Alle inzendingen over dwang OR leven

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Ultieme poging om te scoren en anders laat ik het hierbij voorgoed, let nu dus op en wil me horen en weet dat jij me soms ook leven doet door niet mijn pogingen te smoren... dus, lieve lezer: hartelijk gegroet!…

hebben verspeelt op een lang gelukkig leven toch versnellen we van pas wanneer de zondvloed ons verwarmt en we het hout nog moeten kappen voor het bouwen van een ark…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Nieuws van het wetenschappelijke front: dat dwang-ding aan zovele domme oren leidt volgens onderzoek niet tot tumoren. Wat er aan hersens is, blijft goed gezond. Maar wél blijft in de trein debiel gebel een blijkbaar ongeneselijk gezwel……

Mijn voornemen voor dit nieuwe jaar is dat ik mij nog veel meer schrap zal zetten tegen alle dwang die enkel in het belang is van de hebzucht van de toch al rijken.…

Waarom voel ik toch die dwang? De dwang om te eten En alles om mij heen te vergeten. Het voelt als een drug als ik een eetbui heb. Al die calorieën en vetten die mij tijdelijk oppept. En daarna komt het verdovende gevoel. Dat gevoel, dat was dan ook het doel. Even niks voelen, even geen druk en pijn.…

Zij keken elkaar aan betastten elkaar spraken geen woord liefde heeft zo weinig nodig een aanraking een glimlach zij vonden troost in een harde tijd ze konden een wereld en nog meer aan ze kropen in elkaars lichaam teder, zonder dwang en sloten zich voor buiten af.…

Als een rots die splijt door zachte dwang en naar het water reikt Als een kind dat lacht al spelend leeft en nog geen zorgen kent. Als een mooie bloem met zorg gekweekt die fijne geuren geeft zo wil ik zijn alleen voor jou.…

Hartelijk gefeliciteerd Hiep , hiep hoera Je zoon heeft zijn diploma Zonder schroom Gewoon Zonder dwang Ik wist het allang Hij is onze zoon En die doet het gewoon Een toffe gast Die het echt niet verbrast Hij zei glunderend tegen mij Mam, ik haal het en dat wete gij.…

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

Bevrijd ons van de dwang naar groter, meer Van marktdenken en blinde concurrentie Reclame, clickbait, spam en groeipotentie Van steenkoude sanering: red ’s lands eer! Als steeds méér winst en omzet leidend zijn Klinkt vrijheid almaar meer als valse schijn…

Iedereen heeft een ziel, die vrij is om geen keuze te hoeven maken, niet onder dwang of stigmatisering, maar in een toetsing spiegelend in een individuele verantwoordelijkheid, die zich plaveien laat met de basisregels van empathie en mededogen, ongeacht afkomst en status, afdruk van een ethische grondrecht, waarop we terug kunnen…

plakt al jaren achter behang van lang vervlogen tijden het zijn vandaag de hitters en fixers die gouden tijden beleven omdat zij het gezicht zijn van ons dagelijks leven…

en steden zijn ondermijnd straffen en dwang maken mensen bang zij kunnen niet lezen worden onderwezen door herders voor eigen gewin het is een eerste begin naar de wereldheerschappij die in massaliteit al is voltooid alleen de herders wachten nog wie nu de hoogste ogen gooit…

De zin van het leven, ben jij Je liefde, het is genoeg voor mij Alsjeblieft?…

Strenge prinsen, harde vorsten, Die met al te nauwe band Drukken op het ganse land, Doen het al in stukken borsten; Want een rijk van enkel dwang Duurt gemeenlijk niet te lang. ---------------------------------- * nog niet geheel gegist druivensap * droesem van de wijn…

geen dwingelandij die haar hoofd beneden drukt zij wil samenspel zonder eenrichtingsverkeer doch heen en weer rotonde…

gesluierd is mijn taal verstrikt in woordgewaden worstel ik totdat ik bijna stik in- ademend verplichte stof mijn ogen zijn niet neergeslagen als ik breek tradities loos in schrift van warm naar koud het boeit mij niet of u van mij of mijn gedichten houdt vrij wil ik zijn en naakt in stromingen van ongedwongen stijl…

De vogel hield zij in een kleine kooi zingen moest hij voor haar vrolijke, blije liederen die alleen zij horen mocht Maar de vogel kwijnde weg zong alleen nog in mineur ging tenslotte stil zitten in een hoekje van de kooi Ach toe, zing toch vrolijk ik geef je eten zorg voor drinken luister altijd naar je meer kun je toch niet willen…

Het kwijt zijn van dingen is een grootse vorm van zelfhaat. Hoe hard alle andere dingen ook roepen: 'Maar wij zijn er toch?' je zoekt, steeds kleiner, steeds dieper begraven onder wat je vond, terwijl het buiten langzaam donker wordt. -------------------------------------- uit: 'Het ging over rozen', 2002.…

druk altijd maar druk druk van buiten maar vooral van binnen hoog het schijn gehalte want dit is van jou en jou alleen moeten altijd maar moeten controleren niet te opvallend om de tuin leiden ben je expert in al tikt de tijd die verdomde tijd welke aangeeft dat er weer druk maar nu dringender ze wil niet, kan het niet bedwingen…

Overdag was de man altijd bang, dat-ie 't 's avonds moest doen onder dwang. en dan wéér werd geplet. Hij verzonk in gebed: 'O verlos me toch van deze tang!' Op een bergtocht met haar kreeg-ie hoop: bij een brug ging-ie plots op de loop. 'Kom onmidd'lijk terug!' riep de tang op de brug, die bezweek onder haar.…

Verlangens, vernuften Onder rationeel belang Kan de vreter enkel ruften En is het beestje enkel bang Het beestje kruipt zijn weg Naar daar waar het veilig is Enkel denkt het daar te kunnen zijn Wat de vreter doet Alles wat de vreter doet Tot zich neemt Kan enkel nog tegen stribbelen Tegen meedogenloze controle Echter weet het beestje…

Er is een landschap waar je plompverloren komt te staan ik was vergeten stil te staan er hing een blad papier in mijn mond alles wat ik moest zeggen voorontwerp tijdsbestek en de rekening achteraf nochtans [was ik iets vergeten] vraagtekens luifels gaan open en dicht haag vol met dood dode bladeren vers gras verse eieren vers leven…

Er zat niets anders op dan naar school te gaan met een schooltas vol met boeken en voor de zoveelste keer een plaats te zoeken in het wiskundelokaal dat ik zo haatte wiskunde was voor de apen ik zat daar volop te gapen totdat ik onoverkomelijk de beurt kreeg en ik er niets van bakte en ik uiteindelijk dan ook zweeg de hoofdaap stuurde…

Hem ondoordacht ingericht; geen subtiele kleuren, meubels uit een ander leven, een koude kille vloer die warmte suggereert. Ik ben een reiziger op een station waar de tijd stilstaat, een maaltijd in een doorgeefluik. Geen tijd om achterover te hangen, voor lekker eten, voor spel, voor kunst.…

Mijn grote eikenhouten klok tikt diepe barsten in de lucht laat stenen muren echo's kaatsen als een carillon op drift. Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond. Er zijn momenten dat het lijkt of hij me provoceert, net als ik in een droom beland ben dreunt zijn…

Middels revolte en re- volutie, liet het volk zich niet kennen niet langer meer die terreur 't Communistisch juk werd afgeschud Te lang die tirades doordrenkt met verderf van democratie Een uiteindelijk arme man in zijn echt surrealistische wereld Na iedere gedane handdruk met alcohol en een doekje Ceausescu's hand ontsmet Roemenië…

De oudste leidt met zachte dwang haar zusje weer het sprookje in. ------------------------------------ uit: 'Een vrouw bezoeken', 1985.…