Alle inzendingen over dunne bomen

Elk woordje met een negatieve lading moet nu uit onze woordenschat geweerd (alsof men daar de feiten mee bezweert) en iedereen vindt wel iets van zijn gading: Turk, neger, hoer, creool, jood, paap of flikker... Van Dale wordt op die manier niet dikker.…

fel wit licht je omringde mij zachtjes en kalmerend me aankijkend, recht in de ogen vragend, is dit de lijn? ik had geen angst maar zo overrompeld door jouw kracht ik stond op de lijn maar besefte het niet ik werd meegezogen door jou, wit licht weg van alle leven weg van mijn leven maar ik wilde blijven ik hoorde toen die stem…

de dagen zijn dun dag na dag wringt van vandaag naar morgen weinig om het lijf [zet ik het venster open] de dagen zijn dun en weinig tekent zich af alleen in het venster van de nacht persisteert een weinig hapert en blijft hangen in het lijf een wind steekt op [doe het venster dicht] ik slaap verder worstelend met het bestaan…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

Het zijn zoals bekend altijd die wetten Wij mogen blij zijn met het vrije woord Soms als ravijndans, op het dunne koord Bewegingsvrijheid die ze ons beletten In denken zijn de dromen minder vrij In dromen komen daden dichterbij…

Het is windstil Plastic water in het kanaal Ik eet bij mijn moeder Onderweg naar huis talm ik op het kruispunt Mijn kamers zijn zo leeg en jij woont hier vlakbij Ik kan naar je toegaan en toch kan dat niet Achter de dunne gordijnen leeft de straat, de stad Niemand ziet mij Ik zou liefdesbrieven willen lezen van jou, ontboezemingen…

waarom schrijf je dan nog, vraag jij het is mijn groet, antwoord ik aan gezichten in de ramen, veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude bomen zonder ochtend, avond of eindbestemming zo ben ik ook jou en wat we weten, weerloos achter het dunne vlies van woorden en in vrije kamers van verte waar dagen aan de grond…

Zacht vallen dunne druppels neer op grassprieten, zich fris verheffend. En nat geworden haren beplakken je wangen.…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…

In mijn hoofd speelt het geluk Vergezeld door een lied Over de mooie dag Dat je de zwaluwen weer ziet De grote warme zon Bruint je dunne huid Overal om je heen Is beweging en geluid Wind die stroomt Door metershoge bomen Het heeft mij op reis Over de zee meegenomen De zoute opgeslagen druppels Verfrissen mijn gezicht Het golvende…

'r dunne draad Door eerst vorst en schrale wind ten einde raad verbroken.…

zodat bomen in het volle zicht staan om lief te hebben tegen het eeuwig vergeten…

Je velt een boom met frisse tegenzin, Maar maakt een boktor tal van grote gaten, Dan moet zo 'n boom toch echt het leven laten, Een boomchirurg ziet daar geen gat meer in: "We gaan daar in die Winterswijkse wouden Dat beest verdomd goed in de gaten houden."…

hij herstelt mijn hart met naald en dunne draden verstel ik zijn jas…

Mijn buren vrijen, o, wat schandalig goedkoop -- die dunne muren!…

een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

Als ik een reus was, zou ik zeker in het bos gaan wonen omdat bomen nog groter zijn en dan heb ik meteen familie want ze wonen ook in het bos Verder woont daar niemand misschien kabouters, onzichtbaar omdat ze achter de bomen blijven Ik kom graag in het grote bos de bomen staan op mij te wachten en ze lopen altijd met me mee totdat…

het dwarrelt ieder jaar weer anders de langste weg een laatste keer nog door de lucht gegleden gedraaid, gewenteld en weer uitgevleerd het ritselt nog in vlagen en laat zich bebazen door een sterke wind luwte strekt zijn armen uit en maakt een eigen bed van bruinrood bladerdek bomen tasten nu met dunne takken naar een koude…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

Krijst de kraai zijn zwarte schreeuw of is het niet de schreeuw, is het de hoge boom, het afval, de dunne twijgen. Is het zijn stromend bloed, wie heeft hem op de hoogspanningsmast gewezen, waar is het andere woord voor oorlog wat mijn hoofd nog niet weet.…

Dat komt door al die omgevallen bomen, Want reken maar dat dat behoorlijk scheelt…. De wijziging, die ik bij haar bespeur: Een flinke bos met hout nu voor de deur.…

een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren die gaan sterven, verkleuren van bruinrood naar zwartgrauw, verspreid als humus nu... op vele boerenerven !…

Ik zou je bij mij moeten schrijven maar ik weet de beeldspraak niet: Je sijpelt door mijn land als een beek van dunne woorden, helder maar spaarzaam maar helder maar zelden. Even klink je misschien langs mijn heuvelrug, hoor ik je echo in een desondanksgeluid.…

als herfstige bladeren zich naast het mos neerleggen zich voor altijd in de schoot der aarde nestelen zal jij mij dansend koesteren en mij nogmaals ontmoeten op de dunne scheidslijn tussen hemel en horizon in de eeuwige slaap van de droom en de dood…

De deur staat op een kier; terwijl honden blaffen loop ik voorzichtig over dunne streepjes licht.…

uitdijend liposuctie in vulling van mijn dunne lippen zo vet verkeerde plekken te klein, besmet ik wil verrekken…

Boosaardig trap ik kokkels stuk en dunne nonnetjes. Het gruis van lege hulzen, het knerpt nog achter mij.…

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg…

voor Jan Arends ook ik heb destijds nog wel eens dunne gedichten geschreven maar ik heb geen flauw idee waar ze zijn gebleven...…