Alle inzendingen over duistere nachten

Senryu Duistere nachten verbergen mijn gevoelens verlicht door sterren…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

lange schaduwen eindigen in het duister nacht slokt leven op…

Lichtende vonken in een duistere nacht, maken de hemel helder door haar sterrenkracht. Lichtende vonken in een duister hart, verlichten de ziel als een hemelpracht.…

Zing van de schepping van de morgen in duister nachten .........verborgen Zing van de zon Het Licht dat ons besproeit, besprenkelt waarin wij mogen baden.…

klaterende waterval melodieën in mijn hoofd ik klim uit het dal nog een beetje verdoofd ik straal nu als een ster in de duistere nacht ik kwam van ver maar werd verwacht warm word ik onthaald met liefde ontvangen ik was verdwaald te groot was het verlangen…

Mijn zicht vertroebeld in duistere nacht kan geen licht verdragen van zon aan heldere hemel.…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

Diep-blauwe oceanen die al het bestaande ontluisteren van zijn donkerste weemoed die al het bestaande mooier maken Het wolkeloze zenit van het noorden en het zuiden elk leven voedend met een azuren gloed paarlemoeren rivieren die het lied aanschouwen der ontwaakten, nimmer bewust van de duistere nacht…

Duistere nachten Beklemmen mijn oude ziel Angst voor het moment Wanneer er niemand weer zal wachten Mijn vleugels spreid ik nog één maal Zwevend naar die mythische plaats Zonder angst of ademnood Waar ik kan wachten op de dood Wakker worden voor de laatste keer Mijn dromen herinner ik me niet meer…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

mag ik een traan aanschouwen in geborgenheid waar dromend verlangen verscholen lag gehuild in sombere tijden verloor liefde haar glans duistere nachten heersten onze dromendans waar grijs en kleur dansen door elkaar dromen weer herleven in tranen die ik bewaar…

Huppelend loopt hij naast haar het kleine knuistje geklemd in haar warme hand verdrijft de donkere gloed van gisteren wanneer de laatste zorgen deze dag onstuimig verlaten en later de duistere nacht het ooit zo rijke verleden ziet klinkt er zachtjes naast haar ik hou van mij, jij ook ?…

de kinderkleertjes aan prikkeldraad in de wind spelen tikkertje duistere nachten wat doet een mens als hij weet dat hij sterven moet biddend en wenend op weg naar de ondergang slalom naar de hel goed voor brood en soep het merkteken op zijn arm in zijn huid geprikt hoed je voor dromen het is de vlijmendste pijn als je weer ontwaakt…

's nachts in mijn verstijfd bestaan is hij mijn enige bron van hoop en licht hij houdt de balans in evenwicht en roept telkens weer mijn naam hij wil mij met zijn schijnen beschermen tegen sombere gedachten die ontstaan in duistere nachten mij in mijzelf laten verdwijnen hij beschermt mij met zijn stralen tegen kobolten, trollen en geesten…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

Ik mis je, het is uit Sta bij het raam Kan niet slapen Ik mis je Door mijn raam Zie ik sterren Ze twinkelen in de Donkere nacht Zomaar Sta je naast me Raak je me aan Voel ik jou warmte Ineens ben je weg Opgegaan in de duistere nacht Met zijn twinkelende sterren Ben je weer lucht geworden Ik ga terug naar bed Daar Adem ik jou stiekem…

Pas als de avond de kim niet duister kleurt De nacht weer straalt met ster en maan Dan is er weer een wonder gebeurd Dan hebben wij iets goeds gedaan.…

Luchtig als wolken zweven gedachten Wit als wol langs Pruisisch blauw Of lichtend bij maanlicht in duistere nachten Wisselend van vorm bij warmte of kou Vluchtig als wolken zweven gedachten Door wisselend tij in het leven Als zonneschijn bij dagen of duister in nachten Door welk gevoel ook gegeven.…

Woorden hebben haast struikelend halen zinnen op volle snelheid in en verdwijnen in het bochtige niets snel, snel, tijd tekort zoveel te vertellen op de snelweg van de duistere nachten waar de vluchtstrook uitwijken mogelijk maakt en verhalen onbesuisd racen elk rood stoplicht wordt genegeerd zal de tijd geschreven woorden inhalen…

Er was een hoorbare echo van dierenstemmen uit de nacht.…

Ze paradeert ze wiegt haar heupen verleidelijkheid in ogenblikken een koningin in duistere nacht. Ze koketteert ze werpt haar netten gevangen in haar valse strikken boeit ze met hypnotische kracht. Ze controleert ze bindt haar touwen geslagen laat ze wonden likken zij heeft de absolute macht.…

Adem door Als alles pijn doet De wereld wegvalt Niets nog klopt Recht je rug Verbijt de pijn Ga door Als je gevoel Gevoelloos is gestopt Verbind je niet Met die gedachten Hoe somber En zwartgallig ook Aan het eind Van duisteren nachten Is er licht En witte rook Probeer te overleven Standvastig Met je kop ervoor Laat zien Dat…

Ik zie de uilen en de andere vogels in de bomen, ik ruik de bloemen en alleen jouw naam wil ik nog noemen alleen jou wil ik nog kennen en mezelf in jouw ogen en tedere stem herkennen: tot jou, zou ik zo graag willen komen, in die duistere nacht met helder licht bij jou blijven, totdat ik in je verdwijn.…

Verveeld verviel zij in melancholie door de haat van dode dichters, dove bromvliegen cirkelden om haar heen: sterk is de hyena, O, mijn lief, ontwaak, zie de sterren doven boven ravijnen en diepe kloven: de vlammende kaars fonkelt als drakenoog in duistere nacht, zie haar liggen wachten onder de zon in een bed van donzen - sneeuw,…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

Vertel mij niet waar jaren zijn gebleven Vertel mij niet hoeveel het zijn Allen passeerden ze in mijn leven Ze kwamen lopend en gingen met de trein Ik hoef niet onthouden wat ze brachten Niet dagelijks leven met hun pijn Sommigen waren als duistere nachten Anderen waren volop zonneschijn Onthoud de dagen dat we lachten Dansend door het…

als de nacht blijft hangen tot ver in de morgen rijst groter ‘t verlangen naar ‘t licht dat nog verborgen maar nieuwer dan ooit zal verrijzen uit ’t oosten Een Kind met liefde getooid dat ons komt vertroosten met engelen die zingen en spelen op hun schalmei de duistere nacht verdringen voor jou en voor mij… daarvoor is ‘t wonder…

als de nacht blijft hangen tot ver in de morgen rijst groter 't verlangen naar 't licht dat nog verborgen maar nieuwer dan ooit zal verrijzen uit 't oosten een Kind met liefde getooid dat ons komt vertroosten met engelen die zingen en spelen op hun schalmei de duistere nacht verdringen voor jou en voor mij daarvoor is ’t wonder geschied…