij in haar greep, Zij voert me mee, ik volg gedwee, Ik ken het klappen van de zweep En wederom zeg ik geen nee. Alleen jij kan me verlossen van de pijn, Die mij verscheurt zo diep van binnen,…

Volmaakt ben je, nou ja bijna dan, want Soms dan twijfel ik aan ons, nee mijn lief Schrik maar niet, kom zitten, geef me je hand, Ik blijf heus wel, al maakt me dat een dief. Het ligt niet aan je ogen, die stralen Als de sterren in de duistere nacht, Want je blik, daar kan ik in verdwalen, Steeds opnieuw als je stiekem naar me lacht. Ook…

De cynicus in mij lacht zijn wrange lach, de moralist drinkt zich liever blind, dan te moeten kijken, hoe verlangen de trouw van echte liefde overwint. Ik hou mezelf niet voor de gek, ik hou van één, die niet de mijne is, en zij van mij, al heb ik dan een mooie vrouw, die beter heeft verdiend dan hoererij. De tranen van de moralist zijn…

beeld in tegenlicht en trillende lucht vaag en vlekkerig stroperig vloeiend boten als blokjes dansend op zee water golft en deint spiegelt het zonlicht vleugels slaan boven fonteinen vlammen likken aan dorre halmen eenzame zanger raakt mij diep met sonore stem en stemmige tekst…

Je ogen schieten vuur Laaiend ben je Waarom juist zij Je voelt al de druk De anderen een lange rij Emmers water voor ogen Waarom geen vluchtplan De pastor pookt in de haard Uitgeblust was zij en nu Dat hete hangijzer Beklemming maar ook bevrijding Als straks uit haar as Onverschrokken een duif rijst Zul je de brand meester zijn…

Stadsduif ver van huis geraakt doodgebeten door de kat ligt als vod in mijn tuin tussen eigen veertjes sneeuwwit babykussendons mijn liefje mijn duifje hoe deed het pijn Gekooide duifjes sterven mak zoetjes aan, veer voor veer. er was eens een sprookje dat niet bestaat altijd word ik behoed tegen rukwind moordenaar wervelstorm…

Zal ik vandaag over de Palestijnen praten? Of over Joden die zijn afgeslacht. Hoor ik kristal gekletter in de nacht. Spreekt men van liefde of van eeuwig haten? Ach nee, ik steek mijn kop maar in het zand. Waar is een God? Wie helpt ons uit de brand?…

He duif, ja jij! Jij kan weg. Jij bent vrij. Er wordt op ons geschoten. Het is oorlog. We zitten opgesloten. Maar we zullen ooit winnen. Let maar op duif. En dan opnieuw beginnen.…

Van Multiplex, ijzerwaren verf en lewisplaat maakt zij schepen van kippengaas en foto's slangen, die ik voor wolkenkrabbers hield in kronkelende vormen als penissen van zoogdieren er een op die van een varken leek een ander op het bobbelig orgaan van een kleurige neushoorn In de achtergrond speelde iemand op een Bulgaarse…

op een stil terras drink ik koffie een duif scharrelt in de buurt van mijn voeten ik vlieg achterwaarts en zie de handpalmen van mijn vader in de vorm van een klein nest waarin een witte duif is thuis gekomen teder strelen zijn vingers de vederlichte veren je bent mijn mooie snelle duifje roerloos luistert duif naar de zachte stem…

vanaf de vliering naast de dode duif luister ik naar het zoeken van de soldaat de tafel verschuift de stoel valt om geklop op de muur vreemd boos gevloek dan is er stilte het huis is in rust met zwetende hand streel ik de duif…

Er is amper iets dat een weinig aan de dood doet denken, De naam oproept van een duif zo dun als een hostie. -------------------------- uit: 'Blind Vuur', 1995.…

Ik vlieg als een duif in mijn leven rond met beschadigde vleugels maar ik breng nog steeds vrede en geef reden aan ieders leven om me heen omdat het scheen dat ik ook het nodig heb dat ze liefde aan me geven ieders wens om te beleven.…